Hakka, chiń. (Pinyin) Kejia lub (Wade-Giles) k ’ o-chia-grupa etniczna Chin. Pierwotnie Hakka byli Północni Chińczycy, ale migrowali do południowych Chin (zwłaszcza prowincji Guangdong, Fujian, Jiangxi i Guangxi) podczas upadku dynastii Nan (Południowej) Song w 1270 roku. na całym świecie uważa się, że liczba mówiących Hakka wynosi obecnie około 80 milionów, chociaż liczba mówiących Hakka jest znacznie niższa. Są one uważane za gałąź Han.

ich pochodzenie pozostaje niejasne, ale uważa się, że ludzie, którzy stali się Hakka, żyli pierwotnie w prowincjach Henan i Shanxi w Dolinie Huang He (Żółtej Rzeki). Przenieśli się stamtąd na południe w dwóch dużych migracjach, jednej na początku IV wieku, a drugiej pod koniec IX wieku, być może w celu uniknięcia wojny lub dominacji wewnętrznych ludów azjatyckich. Ich ostatnia migracja w XIII wieku zaprowadziła ich dalej na południe, do obecnych obszarów koncentracji.

Nazwa Hakka mogła pochodzić od kantońskiej wymowy mandaryńskiego słowa kejia („Goście”), które mieszkańcy północy byli nazywani dla odróżnienia ich od Bendi, czyli tubylców. Może to być imię, które Hakka nadała sobie, gdy migrowali na południe. Po osiedleniu się w południowych Chinach we własnych społecznościach, Hakka nigdy nie została w pełni zasymilowana z rdzenną ludnością. W przeciwieństwie do większości innych Chińczyków przed XX wiekiem, unikali takich praktyk jak Wiązanie stóp. Ich język ma powiązania zarówno z kantońskim, językiem ludu prowincji Guangdong, jak i mandaryńskim, językiem większości północnych i środkowych Chin; wiele początkowych dźwięków języka Hakka jest pomostem między tymi dwoma dialektami.

w XVIII i XIX wieku, kiedy warunki panujące w południowych Chinach stały się bardzo złe, a ziemia dość rzadka, Hakka często angażowała się w waśnie lądowe z bendi. Rebelia Tajpingów (1850-64), która, jak się mówi, doprowadziła do śmierci ponad 20 milionów ludzi i całkowicie rozbiła południowe Chiny, początkowo wyrosła z tych lokalnych konfliktów. Chociaż Bendi ostatecznie przyłączyli się do buntu, przywództwo Taipingów było głównie pochodzenia Hakka.

po buncie Hakka nadal brali udział w małych potyczkach ze swoimi sąsiadami, w wyniku których wielu wyemigrowało do innych obszarów. Dziś wiele Hakka mieszka w tak rozproszonych miejscach jak Tajwan, Malezja (W tym Sabah i Sarawak na Borneo), Singapur, Tajlandia, a nawet Jamajka. W południowych Chinach żyją głównie na mniej żyznych obszarach górskich oraz w Hongkongu.