artykuł jest kontynuowany poniżej Reklama

starożytni Egipcjanie wierzyli, że umarli zmartwychwstaną i będą żyć wiecznie. Doszli do tego poglądu obserwując otaczający ich świat i doszli do wniosku, że jest to wieczne odrodzenie. Oglądanie słońca umierającego w nocy, tylko po to, by odradzać się każdego ranka. Raz w roku Nil rozprzestrzenił się i przekształcił jałową ziemię w żyzną ziemię. Każdej nocy gwiazdy poruszały się, podobnie jak słońce i Nil, w uporządkowany sposób.

Egipt, jak sądzili, został obdarzony boskim i harmonijnym mechanizmem życia. Grzebanie zmarłych w ziemi, która była stale ożywiana, oznaczało, że mogli korzystać z tego wiecznego cyklu odrodzenia. Dla nas mumie i monumentalne Grobowce oznaczają chorobliwą fascynację śmiercią. Dla nich oznaczało to unicestwienie śmierci przez wieczne odrodzenie. Dlatego budowali na wieczność.

ciało i dusza musiały być zachowane jako warunek życia wiecznego. Człowiek został wykonany z różnych elementów, począwszy od ciała. Potem, zawsze przywiązany do ciała, Cień. Następnie tożsamość, nazwisko. Następnie, siła życiowa i duchowy bliźniak, ka. Wreszcie, dusza, która może podróżować, ba.

wszystkie elementy duchowe potrzebowały ciała jako schronienia na wieczność. Ba wyszedł i wrócił w nocy, ale musiał rozpoznać własną mumię. W przeciwnym razie byłaby to „druga śmierć.”Aby zapewnić życie wieczne, ciało musiało być doskonale zachowane, możliwe do zidentyfikowania i mieć zdolność oddychania.

Jak dawano życie starożytnym egipskim mumiom

śmierć, dla starożytnych Egipcjan, nie była końcem, ale przejściem. To było jak „odpoczywanie”, porównywane do snu, ” noc wychodzenia do życia.”Podczas snu jeden żyje. A po śnie budzi się człowiek.

w dniu pochówku odbył się ostatni, ale najważniejszy rytuał – ” otwarcie ust.”Usta, oczy, uszy i nos mumii zostały dotknięte kamiennym ostrzem, podobnym do noża używanego do przecięcia pępowiny noworodków. W ten sposób odzyskał możliwość korzystania z ust i zmysłów.

w rezultacie mumia była żywa, mogła oddychać i jeść:

ożywasz po raz drugi,
rozwijasz się na wodzie, oddychasz powietrzem,
pijesz jak dusza zapragnie.
twoje oczy dają Ci widzieć,
twoje uszy słyszą to, co się mówi;
twoje usta mówią, twoje stopy chodzą,
twoje ręce, twoje ramiona mają ruch.

rodzina umieściła ukochaną osobę w jego „domu wieczności”, grobowcu. Słowa rozstania brzmiały:

O wy, którzy miłujecie życie i nienawidzicie śmierci,
odeszliście żyjąc, nie odeszliście umarli,
Wstańcie do życia, bo nie umarliście.

po połączeniu kultur greckich i egipskich

możemy sobie wyobrazić, co czuli Grecy przybywający do Egiptu: „nigdzie nie ma tak wielu wspaniałych rzeczy, ani na całym świecie obok nie można zobaczyć tak wielu dzieł o niewypowiedzianej wielkości.”W zamian egipski kapłan powiedział Grekom, że” jesteś młody w duszy… nie posiadasz ani jednego wierzenia, które jest starożytne.”

Aleksander Wielki najechał Egipt, 3000-letnią cywilizację dążącą do wieczności. Najeźdźca poprosił o uznanie go za syna Amona, został Faraonem i został mumifikowany.

faraonowie mówili po grecku przez następne trzy wieki. Ale oni byli przedstawiani w starożytnym egipskim stylu i budowali świątynie tradycyjnych bogów. Dlatego niektóre z najlepiej zachowanych świątyń Egiptu zostały wykonane przez greckich faraonów. W ten sposób hieroglify zostały ostatecznie rozszyfrowane, dzięki dwujęzycznym grecko-Egipskim tekstom rzeźbionym.

Kultura Egipska korzystała również z wpływów greckich, z biblioteką Aleksandryjską i jednym z siedmiu cudów, latarnią morską. Zasady proporcji dla obrazów, które przez trzy tysiąclecia pozostawały oparte na tych samych zasadach, ewoluowały.

