francuski filozof, Charles Péguy miał dobry pomysł. Powiedział: „czterdzieści to przerażający wiek. To wiek, w którym stajemy się tym, kim jesteśmy.”Gdy Amanda Cassidy rozpaczliwie trzyma się trzydziestki, dostaje nowe spojrzenie na wielką czwórkę-oh z bardzo różnych kobiecych piedestałów.

„age blow”

„po czterdziestce”, mówi autorka Pamela Druckerman, ” spodziewam się w końcu zemsty przeciętnej dziewczyny. Wszedłem w etap mojego życia, w którym nie trzeba być pięknym, po prostu będąc dobrze zachowanym i nie otyłym, chciałbym teraz przejść na ładną.

” przez jakiś czas ta strategia wydaje się działać. Pola mikro zmarszczek pojawiają się na twarzach kobiet, które zawsze wyglądały lepiej niż ja. Jeśli nie widziałem kogoś od kilku lat, przygotowuję się przed spotkaniem z nią, żeby przypadkiem nie gapić się na to, jak bardzo się zmieniła. (Francuzi nazywają tę tendencję, aby wyglądać tak samo przez długi czas, a następnie nagle wyglądać znacznie starszy, coup de view, „cios wieku”.) „

pisząc w swojej bestsellerowej książce, że nie ma dorosłych, wyjaśnia, jak ” traktuje siwe korzenie i pogniecione czoła wielu moich rówieśników ze smutnym oderwaniem. Jestem dowodem na powiedzenie, że każdy w końcu dostaje twarz, Na którą zasługuje. Zasługuję na młodzieńczy blask. Ale w ciągu kilku miesięcy coś się u mnie zmienia.

„obcy już nie tryskają o tym, jak młodo wyglądam, lub wydają się zszokowani, gdy ujawniam, że mam trójkę dzieci. Ludzie, których dawno nie widziałem, biją mi twarz Na Kilka dodatkowych uderzeń.

„nie każdy w moim wieku jest zaniepokojony tymi zmianami, ale wielu zdaje się cierpieć z powodu pewnego rodzaju szoku wieku średniego. Jeden z przyjaciół mówi, że kiedy wchodzi na imprezę, nie ma już chwili Kopciuszka, kiedy wszyscy odwracają się, aby na nią spojrzeć. Zauważyłam, że mężczyźni oceniają mnie teraz tylko wtedy, gdy mam pełne włosy i makijaż, a nawet wtedy wykrywam w ich spojrzeniach niepokojącą nową wiadomość: przespałabym się z nią, ale tylko wtedy, gdy nie wymagałoby to żadnego wysiłku”.

jak kobiety trafiły na ten kamień milowy wiele reaguje na różne sposoby. Rozmawialiśmy z kobietami, u progu czwartej dekady o tym, co to dla nich znaczy.

– Amy Steward, lat 41

„do I want a party, do I not want a party? Akceptuję to czy z tym walczę? W tygodniu, w którym skończyłem 40 lat, chciałem krzyczeć, płakać, świętować, dużo pić i dostać Botox. W rzeczywistości nie zrobiłem żadnego z powyższych, oprócz części świętowania.

„leżałem na plaży i stwierdziłem, że są gorsze rzeczy niż Ukończenie czterdziestki. Zdecydowałam, że nie będę jedną z tych osób, które denerwują się swoim wiekiem lub jęczą o swoich obwisłych kawałkach. Jestem dojrzałą, pewną siebie kobietą, powiedziałem sobie, że będę właścicielem tej dekady, będę mądry, spokojny i niesamowity. Kiedy wróciłem do domu, przyjaciele urządzili mi przyjęcie-niespodziankę. Strasznie się upiłam, tańczyłam na kanapach i płakałam z powodu rozstępów.

okazuje się, że bycie 40 jest jak bycie 20, więc nie mam już nic przeciwko. Nie zniosę kaca!”

niespodziewanie emocjonalny – Riona, 40

” dziesięć lat temu skończyłem 30 lat. Patrząc wstecz z perspektywy, to był najtrudniejszy okres w moim życiu. Byłem w tym, co niektórzy nazywają „złym miejscem”. Po namyśle, było to połączenie wielu czynników; utknąłem w pracy bez zaufania do moich umiejętności jako profesjonalisty. Byłam zagubiona i samotna. Czułem, że wszyscy moi przyjaciele skaczą do przodu, brudząc swoje szczęście cegła po cegle tuż przed moimi oczami, podczas gdy spadałem ze schodów Reynardsa w każdą sobotnią noc. Kwestionowałam wszystko o sobie; skąd pochodzę, kim jestem i czego chcę. To było jak wczesny kryzys wieku średniego.

