terminy

Szkoła Flamandzka, zwana również Północnym renesansem, flamandzką szkołą prymitywną i wczesną niderlandzką, odnosi się do artystów, którzy byli aktywni we Flandrii w XV i XVI wieku, zwłaszcza w miastach Brugia i Gandawa. Trzej najwybitniejsi malarze tego okresu-Jan van Eyck, Robert Campin i Rogier van der Weyden-byli znani z znaczących postępów w iluzjonizmie, czyli realistycznej i precyzyjnej reprezentacji ludzi, przestrzeni i przedmiotów. Preferowanym tematem Szkoły Flamandzkiej był typowo religijny charakter, ale powszechne były również małe portrety. Większość tego dzieła przedstawiana była w formie paneli, pojedynczych ołtarzy lub bardziej złożonych ołtarzy, zwykle w formie dyptyków lub poliptyków.

w XV i XVI wieku kraje niskie stały się ośrodkiem politycznym i artystycznym skupionym wokół miast Brugia i Gandawa. Ponieważ flamandzcy mistrzowie stosowali system warsztatowy, w którym rzemieślnicy pomagali ukończyć swoją sztukę, byli w stanie masowo produkować wysokiej klasy panele na sprzedaż w całej Europie. Szkoła Flamandzka powstała niemal równocześnie z włoskim renesansem. Jednak podczas gdy włoski Renesans opierał się na odkryciach klasycznej kultury greckiej i rzymskiej, Szkoła Flamandzka czerpała wpływy z gotyckiej przeszłości tego obszaru. Artyści Ci eksperymentowali również z farbą olejną wcześniej niż ich koledzy z włoskiego renesansu.

Robert Campin

Robert Campin, uważany za pierwszego mistrza szkoły Flamandzkiej, został utożsamiony z podpisem „mistrza Flemalle”, który pojawia się na licznych dziełach sztuki. Campin jest znany z bardzo realistycznych prac, z doskonałego wykorzystania perspektywy i cieniowania, a także z tego, że jest jednym z pierwszych artystów, którzy pracowali z farbą olejną zamiast tempery. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł, ołtarzem Merode, jest tryptyk przedstawiający scenę Zwiastowania. Archanioł Gabriel zbliża się do Marii, gdy czyta w pokoju uznawanym za typowy dom Klasy średniej. Dzieło jest bardzo realistyczne, a obiekty w całym obrazie przekazywały widzom rozpoznawalne, religijne znaczenie w tym czasie.

Jan Van Eyck

Jan van Eyck, współczesny Campin, jest powszechnie uważany za jednego z najważniejszych północnoeuropejskich malarzy XV wieku. Znany jest z podpisywania i datowania swojego dzieła „ALS IK KAN”(„Jak mogę”). Podpisy nie były w tym czasie szczególnie zwyczajowe, ale pomogły zapewnić mu trwałą reputację. Aktywny w Brugii i bardzo popularny za jego życia, praca van Eycka była wysoce innowacyjna i techniczna. Wykazał się mistrzowską manipulacją farbą olejną i wysokim stopniem realizmu. Podczas gdy van Eyck ukończył wiele słynnych obrazów, być może jego najbardziej znanym jest ołtarz Gandawski, zamówiony poliptyk z około 1432 roku.

Rogier van der Weyden

Rogier van der Weyden jest ostatnim z trzech najbardziej znanych wczesnych malarzy flamandzkich. Uczeń Roberta Campina, van der Weyden wykazywał wiele podobieństw stylistycznych, w tym zastosowanie realizmu. Bardzo udane w jego życiu, jego zachowane prace to głównie tryptyki religijne, ołtarze i portrety na zamówienie. Pod koniec XV wieku van der Weyden wyprzedził nawet van Eycka pod względem popularności. Najbardziej znanym obrazem Van der Weydena jest zejście z krzyża, około 1435 roku.