oświadczenie w sprawie Świętości Życia
kontekst historyczny
na Radzie Generalnej w Anaheim w Kalifornii w 1981 roku członkowie Sojuszu Chrześcijańsko-Misyjnego przyjęli oświadczenie w sprawie aborcji. To stwierdzenie, reprezentujące konsensus denominacji, potwierdziło historyczne przekonanie chrześcijan, że życie zaczyna się od poczęcia. Wyraził sprzeciw wobec aborcji na żądanie jako naruszenia godności ludzkiej i moralnego prawa Bożego. Wyjątek zrobiono tylko wtedy, gdy życie matki było zagrożone. Oświadczenie o aborcji opiera się na sprzeciwie wobec aborcji na żądanie Biblii 1.
Słowo Boże naucza, że każdy człowiek jest znany przez Boga przed założeniem świata (Jeremiasza 1:4-5, Psalm 139:13-17). Nasz wszechmocny, Wszechwiedzący, wszechobecny Bóg wypowiedział swoje błogosławieństwo na życie dziecka, zgodnie z psalmem 127: 3-5. Ponieważ całe życie istnieje dla celów Bożych, a wszystkie ludzkie życia są równie święte, wierzymy, że życie nienarodzonego dziecka jest błogosławione przez Boga i musi być zachowane i pielęgnowane. Sojusz chrześcijański i Misyjny jest zatem przeciwny aborcji.
od tego czasu debata w Stanach Zjednoczonych na temat wartości ludzkiego życia nie ustała. Pogłębia się przepaść między tymi, którzy uważają życie ludzkie za święte, a tymi, którzy cenią życie ludzkie ze względu na funkcję lub cechy materialne i fizyczne. W konsekwencji pojawiły się dodatkowe zagrożenia dla godności i nienaruszalności życia ludzkiego. Argumenty na temat wewnętrznej wartości ludzkiego życia obejmują teraz eutanazję i pytania dotyczące zarówno samokaleczenia, jak i wspomaganego samobójstwa. Niektórzy filozofowie Utylitarni otwarcie usprawiedliwiali zabijanie dzieci, które są niechciane lub pokrzywdzone. W obliczu rosnącego materializmu świeckiego, bojowniczego ateizmu i relatywizmu moralnego, który towarzyszy tym fałszywym poglądom o ludzkiej egzystencji, konieczne jest teraz, aby chrześcijanie, którzy są oddani autorytetowi Słowa Bożego i prawdy ewangelii, potwierdzili świętość i wartość ludzkiego życia. Ta afirmacja opiera się na jasnym świadectwie Pisma Świętego. Co więcej, jest to zgodne z dwoma tysiącami chrześcijańskich świadków 2.
podstawy biblijne
Słowo Boże ujawnia, że jest Stwórcą wszystkiego. Materialny wszechświat nie powstał sam. Bóg przemówił do niego. Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię (1 Księga Mojżeszowa 1.1). Dlatego wszystko, co istnieje, ma swoje źródło w stwórczym Akcie Boga. Stworzył życie zarówno roślinne, jak i zwierzęce. Wreszcie, Bóg stworzył ludzi na swój obraz, tym samym odróżniając ludzkość od reszty królestwa zwierząt. Tak więc Bóg stworzył ludzkość na swój obraz, na obraz Boży stworzył ją; stworzył mężczyznę i kobietę (1 Księga Mojżeszowa 1.27). Tylko ludziom Bóg dał wolę, racjonalność, emocje, Duszę i ducha, dzięki którym mężczyźni i kobiety są w stanie utrzymać osobistą relację ze swoim Stwórcą. Wszystkie istoty ludzkie, bez względu na rasę, płeć, wiek, zdolności umysłowe lub kondycję fizyczną, urodzone lub nienarodzone, bogate lub biedne, wykształcone lub niewykształcone, Młode lub stare, odzwierciedlają obraz Boga.
Kiedy Bóg tchnął w Adama życie duchowe, przekazał coś nieskończenie większego niż materialna egzystencja. Pismo Święte potwierdza wymiar ludzkiego życia, który przekracza procesy chemiczne i funkcje neurologiczne. Nic innego w całej materialnej kreacji nie dzieli tego duchowego wymiaru. Mężczyźni i kobiety zostali stworzeni z niezniszczalnymi duszami do społeczności z Bogiem przez całą wieczność. Wartość ludzkiego życia jest nieskończenie większa niż względna wartość przypisywana mu obecnie przez świeckie społeczeństwo. Życie ludzkie ma wartość wewnętrzną, ponieważ jest warte dla Boga. Wbrew powszechnym współczesnym wierzeniom i poglądom materialistycznym, mężczyźni i kobiety nie są właścicielami siebie. Złudzenia osobistej suwerenności, ludzkiej autonomii i nieskrępowanego wyboru poza parametrami Prawa Bożego są fałszywe. Nieuchronnie prowadzą do niewoli, bezcelowości i oddzielenia od Stwórcy.
