to starożytne nazwisko pochodzenia Anglo-Szkockiego. Nazwa pochodzi od starego angielskiego słowa „hunta” sprzed VII wieku, od „huntian”, oznaczającego polować, z przyrostkiem „-er”, oznaczającym tego, kto robi lub pracuje. Termin ten był używany nie tylko do myśliwych na koniach zwierzyny, takich jak jelenie i dziki, pościg w średniowieczu ograniczony do szeregów szlachty, ale także jako przydomek zarówno dla łapaczy ptaków, jak i kłusowników. Nazwisko zostało po raz pierwszy odnotowane w Szkocji na początku XII wieku (patrz poniżej), podczas gdy pierwszy angielski zapis może być zapisem Simona Huntere w Curia Regis Rolls dla hrabstwa Bedfordshire W roku 1220, podczas gdy pół wieku później mamy zapis Agnes Huntris również zapisany w Łacińskiej formie Venatrix, w stu rolkach (odpowiednio) dawnego hrabstwa Huntingdon w 1273 . Szkocka Rodzina o imieniu Hunter dała nazwę port of Hunterston w dawnym hrabstwie Ayrshire, obecnie część regionu Strathclyde, posiadłość nadana Normanowi Huntarowi w 1271 roku. Późniejsze przykłady zapisów nazwiska zaczerpniętych z zachowanych rejestrów kościelnych w diecezji Greater London obejmują Chrzest Awdrey, córki Johna Huntera, 1 października 1540 w St. Leonard ’ s Eastcheap; i ślub Allena Huntera i Helen Bolton 26 czerwca 1558 w St. Lawrence Jewry, Milk Street. Jednym z pierwszych osadników w Nowym Świecie był Francis Hunter, w wieku dziewiętnastu lat, który wypłynął z portu w Londynie na pokładzie statku „Thomas and John” płynącego do Wirginii w czerwcu 1635 roku. Pierwszą zanotowaną pisownią nazwiska jest nazwisko Williama Huntara. Datowany jest na rok 1116, w rejestrach Szkocji znany jako Inkwizycja Earla Davida. Miało to miejsce za panowania króla Szkocji Aleksandra i, w latach 1107-1124.

© Copyright: badania pochodzenia nazwy 1980 – 2017