przykładem, którego Michels użył w swojej książce, była Socjaldemokratyczna Partia Niemiec.
związki zawodowe i Demokracja Związkowaedytuj
jednym z najbardziej znanych wyjątków od żelaznego prawa oligarchii jest nieistniejąca już Międzynarodowa Unia typograficzna, opisana przez Seymoura Martina Lipseta w jego książce z 1956 roku, Union Democracy. Lipset sugeruje szereg czynników, które istniały w ITU, które są rzekomo odpowiedzialne za przeciwdziałanie tej tendencji do biurokratycznej oligarchii. Pierwsza i chyba najważniejsza ma związek ze sposobem powstania Unii. W przeciwieństwie do wielu innych związków (np. CIO ’ s United Steel Workers of America (USWA) i wielu innych związków rzemieślniczych), które były organizowane od góry do dołu, ITU miało wiele dużych, silnych, lokalnych związków, które ceniły swoją autonomię, która istniała na długo przed utworzeniem Międzynarodówki. Ta lokalna Autonomia została wzmocniona przez gospodarkę przemysłu poligraficznego, która działała w dużej mierze na rynkach lokalnych i regionalnych, przy niewielkiej konkurencji ze strony innych obszarów geograficznych. Wielcy miejscowi nadal zazdrośnie strzegli tej autonomii przed atakami międzynarodowych oficerów. Po drugie, istnienie frakcji pomogło sprawdzić tendencje oligarchiczne, które istniały w siedzibie Narodowej. Niekontrolowani liderzy mają tendencję do rozwijania większych pensji i bardziej wystawnego stylu życia, co sprawia, że nie chcą wracać do swoich poprzednich miejsc pracy. Ale z potężną frakcją gotową ujawnić rozrzutność, żaden przywódca nie odważył się przyjąć zbyt hojnego osobistego wynagrodzenia. Te dwa czynniki były istotne w przypadku ITU.
Lipset i jego współpracownicy powołują się również na szereg innych czynników, które są specyficzne dla związków rzemieślniczych w ogóle, a zwłaszcza dla rzemiosła drukarskiego, w tym jednorodność członkostwa, w odniesieniu do ich pracy i stylu życia, ich identyfikacji z rzemiosłem, ich stylu życia Klasy średniej i wynagrodzenia. W tym ostatnim punkcie odwołuje się do Arystotelesa, który twierdził, że polityka Demokratyczna Była najprawdopodobniej tam, gdzie istniała duża, stabilna klasa średnia, a skrajności bogactwa i ubóstwa nie były wielkie. Na koniec autorzy zwracają uwagę na nieregularne godziny pracy, które skłoniły kolegów do wspólnego spędzania więcej wolnego czasu. Te ostatnie czynniki są mniej przekonujące, ponieważ nie mają zastosowania do wielu form organizacji przemysłowych, w których w ostatnim czasie rozwinęła się największa demokracja związkowa.
Uniwersyteckie związki studenckieedytuj
Titus Gregory używa „żelaznego prawa” Michelsa, aby opisać, w jaki sposób Demokratyczno-centralistyczna struktura kanadyjskiej Federacji studentów, składającej się z indywidualnych związków studenckich, zachęca do oligarchii.
Titus Gregory twierdzi, że związek studentów uniwersyteckich „wykazuje dziś tendencje zarówno oligarchiczne, jak i demokratyczne.”W przeciwieństwie do związków mają one zróżnicowane ideologicznie członkostwo, a często mają konkurencyjne demokratyczne wybory objęte niezależnymi mediami kampusowymi, które strzegą ich niezależności. Czynniki te są silnie demokratyzujące wpływy, tworząc warunki podobne do tych opisanych przez Lipseta o ITU. Gregory twierdzi jednak, że związki studenckie mogą być również wysoce niedemokratyczne i oligarchiczne w wyniku przejściowego członkostwa zaangażowanych studentów. Co roku od jednej czwartej do połowy członków zmienia się, a Gregory twierdzi, że stwarza to sytuację, w której wybrani liderzy studenccy stają się zależni od pracowników związków studenckich w zakresie pamięci instytucjonalnej i przewodnictwa. Ponieważ wiele związków studenckich pobiera obowiązkowe opłaty od swojego przejściowego członkostwa, a wiele mniejszych uczelni i/lub kampusów podmiejskich może pobierać te pieniądze z niewielką odpowiedzialnością, zachęca się do zachowania oligarchicznego. Na przykład Gregory wskazuje, jak często Zasady wyborów studenckich „działają zgodnie z tyrańskimi zasadami i przepisami”, które są często używane przez tych, którzy są u władzy, aby zdyskwalifikować lub wykluczyć potencjalnych kandydatów do wyborów. Gregory stwierdza, że związki studenckie mogą „oprzeć się żelaznemu prawu oligarchii”, jeśli mają „zaangażowaną społeczność studencką”, „niezależne studenckie media”, „silną tradycję wolności informacji” i „bezstronny Organ wyborczy” zdolny do sprawiedliwego zarządzania wyborami.
WikipediaEdit
badania Bradiego Heaberlina i Simona DeDeo wykazały, że ewolucja sieci norm Wikipedii w czasie jest zgodna z żelaznym prawem oligarchii. Ich analiza ilościowa opiera się na eksploracji danych przez ponad dekadę artykułów i informacji o użytkownikach. Pokazuje pojawienie się oligarchii wywodzącej się z kompetencji w pięciu znaczących „klastrach”: administracji, jakości artykułów, współpracy, formatowania i Polityki treści. Heaberlin i dedeo zauważają: „podstawowe normy encyklopedii dotyczą uniwersalnych zasad, takich jak neutralność, weryfikowalność, uprzejmość i konsensus. Niejednoznaczność i interpretowalność tych abstrakcyjnych pojęć może skłonić je do oddzielenia się od siebie w czasie.”