wraz z rozprzestrzenianiem się wpływów w znanym świecie, Rzym przekształcił się z małej osady – legendarnie założonej przez dwóch braci, Romulusa i Remusa – w kwitnącą metropolię.

wraz z tym sukcesem nastąpił jednak wzrost liczby ludności i problem mieszkaniowy.

rozwiązanie było nowatorskie: insulae, prekursor nowoczesnych budynków mieszkalnych.

każda insula składała się z około pół tuzina pomieszczeń mieszkalnych dla klasy średniej i biedniejszych obywateli Rzymu, plebs, a także sklepów i firm na parterze.

Oto pięć faktów na temat izolae…

insula (łacińskie słowo „Wyspa”) zazwyczaj zajmowała blok miejski z drogami po każdej stronie, stąd nazwa.

miałby co najmniej pięć pięter, ale istnieją zapisy, że niektóre osiągnęły dziewięć – pomimo ograniczeń wysokości nałożonych przez wielu cesarzy.

August umieścił czapkę na 68 rzymskich stopach (około 21 metrów), która została następnie zmniejszona do 60 stóp przez Nerona w wyniku wielkiego pożaru Rzymu w 64 roku.

w zależności od budowy, izolacje mogą być ciasne i niewygodne.

co gorsza, budowano je tanio, z wykorzystaniem drewna i cegieł błotnych, więc powszechne były zawalenia i pożary.

mimo to wzrosły one w ogromnej liczbie – według spisu z IV wieku w Rzymie było ich ponad 40 tysięcy.

• 8 najkrwawszych cesarzy rzymskich w historii
• Starożytny Rzym – 6 palących pytań

bajecznie bogaty marek Licyniusz Krassus posiadał wiele insulae.

podobno cieszył się na wieść, że upadła stara, zrujnowana insula, ponieważ oznaczało to, że może pobierać wyższe czynsze za nowy budynek.

dziś Apartamenty na najwyższym piętrze są najbardziej pożądane, ale w insuli było odwrotnie.

im wyższa przestrzeń mieszkalna, tym tańsza, bo mniejsza, dostępna tylko wąskimi klatkami schodowymi i bardziej ryzykowna w przypadku pożaru.

chociaż woda była pompowana do niższych mieszkań, nie mogła dotrzeć do wyższych pięter.

rzadko mieli toalety, więc ludzie musieli korzystać z publicznych latryn w Rzymie.

zamożni Rzymianie żyli w znacznie bardziej luksusowym stylu prywatnego mieszkania, domus.

z dużym atrium w centrum – gdzie goście mogli się bawić – każdy domus miał kilka pokoi, bieżącą wodę, toalety i ganek lub ogród, zwany perystylem.

artykuł ukazał się po raz pierwszy w kwietniowym numerze History Revealed