Co To jest celowanie w inflację?
celowanie inflacyjne to polityka banków centralnych, która koncentruje się wokół dostosowania polityki pieniężnej w celu osiągnięcia określonej rocznej stopy inflacji. Zasada ukierunkowania na inflację opiera się na przekonaniu, że długoterminowy wzrost gospodarczy najlepiej osiągnąć poprzez utrzymanie stabilności cen, a stabilność cen poprzez kontrolowanie inflacji.
najważniejsze informacje
- cel inflacyjny to strategia banku centralnego polegająca na określeniu stopy inflacji jako celu i dostosowaniu polityki pieniężnej w celu osiągnięcia tej stopy.
- inflacja ukierunkowana przede wszystkim na utrzymanie stabilności cen, ale jest również uważana przez jej zwolenników za wsparcie wzrostu gospodarczego i stabilności.
- ukierunkowanie na inflację można porównać z innymi możliwymi celami polityki bankowości centralnej, w tym ukierunkowaniem na kursy walut, bezrobocie lub dochód narodowy.
inflacja pieniężna
zrozumienie ukierunkowania na inflację
jako strategia, ukierunkowanie na inflację postrzega główny cel banku centralnego jako utrzymanie stabilności cen. Wszystkie narzędzia polityki pieniężnej, jakimi dysponuje bank Centralny, w tym operacje otwartego rynku i kredyty dyskontowe, mogą być wykorzystane w ogólnej strategii ukierunkowania na inflację. Ukierunkowanie na inflację można porównać ze strategiami banków centralnych ukierunkowanymi na inne miary wyników gospodarczych jako ich główne cele, takie jak ukierunkowanie kursów walut, stopy bezrobocia lub stopy wzrostu nominalnego Produktu Krajowego Brutto (PKB).
stopy procentowe mogą być celem pośrednim stosowanym przez banki centralne w celu ukierunkowania na inflację. Bank Centralny obniży lub podniesie stopy procentowe w zależności od tego, czy uważa, że inflacja jest poniżej lub powyżej docelowego progu. Mówi się, że podniesienie stóp procentowych spowalnia inflację, a tym samym spowolnia wzrost gospodarczy. Uważa się, że obniżenie stóp procentowych przyspieszy inflację i przyspieszy wzrost gospodarczy.
benchmarkiem używanym do celowania w inflację jest zazwyczaj indeks cen koszyka dóbr konsumpcyjnych, taki jak wskaźnik cen wydatków konsumpcyjnych, który jest używany przez Rezerwę Federalną Stanów Zjednoczonych.
oprócz przyjmowania docelowych stóp inflacji i dat kalendarzowych jako miar wyników, polityka ukierunkowana na inflację mogła również ustanowić kroki, które należy podjąć w zależności od tego, jak bardzo rzeczywista stopa inflacji różni się od docelowego poziomu, takie jak obniżenie stóp kredytowych lub zwiększenie płynności gospodarki.
27 sierpnia 2020 r.Rezerwa Federalna ogłosiła, że nie będzie już podnosić stóp procentowych z powodu spadku bezrobocia poniżej pewnego poziomu, jeśli inflacja pozostanie niska. Zmienił również swój cel inflacyjny na średni, co oznacza, że pozwoli on inflacji nieco wzrosnąć powyżej swojego celu 2%, aby nadrobić okresy, w których była poniżej 2%.
plusy i minusy ukierunkowania na inflację
ukierunkowanie na inflację pozwala bankom centralnym reagować na wstrząsy w gospodarce krajowej i koncentrować się na względach krajowych. Stabilna inflacja zmniejsza niepewność inwestorów, pozwala inwestorom przewidywać zmiany stóp procentowych i zakotwicza oczekiwania inflacyjne. Jeśli cel zostanie opublikowany, cel inflacyjny pozwoli również na większą przejrzystość polityki pieniężnej.
jednak niektórzy analitycy uważają, że koncentracja na inflacji ukierunkowana na stabilność cen tworzy atmosferę, w której niezrównoważone bańki spekulacyjne i inne zakłócenia w gospodarce, takie jak te, które doprowadziły do kryzysu finansowego w 2008 r., mogą rozwijać się bez kontroli (przynajmniej do czasu, gdy inflacja spadnie z cen aktywów do cen detalicznych konsumentów). Inni krytycy ukierunkowania na inflację uważają, że zachęca ona do nieodpowiednich reakcji na szoki warunków handlu lub szoki podaży. Krytycy twierdzą, że ukierunkowanie na kurs walutowy lub ukierunkowanie na nominalny PKB spowodowałoby większą stabilność gospodarczą
od 2012 r.Rezerwa Federalna USA ukierunkowała inflację na 2%, mierzoną inflacją PCE. Utrzymanie niskiej inflacji jest jednym z podwójnych celów Rezerwy Federalnej, obok stabilnego, niskiego poziomu bezrobocia.
poziomy inflacji od 1% do 2% rocznie są ogólnie uważane za akceptowalne, podczas gdy stopy inflacji powyżej 3% stanowią niebezpieczną strefę, która może spowodować dewaluację waluty.
cel inflacyjny stał się głównym celem Rezerwy Federalnej w styczniu 2012 r.po upadku kryzysu finansowego w latach 2008-2009. Wskazując stopę inflacji jako wyraźny cel, Rezerwa Federalna miała nadzieję, że pomoże to w promowaniu ich podwójnego mandatu: niskiego bezrobocia wspierającego stabilne ceny. Pomimo najlepszych wysiłków Rezerwy Federalnej, inflacja nadal oscyluje wokół celu 2% przez większość lat.