Life cycle

u lycophytes, podobnie jak u innych roślin naczyniowych, istnieje naprzemienna generacja między małą fazą produkcji komórek płciowych (gametophyte) a widoczną fazą produkcji zarodników (sporofite). Członkowie jednej z głównych rodzin żyjących, Lycopodiaceae, są homosporowate (z tylko jednym rodzajem zarodników). Mają ziemskie lub podziemne gametofity, które różnią się wielkością i kształtem w zależności od rodzaju.

chociaż gametofity Lycopodium są rzadko spotykane w przyrodzie, wiadomo o nich wystarczająco dużo, aby rozpoznać dwa podstawowe typy, oparte głównie na ich sposobie wzrostu i odżywiania. U niektórych gatunków gametofit staje się małą, zieloną rośliną z licznymi płatami, rosnącą na powierzchni gleby; odstęp czasu między kiełkowaniem zarodników a dojrzałością płciową gametofitu może wynosić od ośmiu miesięcy do roku. U innych gatunków, w tym prawie wszystkich z północnej strefy umiarkowanej, gametofit jest podziemny, wolniej rośnie i zależy od powiązanego grzyba dla dalszego wzrostu. Żółta do brązowej roślina podziemna może mieć kształt marchwi, pręta lub dysku i 1 do 2 centymetrów (0,4 do 0,8 cala) długości lub szerokości. Ogólnie rzecz biorąc, gametofit tego typu pozostaje podziemny, a do dojrzałości płciowej potrzeba pięciu lub więcej lat.

gametofity są biseksualne, tzn. na tej samej roślinie występują plemniki produkujące anteridia i archegonia produkująca jaja. Zapłodnienie odbywa się po wiotkiej spermy płynie do archegonium. Zarodek, czyli Młody sporofit, składa się z pędu, korzenia i pochłaniającego pokarm wyrostka zwanego stopą haustorialną. Ostatecznie sporofit staje się fizjologicznie niezależny od gametofitu, a ten ostatni umiera.

pozostałe główne istniejące rodzaje—Selaginella (jedyny rodzaj z rodziny Selaginellaceae) i Isoetes (jedyny rodzaj z rodziny Isoetaceae)—są heterosporous (posiadające dwa rodzaje zarodników). Ich gametofity są mikroskopijne i przechodzą większość ich rozwoju jeszcze w obrębie ściany zarodników (rozwój endosporyczny). U Selaginelli powstają wyraźne strobili, a sporofile zasadniczo różnią się od liści wegetatywnych, choć nie tak bardzo jak u gatunków Lycopodium tworzących strobili. U Izoety, sporangia powstają na rozszerzonych wklęsłych podstawach liści pióropuszowatych. Istnieją dwa rodzaje sporangii, zwane microsporangia i megasporangia; sporofile związane z nimi są określane jako microsporofile i megasporofile.

w mikrosporangium powstają liczne mikrospory, a podział komórek w obrębie ściany mikrosporu inicjuje rozwój męskich gametofitów. Podziały te mogą wystąpić, zanim zarodniki zostaną usunięte z mikrosporangium. Ostateczny rozwój męskiego gametofitu, lub mikrogametofitu, zwykle występuje na glebie przed uwolnieniem plemników biflagellate.

w Selaginelli zwykle w megasporangium powstają tylko cztery duże megaspory. Rozwój żeńskiego gametofitu lub megagametofitu może również rozpocząć się, gdy megaspor nadal znajduje się w megasporangium. Przez pewien czas występują wolne podziały jądrowe (bez tworzenia się ścian), ale ostatecznie pojawiają się ściany i megagametofity pękają w ścianie megaspory. Te ostatnie etapy rozwoju zwykle występują na glebie po tym, jak megaspor z zamkniętym gametofitem samicy jest wyrzucany z megasporangium. Zapłodnienie występuje, gdy plemnik pływa do archegonium. Młody sporofit pozostaje w fizycznym kontakcie z megasporem i zamkniętą tkanką gametofitu samicy przez pewien czas.

procesy rozmnażania płciowego Izoety są bardzo podobne do tych u Selaginelli, z tym że plemniki są multiflagellate i wiele więcej zarodników powstaje na sporangium. W rzeczywistości mikrosporangia niektórych gatunków są największe wśród roślin naczyniowych i wytwarzają kilka tysięcy zarodników.