„przewijam do przodu 9 lat i 11 miesięcy i naprawdę spodziewałam się, że ukończenie 40 lat będzie dla mnie bardzo proste — na przerwie w karierze, z niesamowitym mężem, którego uwielbiam i trójką boskich dzieci. Myślałem, że to będzie miesięczne święto poklepywania pleców i „zobacz, jak daleko zaszedłem”. Jednak rzeczywistość ukończenia 40-tki wywołała paradę emocji, na które ostatecznie nie byłem przygotowany.

„Ukończenie 40 lat to kamień milowy nie bez powodu. To czas refleksji, półmetek, w którym zadajesz sobie pytanie, Gdzie Jestem, co osiągnąłem i co dalej?

” tydzień, w którym skończyłem 40 lat, sprawił, że stałem się podniecony. Mój mąż zabrał mnie na kolację w poprzednią sobotę. Gdy popijaliśmy szampana w restauracji przed kolacją, odwiedził mnie pierwszy duch mojego życia. Wróciłem z łazienki i tam był, po drugiej stronie pokoju-mężczyzna, z którym spotykałem się w moich wczesnych lat dwudziestych przez dwa burzliwe lata, ten, z którym miałem mój pierwszy prawdziwy związek seksualny i ten, który wyrwał mi serce i pokazał mi je w całym jego makabrycznym, brzydkim zdradzieckim stanie.

” był cały uśmiechnięty, gotowy do wymiany swoich „Jak się masz, co robisz teraz?’uprzejmości ze mną. Kiedy wróciłam do męża, powiedziałam mu, że musimy natychmiast wyjechać. Początkowo zszokowany efektem, jaki ten człowiek z minionych lat wywarł na mnie, mój wspaniały mąż jest wyrozumiały i mimo to spędziliśmy piękny wieczór.

„ale to naprawdę dało mi do myślenia o mojej przeszłości i co, jeśli rzeczy, lub gdybym, było inaczej? Gdzie miałbym teraz być? Później w tym tygodniu dwóch bardzo wyjątkowych przyjaciół potraktowało mnie, aby zobaczyć sztukę z Take That music jako tłem.

” jest to sztuka, która skupia się wokół piątki szkolnych przyjaciół. Ich młodzieńcza niewinność ślubowania przyjaźni w każdych okolicznościach, dopóki śmierć ich nie rozłączy, poruszyła mnie do łez nostalgii. Duch przyjaźni z przeszłości. W sztuce umiera jeden z nastolatków, a ja płaczę gorzkimi łzami w ciemności, gdy Gary Barlow wykrzykiwał do „miliona piosenek miłosnych”.

„utrata prawdziwych przyjaciół z dzieciństwa w wieku dorosłym zasługuje na szczególny rodzaj żalu. Rozstania przyjaźni wciąż są twoim sercem, bez względu na okoliczności. I uderza cię, kiedy najmniej się tego spodziewasz … jak podczas Sztuki w Teatrze Bord Gais w tygodniu, kiedy kończysz 40 lat. Po raz drugi w ciągu tylu dni zastanawiałam się, co by było, gdyby było inaczej? Gdzie teraz będziemy?

„w wyniku tych emocjonalnych wizyt w przeszłości podjąłem decyzję. Zdecydowałam, że moje czterdziestki będą najlepsze.

” postaram się zminimalizować żal. Będę milszy i bardziej wyrozumiały. Wyciszę moją wewnętrzną krytykę. Wszystko mi się ułożyło bez względu na wyzwania. Więc cokolwiek się stanie, muszę wierzyć, że coś dzieje się naprawdę z jakiegoś powodu.