wartość ludzkiego życia powinna mieć jeszcze większe znaczenie dla tych, którzy wyznają wiarę w Jezusa Chrystusa. W odniesieniu do tych w Starym Testamencie, którzy weszli w społeczność przymierza z nim, Bóg powiedział: Teraz, jeśli będziesz mi w pełni posłuszny i zachowasz moje przymierze, wtedy ze wszystkich narodów będziesz moją skarbnicą; ponieważ cała ziemia należy do mnie. Chociaż cała ziemia jest moja, będziecie dla mnie królestwem kapłanów i świętym narodem . . . (Księga Wyjścia 19: 5). Ta sama obietnica odbija się echem w Nowym Przymierzu. Ci, którzy podobnie zawarli przymierze z Bogiem przez wiarę w Chrystusa, są szczególną własnością Boga: Ale jesteś narodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, szczególną własnością Boga, abyś mógł głosić chwałę tego, który powołał cię z ciemności do swojej cudownej światłości (1 Piotra 2:9). Czy nie wiecie, Pismo mówi, że ciała wasze są świątyniami Ducha Świętego, który jest w was, którego otrzymaliście od Boga? Nie należysz do siebie, zostałeś kupiony za pewną cenę (1 Koryntian 6.19-20).
życie ludzkie jest święte, ponieważ ostatecznie należy do Boga. Istoty ludzkie zostały stworzone, aby odzwierciedlać jego chwałę. Jest to jego przez prawo stworzenia, a dla tych, którzy wyznali wiarę w ofiarną śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, przez odkupienie. Nie można przypisać ludzkiej egzystencji większej wartości niż ta. Wcielenie własnego Syna Bożego w pełni potwierdza świętość ludzkiego życia. Jezus przybrał postać sługi. Urodził się na podobieństwo ludzkie (Filipian 2:7). Dobrowolnie porzucił swoje życie, aby odkupić mężczyzn i kobiety od konsekwencji grzechu i śmierci. W ten sposób Bóg potwierdził świętość ludzkiego życia zarówno w narodzinach, jak i śmierci jego syna.
Przymierze chrześcijańskie i misyjne potwierdza świętość ludzkiego życia na tych biblijnych fundamentach. Wnioski dotyczące aborcji na żądanie, eutanazji i samobójstwa, czy to z własnej winy, czy z pomocą, wyciąga się dopiero po rozważeniu tych prawd objawionych.
Przymierze chrześcijańskie i misyjne potwierdza wyjątkową i świętą osobowość każdego człowieka, w tym nienarodzonego, na podstawie dowodów Pisma Świętego. Bóg powiedział Jeremiaszowi: zanim cię ukształtowałem w łonie, znałem cię, zanim się urodziłeś, rozdzieliłem Cię. . . (Jeremiasza 1: 5). Król Dawid napisał pod natchnieniem Ducha Świętego: moja rama nie była ukryta przed tobą, kiedy zostałem stworzony w sekretnym miejscu, Kiedy byłem spleciony w głębinach ziemi; twoje oczy widziały moje Nie ukształtowane ciało; wszystkie dni wyświęcone dla mnie zostały zapisane w Twojej Księdze, zanim jeden z nich przyszedł na świat (Psalm 139.15-16). Na takich biblijnych podstawach uważamy, że celowe zniszczenie embrionu ludzkiego dla celów antykoncepcji lub badań nad komórkami macierzystymi, czy to poprzez chirurgiczną aborcję, czy użycie narkotyków lub urządzeń mających na celu zakończenie nienarodzonego życia lub zapobieganie jego wszczepieniu i wzrostowi po zapłodnieniu, jest niemoralne. Aborcja na żądanie musi być sprzeciwiana jako pogwałcenie godności ludzkiej i zła moralnego właśnie dlatego, że siłą przerywa życie człowieka ukształtowanego na obraz Boga. Aborcja może być opcją tylko w najrzadszych przypadkach, gdy nie można uratować życia zarówno matki, jak i nienarodzonego dziecka.
kwestie końca życia
ponieważ życie ludzkie jest świętym darem od Boga, zakończenie życia przez eutanazję, samobójstwo lub samobójstwo wspomagane jest moralnie i biblijnie niedopuszczalne.
