Żeliwo, Stop żelaza zawierający od 2 do 4 procent węgla, wraz z różnymi ilościami krzemu i manganu oraz śladami zanieczyszczeń, takich jak siarka i fosfor. Powstaje poprzez redukcję rudy żelaza w wielkim piecu. Ciekłe żelazo jest odlewane lub wylewane i utwardzane w surowe wlewki zwane świniami, a świnie są następnie przetapiane wraz ze złomem i elementami stopowymi w piecach kopułowych i przekształcane w Formy do produkcji różnych produktów.
Longhair
Chińczycy produkowali żeliwo już w VI wieku p. n. e., a w Europie do XIV wieku produkowano je sporadycznie. Została wprowadzona do Anglii około 1500 roku; pierwsza huta żelaza w Ameryce powstała nad rzeką James w Wirginii w 1619 roku. W XVIII i XIX wieku żeliwo było tańszym materiałem inżynieryjnym niż kute, ponieważ nie wymagało intensywnego rafinowania i pracy z młotami, ale było bardziej kruche i gorsze pod względem wytrzymałości na rozciąganie. Niemniej jednak jego wytrzymałość na obciążenia sprawiła, że był to pierwszy ważny metal konstrukcyjny i był używany w niektórych najwcześniejszych drapaczach chmur. W XX wieku stal zastąpiła żeliwo w budownictwie, ale żeliwo nadal ma wiele zastosowań przemysłowych.
Większość żeliwa to tzw. Żeliwo szare lub żelazo białe, barwy widoczne przez pękanie. Szare żelazo zawiera więcej krzemu i jest mniej twarde i bardziej obrabialne niż białe żelazo. Oba są kruche, ale Żeliwo ciągliwe wytwarzane przez długotrwałą obróbkę cieplną opracowano we Francji w XVIII wieku, a Żeliwo ciągliwe w postaci odlewu wynaleziono w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w 1948 roku. Takie żeliwo sferoidalne stanowią obecnie główną rodzinę metali, które są szeroko stosowane w przekładniach, matrycach, samochodowych wałach korbowych i wielu innych częściach maszyn.