Malarstwo Ścienne zmieniło się z dwuwymiarowej tradycji na trójwymiarowy Grecki sposób. Twarze, zamiast być wyidealizowanymi, stały się realistycznymi portretami. Ponieważ obrazy te były używane do świątyń i grobów, jaka była postawa Greków egipskich w odniesieniu do śmierci?

jedno słowo wystarczy, aby zilustrować różnicę między wierzeniami greckimi i egipskimi w życiu pozagrobowym: sarkofag. W języku greckim oznacza ” pożeracz mięsa.’Odpowiednik egipskiego słowa, neb ankh, oznacza” Pan życia.”Jedna wersja oznacza koniec życia, a druga oznacza początek nowego życia.

dla Greków większość dusz przeżyła ponurą wieczną podróż. Nawet chwalebny Bohater Achilles powiedział, że ” wolałby być płatnym sługą w domu biedaka i być nad ziemią niż królem królów wśród umarłych.”

w egipskim życiu pozagrobowym ci, którzy pokonali przeszkody w życiu ostatecznym, mieli je lepiej niż królowie. Byli jak bogowie, z mocą budzenia się po drugiej stronie, aby odrodzić się na wieczność.

maski mumii i trumny były pokryte złotem, aby wskazać, że ich ciało było, jak bogowie, wieczne. Nie było potrzeby, aby były to rzeczywiste portrety, ponieważ napisanie imienia na obrazie przekształciło go w indywidualną osobę.

egipskie zwyczaje mogły wydawać się dziwne Grekom i Rzymianom, ale kto mógłby przekazać szansę na życie wieczne? Ponieważ oznaczało to przyjęcie egipskich wierzeń, jaki był stosunek Greków egipskich do tradycyjnej religii?

Boska wielokulturowość

starożytni Egipcjanie nie mieli już trudności z przyjmowaniem obcych bogów. Aleksander Wielki i jego następcy starali się być postrzegani jako wyznawcy starożytnej religii egipskiej. Jednak Grecy nadal uważali, że posiadanie bóstw o zwierzęcych głowach jest zbyt dziwne.

znaleziono pragmatyczne rozwiązanie w łączeniu równoważnych bogów, prawie jak tłumaczenie ich nazw z jednej kultury na drugą. Ponieważ Zeus był głównym greckim bogiem, odpowiednikiem Amona dla Egipcjan, istniał Zeus-Amon. Nowy Bóg, przedstawiony w greckim stylu, Serapis, został przyjęty przez Egipcjan, Greków i Rzymian.

ten boski tygiel oznaczał, że egipscy bogowie byli czczeni w Rzymie, Paryżu, Londynie i całym Cesarstwie Rzymskim. Cesarze rzymscy byli nadal przedstawiani na ścianach egipskich świątyń jako faraonowie, wieki po Kleopatrze.

społeczeństwo Egipskie stało się Wielokulturowe, ponieważ jego mieszkańcami byli Egipcjanie, Grecy, Rzymianie, Żydzi i chrześcijanie. Malarstwo w stylu greckim zaczęto wówczas zatrudniać do malowania portretów.

Portrety Fajum: jedyne zachowane obrazy panelowe z starożytności

mamy istniejącą wizję białych greckich posągów, ale starożytna Grecja została przedstawiona w technikolorze. Gdyby obrazy panelowe przetrwały, stałyby w porównaniu z arcydziełami od Botticellego do Rembrandta.

wszystko, co rozumiemy, że zostało wynalezione w okresie renesansu, już tam było: umiejętność tworzenia trzech wymiarów w malarstwie za pomocą perspektywy, skrócenia, cieniowania i koloru. Realizm i złudzenie optyczne były tak rozwinięte, że ptaki pomyliły malowane owoce z prawdziwymi.

aby wyobrazić sobie, jak mogło wyglądać starożytne malarstwo Greckie, musimy zwrócić się do mozaik, grobowców Etrusków i Macedończyków, murów Pompejów. Ale nie wszystko jest stracone. Egipt był przez siedem wieków częścią świata greckiego i rzymskiego. Ostatecznie, zamiast używać konwencjonalnych trumien lub masek mumii, życzenie życia wiecznego wyrażono realistycznymi portretami.

