Założycieleedit
założona w 1910 roku przez Arthura, Herberta i Percy 'ego Salomona oraz urzędnika Bena Levy’ ego, pozostała spółką do wczesnych lat 80. XX wieku.William Salomon, syn Percy ’ ego Salomona, został partnerem zarządzającym i szefem firmy w 1963 roku. W 1978 roku John Gutfreund został partnerem zarządzającym i zastąpił Williama Salomona na stanowisku szefa firmy. W 1981 roku został przejęty przez firmę handlową Phibro Corporation i stał się Salomon Inc. To właśnie odwrotna fuzja umożliwiła Gutfreundowi upublicznienie firmy. Gutfreund został prezesem firmy po odwrotnej fuzji.
Bracia Salomon w latach 80. XX wieku Salomon był znany ze swojej innowacyjności na rynku obligacji, sprzedając pierwsze papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, nieznany dotąd gatunek instrumentu finansowego stworzonego przez Ginnie Mae. Wkrótce potem Salomon zakupił kredyty hipoteczne od thrifts w całych Stanach Zjednoczonych i zapakował je w papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, które sprzedał lokalnym i międzynarodowym inwestorom. W późniejszym okresie firma odeszła od tradycyjnej bankowości inwestycyjnej (pomaganie firmom w pozyskiwaniu funduszy na rynku kapitałowym oraz negocjowanie fuzji i przejęć) do prawie wyłącznie obrotu własnościowego (kupno i sprzedaż akcji, obligacji, opcji itp. dla zysku samej firmy). Salomon miał doświadczenie w zakresie papierów wartościowych o stałym dochodzie i handlu w oparciu o codzienne wahania na rynku obligacji.
w tym okresie kierownictwo wyższego szczebla było niezadowolone z wyników firmy. Zyski były niewielkie, a handlowcy firmy byli wypłacani w sposób oderwany od rzeczywistej rentowności. Toczyły się dyskusje na temat tego, w jakim kierunku firma powinna podążać, czy powinna skupić swoją działalność na określonych obszarach. Na przykład jednostka biznesowa commercial paper (zapewniająca krótkoterminowe codzienne finansowanie dla dużych przedsiębiorstw) była najwyraźniej nieopłacalna, chociaż niektórzy w firmie twierdzili, że była to dobra działalność, ponieważ utrzymywała ona stały kontakt z kluczowym personelem finansowym innych przedsiębiorstw.
W końcu firma postanowiła naśladować Drexel Burnham Lambert, wykorzystując swoich bankierów inwestycyjnych i własne pieniądze, aby nakłonić firmy do restrukturyzacji lub zaangażowania się w wykupy lewarowane. W rezultacie firma konkurowała o lewarowany wykup RJR Nabisco i lewarowany wykup sklepów Revco (który zakończył się niepowodzeniem).
sukces braci Salomon w latach 80.jest udokumentowany w książce Michaela Lewisa z 1989 roku, Liar’ s Poker. Lewis przeszedł program szkoleniowy Salomona, a następnie został sprzedawcą obligacji w firmie Salomon Brothers w Londynie. Lewis przedstawił poufny opis życia braci Salomon, a jego książka stała się przełomowym dziełem w zakresie zrozumienia kultury korporacyjnej braci Salomon w latach 80.XX wieku.
Lewis o koncepcji „Wielkiego Swingującego kutasa”:
nowy pracownik, gdy dotarł do parkietu handlowego, otrzymał parę telefonów. Niemal natychmiast włączył się do sieci. Gdyby mógł zarobić miliony dolarów na tych telefonach, stał się tym najbardziej czczonym ze wszystkich gatunków: wielkim kutasem. Po sprzedaży dużego bloku obligacji i depozycie kilkuset tysięcy dolarów w Salomon till, Dyrektor zarządzający zadzwonił do tego, kto był odpowiedzialny, aby potwierdzić swoją tożsamość: „Hej, ty wielki kutasie, sposób być.”