” zamierzam rozjaśnić siebie i innych — wszyscy robimy wszystko, co w naszej mocy jako ludzie, matki i przyjaciele. W końcu rozumiem, że te wyzwania czynią nas lepszymi. Jestem gotowy na 40. Jestem gotowy na kolejne 40 lat wyzwań, nieuchronnego żalu i co najważniejsze szczęścia.”

spojrzałem inaczej – Bernadette, 44

” zmieniłem karierę i wróciłem na studia po 40 roku życia. Zacząłem, gdy siedziałem przy biurku, zastanawiając się nad tym, że gdybym chciał zacząć moje „prawdziwe życie”, to to ja potrzebowałem zmian. Po ukończeniu studiów znalazłem się w pracy, w której byłem starszy od wielu młodszych ludzi, którzy spędzili lata ćwicząc. Byłem nowicjuszem. Od razu jednak zauważyłem, że okazuję więcej szacunku i autorytetu niż moi młodsi koledzy. Oczywiście, mogłem schlebiać sobie i powiedzieć, że to tylko dlatego, że byłem naprawdę dobry w swojej pracy, ale faktem jest, że mój wiek i doświadczenie życiowe dostarczyły mi powagi niezbędnej do stawania się bardziej kompetentnym niż moi młodsi rówieśnicy. To był dar, o którym wiedziałem, że dał mi przewagę. Nazywaj mnie „starszym” kiedy tylko zechcesz. Dla mnie to Odznaka Honorowa za osiągnięcie mądrości … w pewnym sensie.”

przywilej starzenia się – Opactwo, 40

” pamiętam, że moja własna matka skończyła 40 lat. Wydawała się taka Dorosła. Była czarująca i pewna siebie i jedna rzecz, którą powiedziała mi tego dnia, zawsze była ze mną. – To zaszczyt starzeć się-powiedziała do mnie, przygotowując się do wieczora z przyjaciółmi.

” podeszła do swojej czwartej dekady z entuzjazmem, który mogą zrozumieć tylko ci, którzy doświadczyli ogromnej straty. Jej rodzice zmarli, zanim miała 16 lat, więc moja matka widziała, jak szybko rzeczy mogą się zmienić. Była po prostu szczęśliwa, że mogła jechać – nawet jeśli musiała to robić z marszczonymi oczami.

„stojąc w obliczu własnego czterdziestego roku, pozwoliło mi nabrać perspektywy na to, co było wcześniej i co jest przed nami. Zgodnie z przewidywaniami, świrujemy nad naszym coraz bardziej dojrzałym wyglądem i skupiamy się na wszystkim, czego nie osiągnęliśmy.

” Po raz pierwszy zastanawiamy się nad tym, co nas czeka i jak krótkie jest życie. Wolę jednak postrzegać to jako bezpieczną przystań dekady, w której wielu z nas w końcu znajduje się w miejscu, w którym czujemy się trochę bardziej pewni siebie. Wielu moich przyjaciół ma teraz rodziny, które pielęgnowaliśmy, kariery, które poprawiliśmy i głębsze relacje, które kultywowaliśmy. Mam szczęście, bo moi rodzice wciąż żyją i teraz widzę, jak ewoluują w rolę kochających dziadków.

” zmieniły się moje relacje z nimi – postrzegam ich mniej surowo – lepiej rozumiem ich motywacje, lepiej szanuję wybory, które dla mnie podjęli dorastając. W wieku 40 lat choroba nie odcisnęła jeszcze zbyt dużego piętna na mnie i moich przyjaciołach. W końcu widzę przebłyski owoców naszej pracy z lat 20-tych i 30-tych, jeśli chodzi o wyciągnięte wnioski, pomijając przeszłość. Przestałem się pocić. Oczywiście, mam teraz zupełnie nowy zestaw wyzwań do opanowania-te, które obejmują wychowywanie nastolatków, przeklinanie mojego wolniejszego metabolizmu i rozwijanie obowiązków zawodowych, a wszystko to przy przykryciu mojej szarości. Ale szczerze mówiąc, przejmę to nad trądzikiem, zwątpieniem w siebie i złamanymi sercami, lada dzień. Dopiero zaczynam.”

Obraz przez unsplash.com

Czytaj więcej: Turning 40: Raising a glass to coming out the other side

Czytaj więcej: Anti-Aging pilates exercises you can do at home

Czytaj więcej: Wszystkiego Najlepszego Adele! Oto 15 jej najbardziej podnoszących na duchu cytatów