Malarze używali farby enkaustycznej–półprzezroczystej farby na bazie wosku-lub tempery do malowania realistycznych portretów. Anonimowi artyści malowali twarze dające iluzję reliefu z cieniowaniem, wariacjami kolorów i widocznymi pociągnięciami pędzla. Dawały one iskrę życia tym twarzom z intensywnością spojrzenia i wilgotnymi oczami odbijającymi światło.

od I wieku naszej ery i przez trzy wieki portrety Fajum były malowane na drewnie, na płótnie, a nawet mogły być pełne, na całuny. Były kosztowne i wystawiane w domu, dokładnie tak jak my. Kiedy osoba zmarła, drewniany panel został dostosowany do bandaży mumii. Mumia mogła być wystawiona w jego domu.

Portret Fayum mumie mieszkały w domu ze swoimi rodzinami

trzymanie mumii w domach egipskich było już odnotowane przez starożytnych autorów. Jeden z raportów mówi ,że ” wielu Egipcjan trzyma ciała swoich przodków w kosztownych komnatach i patrzy twarzą w twarz Na tych, którzy zmarli wiele pokoleń przed ich własnymi narodzinami, tak, że doświadczają dziwnej przyjemności, jakby żyli z tymi, na których patrzą.”

często wgniecione, mumie wykazują oznaki, że zostały powalone i uszkodzone przez wystawienie na działanie żywiołów. Bazgrane karykatury pozostawione przez niesforne dzieci na zmumifikowanych stopach dziadków ilustrują rodziny mieszkające w pobliżu mumii.

jeśli zapomnimy opowieści o mumiach powstających z martwych, aby stać się potworami, docenimy, że starożytni Egipcjanie żyli. Portretem była przedstawiona rzeczywista osoba, żyjąca i oddychająca. Mamy zdjęcia naszych dziadków w domu, mieli swoich prawdziwych dziadków. Przynosimy kwiaty do grobowców naszych bliskich, dzielili się z nimi posiłkami.

w liście ogłaszającym ojcu, że jego córka „nie żyje i jest teraz szczęśliwa na zawsze”, pojawia się zaproszenie, aby „przyjść i zobaczyć się z nią”. Po pewnym czasie pochowano mumię w nekropolii.

Epoka rzymska była również przejściem od starożytnej religii egipskiej do nowej, chrześcijaństwa. Praktyka mumifikacji została uznana za pogańską i ostatecznie porzucona. Zapomniane mumie portretowe Fayum wyruszyły w podróż ku wieczności.

arcydzieła Odkryte, spalone lub porzucone

od końca epoki rzymskiej do XIX wieku zainteresowanie mumiami zwróciło się ku medycynie. Mumija, czyli bitum, była mylona z egipskimi zwłokami zaciemnionymi przez proces mumifikacji. Starożytni Egipcjanie zostali obudzeni ze swojego wiecznego snu, aby zostać zmieleni na proszek i być spożywanym jako lekarstwo. Egipscy lekarze cieszyli się dużym szacunkiem, ale jest mało prawdopodobne, aby któryś z nich wyobraził sobie bycie zjedzonym, aby wyleczyć innych.

w latach osiemdziesiątych XX wieku wielkie odkrycia przyniosły światło dzienne malowane portrety mumii. Po raz pierwszy odkryte w regionie Fajum, nazywane są „portretami Fajum”, chociaż zostały znalezione w całym Egipcie. Niestety, wiele wykopalisk zostało wykonanych niedbale. Dbanie o ludzkie szczątki było rzadkością, nawet wśród archeologów. Jeden wyrzucił rękę jednego z pierwszych faraonów, Dżera, do śmieci.

raport z odkrycia w 1887 roku jaskini pełnej mumii stwierdza:

„pod każdą mumią znajdowała się etykieta z imieniem zmarłego, jego zawodem i miejscem urodzenia. Ściany jaskini ozdobiono dużą liczbą portretów malowanych na drewnie, większość w bardzo dobrym stanie konserwatorskim.

wandale, którzy dokonali tego ważnego odkrycia, zaskoczeni nocą i zimnem, nie bali się, w swojej ignorancji, palić przez trzy kolejne noce inskrypcji i portretów. Tylko kilka sztuk przetrwało tę rzeź.”

ostatecznie znaleziono około 1000 portretów mumii Fajum. W większości przypadków zachowano malowanie paneli, a resztę znalezisk odrzucono. Na szczęście jednego z odkryć dokonał Wielki archeolog Flinders Petrie. Zachował wiele mumii nienaruszonych i zapisał wiele cennych informacji.

