depresja jest powszechna, dotyka około 264 milionów ludzi w każdym wieku na całym świecie . Podczas gdy przyczyny depresji są zróżnicowane i złożone, genetyka, zmiany w chemii mózgu i czynniki środowiskowe (takie jak stres lub traumatyczne wydarzenia) wszystkie odgrywają rolę.

historycznie uważano, że depresja wynika z nierównowagi chemicznej w mózgu. Ale naukowcy uważają teraz, że jest to rzeczywiście objaw depresji – nie przyczyna. Obok potencjalnej nierównowagi chemicznej, osoby z depresją mogą również wykazywać zmiany w sposobie łączenia się ich sieci mózgowych oraz zmiany w ich funkcji i anatomii. Oznacza to, że ludzie z depresją mają różnice w objętości, metabolizmie i aktywności w niektórych obszarach mózgu.

rozpoczęto wiele badań nad obecnością stanów zapalnych we krwi i mózgach niektórych osób z depresją. Wiedząc, zapalenie jest obecny w depresji może prowadzić do nowych metod leczenia.

zapalenie mózgu

zapalenie nie zawsze jest czymś złym, ponieważ jest to sposób, w jaki układ odpornościowy organizmu chroni przed zagrożeniem. Ale przewlekłe i ciężkie zapalenie może zmienić różne systemy w organizmie. Na przykład zapalenie mózgu może ostatecznie zmienić swoją równowagę chemiczną, w tym sposób, w jaki komórki nerwowe mózgu komunikują się ze sobą. To z kolei może zmienić funkcjonowanie mózgu.

osoby z przewlekłymi chorobami zapalnymi, takimi jak cukrzyca, choroby układu krążenia i choroby autoimmunologiczne są narażone na większe ryzyko wystąpienia depresji. Depresja może być również jednym z objawów wielu zapalnych stanów neurologicznych, takich jak stwardnienie rozsiane i choroba Parkinsona. Depresja może być nawet ryzyko w rozwoju choroby Alzheimera w późniejszym życiu. Chociaż nie jest to pewne, zapalenie mózgu uważa się za przyczynę.

badania wykazały nawet, że mózgi pacjentów z depresją mają wyższy poziom zapalenia. Ich mikroglej-komórki układu odpornościowego mózgu-są również bardziej aktywne. Ta zwiększona aktywność może okazać się szkodliwa, prowadząc do zmian w funkcjonowaniu i komunikacji komórek mózgowych.

Inne badanie wykazało, że osoby z depresją miały więcej neutrofili, limfocytów i monocytów (rodzajów białych krwinek) i białek zapalnych we krwi w porównaniu do osób bez depresji, co wskazuje na stan zapalny w organizmie w ogóle.

większość metod leczenia depresji nadal koncentruje się na pomaganiu pacjentom w zrozumieniu ich zachowań lub zwiększaniu poziomu niektórych neuroprzekaźników (takich jak serotonina) w mózgu. Ale nie zawsze są skuteczne w leczeniu depresji. I chociaż leki przeciwdepresyjne okazały się bardziej skuteczne niż placebo, nie wszyscy pacjenci reagują na nie.

Repurposing antybiotyki

naukowcy niedawno sprawdzają, czy istniejące leki mogą być repurposed w leczeniu depresji. Jedno z badań wykazało, że minocyklina, antybiotyk stosowany w leczeniu stanów takich jak infekcje dróg moczowych, infekcje skóry i chlamydia, może powstrzymać myszy od rozwoju zachowań depresyjnych i związanych z depresją deficytów poznawczych (takich jak problemy z pamięcią).

Minocyklina może być w stanie zapobiegać zachowaniom depresyjnym, ponieważ jest w stanie tłumić odpowiedź zapalną mikrogleju. Chociaż ukierunkowanie mikrogleju zostało omówione jako przyszły cel badań nad depresją, badanie to wykazało, że minocyklina zatrzymuje zarówno mikrogleju, jak i neuronów mózgu od uwalniania wywołanego stresem białka zapalnego o nazwie HMGB1 do mózgu.

minocyklina nie tylko hamuje rozwój bakterii, ale również wykazuje obiecujące działanie w modyfikacji odpowiedzi układu odpornościowego i działa przeciwzapalnie. Ponieważ może łatwo przekroczyć barierę krew-mózg i dostać się do mózgu, stwierdzono, że ma właściwości neuroprotekcyjne i jest przydatny w zmniejszaniu ciężkości chorób, takich jak choroba Huntingtona i stwardnienie zanikowe boczne.

ale, podobnie jak w przypadku innych leków, minocyklina ma swoje ograniczenia. Wykazano, że długotrwałe stosowanie wpływa na „dobre” bakterie w organizmie i może powodować ciemnienie skóry i zębów.

poprzednie badania na zwierzętach dotyczące minocykliny w leczeniu depresji również wykazały ograniczenia, ponieważ miała ona działanie przeciwdepresyjne tylko u samców zwierząt. Chociaż przyczyna tego nie jest w pełni zrozumiałe, wielokrotnie wykazano, że odpowiedzi immunologiczne różnią się między mężczyznami i kobietami, w tym odpowiedzi mikrogleju. Jednak zwierzęta i ludzie mogą mieć różne odpowiedzi immunologiczne.

w badaniach na ludziach wykazano, że minocyklina działa przeciwdepresyjnie. W jednym badaniu wykazano poprawę objawów depresyjnych (w tym obniżonego nastroju) w łagodnej do umiarkowanej depresji u pacjentów zakażonych HIV, gdy minocyklina była stosowana w monoterapii. Inne badania koncentrowały się na minocyklinie jako dodatku do leków przeciwdepresyjnych – a także wykazały zachęcające wyniki.

chociaż przeprowadzono kilka dużych badań na ludziach dotyczących wpływu minocykliny na depresję, te, które zostały przeprowadzone, potwierdzają działanie przeciwdepresyjne. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby sprawdzić, czy minocyklina jest tylko użytecznym leczeniem dla niektórych grup. Naukowcy będą również musieli przyjrzeć się, czy nawrót występuje po użyciu, czy ma jakiekolwiek skutki uboczne i czy może być skuteczny w leczeniu depresji, gdzie nie obserwuje się zapalenia mózgu.