Lewis opisując parkiet handlowy w Salomon:
ponieważ czterdzieści Pierwsze piętro było wybranym domem dla najbardziej ambitnych ludzi firmy i ponieważ nie było zasad rządzących dążeniem do zysku i chwały, ludzie, którzy tam pracowali, w tym bardziej żądni krwi, mieli na nich upolowane spojrzenie. Miejsce było rządzone prostym zrozumieniem, że nieokiełznane dążenie do postrzeganego interesu własnego jest zdrowe. Jedz lub daj się zjeść. Mężczyźni z 41 lat pracowali z jednym okiem rzuconym na ramiona, aby zobaczyć, czy ktoś próbuje je wykonać, ponieważ nie wiadomo, jaki człowiek podniósł się na szczebel poniżej Ciebie i był teraz głodny twojej pracy. Granice akceptowalnego postępowania wśród braci Salomon były naprawdę szerokie. Mówiło coś o zdolności wolnego rynku do przekształcania zachowań ludzi w społecznie akceptowalny wzór. Był to bowiem kapitalizm najbardziej surowy i samodestrukcyjny…
skandal związany z obligacjami skarbowymi lat dziewięćdziesiątych edytuj
w 1991 roku Zastępca Sekretarza Skarbu USA Mike Basham dowiedział się, że handlowiec Salomon Paul Mozer złożył fałszywe oferty w celu zakupu większej liczby obligacji skarbowych niż dozwolona przez jednego nabywcę w okresie od grudnia 1990 roku do maja 1991 roku. Salomon został ukarany grzywną w wysokości 190 milionów dolarów za to naruszenie i zobowiązany do odłożenia 100 milionów dolarów w funduszu restytucyjnym dla poszkodowanych. CEO Gutfreund opuścił firmę w sierpniu 1991 r., a ugoda amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (sec) spowodowała grzywnę w wysokości 100 000 USD, a on został wykluczony z pełnienia funkcji dyrektora generalnego firmy maklerskiej. Skandal został następnie udokumentowany w książce Nightmare on Wall Street z 1993 roku. Firma została osłabiona przez skandal, który doprowadził do jej przejęcia przez Travelers Group w 1998 roku.
chociaż nie jest to ostateczne, jest prawdopodobne, że kultura korporacyjna braci Salomon stworzyła środowisko dla skandalu obligacji skarbowych USA. Podczas gdy Salomon Smith Barney stał się znany na początku lat 90. za zbiorową mentalność ” alpha male „obecną wśród pracowników i” okrutną kulturę korporacyjną, która nagradzała podejmowanie ryzyka ogromnymi premiami, karząc słabe wyniki szybkim butem.”Najlepsi handlowcy obligacji firmy nazywali siebie” wielkimi Swingującymi kutasami „i byli inspiracją do książki” ognisko próżności „Toma Wolfe’ a. Samo wyrażenie” Big Swinging Dick(s) ” było używane w odniesieniu do Salomonowych bankierów, którzy zdominowali grę o nadzwyczajnym zysku.
niektórzy członkowie arbitrażu obligacji braci Salomon, tacy jak John Meriwether, Myron Scholes i Eric Rosenfeld później zaangażowali się w długoterminowe zarządzanie kapitałem, fundusz hedgingowy, który upadł w 1998 roku. Ostatnie lata działalności braci Salomon, których kulminacją jest zaangażowanie w długoterminowe zarządzanie kapitałem, zostały opisane w książce a Demon of Our Own Design z 2007 roku.
przejęcie przez CitigroupEdit
Salomon (NYSE:SB) zostało przejęte przez Travelers Group w 1998 roku, a po fuzji z Citicorp w tym samym roku, Salomon stał się częścią Citigroup. Połączone operacje bankowości inwestycyjnej stały się znane jako „Salomon Smith Barney” po przejęciu, firma macierzysta (Travelers Group, a później Citigroup) okazała się kulturowo niechętna do niestabilnych zysków i strat spowodowanych obrotem własnościami, zamiast tego wolniej i stabilniej rosła. Salomon poniósł stratę w wysokości 100 milionów dolarów, gdy nieprawidłowo ustawił się na fuzję MCI Communications z British Telecom, do której nigdy nie doszło. Następnie większość jego własnej działalności handlowej została rozwiązana.
chociaż nazwa Salomon nosiła nazwę Salomon Smith Barney, działalność Bankowości Inwestycyjnej Citigroup, 7 kwietnia 2003 roku oddział został przemianowany na ” Citigroup Global Markets Inc.”Zmiana nazwy z Salomon Smith Barney Holdings Inc. do Citigroup Global Markets Holdings Inc zostało zrobione w celu zastąpienia nadszarpniętego Salomon Smith Barney Nazwa marki Citigroup. Zostało to zrobione z nadzieją na zaprezentowanie poczucia jedności między różnymi podziałami biznesowymi Citigroup. Ponadto Citigroup chciał oddzielić Globalne rynki Citigroup od swojej przeszłości. Dziś nazwy Salomon Brothers i Smith Barney pozostają znakami usługowymi należącymi do Citigroup Global Markets.