poznaj starożytnych Egipcjan

Portrety mumii Fajum pozwalają nam spotkać pokolenia Egipcjan, które żyły do 2000 lat temu. Tylko około 1% mumii Fajum miało portrety, ponieważ były drogie. Patrzymy więc na zamożną część ludności: kupców, żołnierzy i księży.

niewiele wiadomo o malarzach. Niektóre obrazy są prawdziwymi portretami, a inne zostały ukończone po śmierci osoby, co było bardziej niż prawdopodobne w przypadku pochówków dzieci. Ponieważ artyści najwyraźniej nie podpisywali swoich obrazów, wszyscy Malarze portretowi Fajum są anonimowi. Jednak w starożytnych tekstach zachowało się kilka imion, takich jak Chairas, Flavius Isidoros, Eudaimon, a z jego nagrobka: „Sabinus, malarz, 26 lat.”

średnia długość życia w starożytnym Egipcie była niska. Większość mumii dziecięcych jest bezimienna, z pewnymi wyjątkami, jak Asklepiades, „osiem lat, miej odwagę” i Eutyches, nastolatek, być może niewolnik uwolniony, a następnie poddany kosztownemu pochówku.

wiemy, że niektórzy z nich umieli czytać, jak Hermiona Grammatike, której imię oznacza, że była nauczycielką lub że była piśmienna. Miała tylko 18-22 lata.

anonimowa kobieta tak bardzo kochała Iliadę Homera, że zapewniła sobie, że będzie mogła ją czytać wiecznie, będąc z nią zakopaną.

okładki mumii zawierały również napisy, które mogły być ich ostatnimi słowami: „Żegnaj”, „miej odwagę” i „bądź szczęśliwy.”

Fayum Portraits: Looking At us, a Gaze From the Beyond

według wierzeń starożytnych Egipcjan Portrety Fajum zawierają duszę danej osoby. Świadomi ryzyka, że ich ciała nie przetrwają, wierzyli, że obraz może zastąpić duszę, do której wróci. Ba mógł być połączony z własnym ciałem zastępczym, wykonanym z kamienia lub farby.

Portrety przechowywane w muzeach zabezpieczają starożytni Egipcjanie przedstawiali szanse na stanie się wiecznymi. Coś, co mogło być w ich umyśle, gdy wpatrywali się w siebie w panelu, który właśnie ukończył artysta.

jeśli ich ba naprawdę znajduje się w tych portretach, stali się „piękni wśród bogów.”Twarze spoglądające na nas z zaświatów, jak ceremonia „otwarcia ust” magicznie dawała im wzrok.

podobny punkt stanowi renesansowy Traktat o sztuce: „malarstwo zawiera w sobie boską siłę, która nie tylko sprawia, że nieobecni są obecni, ale także sprawia, że zmarli wydają się niemal żywi… oblicze człowieka, który już jest martwy, z pewnością żyje długo dzięki malarstwu.”

Portrety Fajum są wyjątkowe jako jedyne obrazy panelowe z czasów antycznych. Arcydzieła anonimowych malarzy zdolnych, takich jak Velazquez i Rembrandt, zmienić krople koloru w żywe oczy.

jednak mają głębsze znaczenie. Jeśli mumia jest kompletna, twarz, Na którą patrzymy, jest naprawdę tam, za panelem. Patrząc w te oczy, możemy poczuć to, co osoba miała nadzieję usłyszeć dwa tysiące lat temu:

znów żyjesz, zawsze ożywiasz,
znów jesteś młody,
znowu jesteś młody i na zawsze.

Źródła:

– mumia w starożytnym Egipcie: wyposażenie zmarłych na wieczność; Salima Ikram i Aidan Dodson.

– piękny pochówek w rzymskim Egipcie, Sztuka, tożsamość i religia pogrzebowa; Christina Riggs.

– Starożytne twarze, Portrety mumii z rzymskiego Egiptu; Susan Walker i Morris Bierbrier.

– żywe obrazy, Egipskie Portrety grobowe w Muzeum Petrie. Janet Picton, Stephen Quirke, Paul C Roberts.

– Portrety mumii w Muzeum J. Paula Getty ’ ego; David Thomson.

– tajemnicze Portrety Fajum: twarze ze starożytnego Egiptu; Euphrosyne Doxiadis.

– wykonawcy: dowody rzeczowe, Maria Cannata; The Oxford Handbook of Roman Egypt.