eutanazja („Mercy killingâ) jest celowym aktem zabicia kogoś, u którego zdiagnozowano nieuleczalną chorobę lub obrażenia. Decyzja o usunięciu podtrzymywania życia u nieuleczalnie chorego pacjenta nie jest powszechnie rozumiana jako taki akt. Eutanazja i usuwanie podtrzymywania życia są z natury różne. Pierwszy jest zamierzonym aktem zakończenia życia; drugi nie jest sztucznym przedłużaniem życia. Przerwanie procedur medycznych, które są uciążliwe, niebezpieczne, Nadzwyczajne lub nieproporcjonalne do oczekiwanego wyniku, może być uzasadnione. Dzięki postępowi w technologii medycznej lekarze są teraz w stanie przedłużyć życie pacjentów za pomocą sztucznych środków. Fakt, że takie wymyślone środki są dostępne, nie tworzy moralnego imperatywu przedłużania życia w nieskończoność. Członkowie rodziny są często zobowiązani do podejmowania decyzji, czy przedłużyć życie ukochanej osoby. Te decyzje są trudne do podjęcia. Wymagają one starannej refleksji nad Pismem Świętym, a także konsultacji z pastorami, personelem medycznym, a czasami także z ekspertami prawnymi.
Bóg zapewnia swoją suwerenność nad całym ludzkim życiem w 5 Mojżeszowej 32: 39: zobacz teraz, że ja sam jestem nim! Nie ma Boga poza mną. Uśmiercam i ożywiam . . . . To on decyduje o długości naszego życia(Psalm 139: 16). Każdemu, kto ufa w ofiarnej śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, gotowość podporządkowania się bożemu terminowi śmierci towarzyszy radosne uznanie, że fizyczna śmierć nie jest końcem życia. Jest to przejście od życia na ziemi do życia w chwale. Nieobecność w ciele oznacza obecność z Panem (2 Koryntian 5.6– 8).
przykazanie Jezusa, aby kochać innych i troszczyć się o tych, którzy cierpią, nie pozwala wyznawcom Chrystusa nie przejmować się ani nie lekceważyć tych, którzy doświadczają cierpienia i nędzy. Współczucie dla tych, którzy cierpią z powodu niemocy lub choroby zmusza wierzących do dążenia do złagodzenia bólu, podobnie jak sama Ewangelia. Jakub poucza wierzących, aby namaszczali i modlili się za chorych oraz dbali o ich fizyczne potrzeby (Jakuba 5.14-15). Jednakże, czyniąc to, chrześcijanie powinni uznać duchowy wymiar ludzkiego życia, uznając, że Bóg może i może wykorzystać cierpienie dla ostatecznej duchowej korzyści, a przez to dla własnej chwały. Jak pisał apostoł Paweł do Koryntian, Przeto nie tracimy serca. Chociaż na zewnątrz marnujemy się, to jednak wewnętrznie odnawiamy się z dnia na dzień. Ponieważ nasze lekkie i chwilowe kłopoty osiągają dla nas wieczną chwałę, która znacznie przewyższa je wszystkie. Tak więc skupiamy nasze oczy nie na tym, co jest widzialne, ale na tym, co jest niewidzialne, ponieważ to, co jest widzialne, jest tymczasowe, ale to, co jest niewidoczne, jest wieczne (2 Koryntian 4.16–;18).
zastosowanie
potwierdzając wartość i świętość ludzkiego życia, my, członkowie Sojuszu chrześcijańskiego i misyjnego, twierdzimy, że ludzie mają znaczenie dla Boga. Każda istota ludzka, bez względu na pochodzenie etniczne, wiek, płeć, zdolności fizyczne, zdolności umysłowe lub jakiekolwiek inne warunki życia, została stworzona na jego obraz, odzwierciedla jego chwałę i jest przez niego kochana. Ponieważ życie ludzkie jest święte, staramy się być intencjonalnymi agentami Bożej miłości i współczucia dla tych, którzy znajdują się w trudnych, niechcianych okolicznościach, jak również dla tych, którzy cierpią ból w wyniku choroby, zranienia, niesprawiedliwości lub ucisku. Będziemy dążyć do złagodzenia tych warunków, gdzie to możliwe, aby kochać bliźniego jak siebie samego i dzielić się Bożym zaproszeniem do znalezienia sensu i celu w życiu poprzez osobistą relację z nim przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Ponawiamy nasze zobowiązanie do głoszenia Ewangelii tym, którzy jeszcze nie odpowiedzieli na dzieło Chrystusa i do odkrycia pełnego znaczenia świętości życia, jak społeczność ze wszystkimi odkupionymi w chwale i uwielbieniu Boga na zawsze.