TableEdit

Legenda:

• ∞: nieskończoność (w celu identyfikacji wieczystych praw moralnych, chociaż kraje i obszary mogą mieć różne sformułowania w swoich przepisach i przepisach)
• = prawa ekonomiczne: równe lub takie same jak prawa ekonomiczne

w Europieedytuj

w większości krajów Europy autorzy nie mogą przypisać ani nawet zrzec się swoich praw osobistych. Jest to zgodne z tradycją europejskiego prawa autorskiego, które uważane jest za własność, której nie można sprzedać, a jedynie licencjonować. Autor może wyrazić zgodę na odstąpienie od nich w ograniczonym zakresie (a takie warunki są bardzo powszechne w umowach w Europie). Może również istnieć wymóg, aby autor „dochodził” tych praw moralnych, zanim będą mogły być egzekwowane. W wielu książkach, na przykład, odbywa się to na stronie w pobliżu początku, w I wśród British Library/Library of Congress data.

w CanadaEdit

sekcja 14.1 kanadyjskiej ustawy o prawie autorskim chroni prawa moralne autorów. Prawa moralne nie mogą być przypisane, ale mogą być zrzekane na podstawie umowy. Wiele umów wydawniczych w Kanadzie zawiera obecnie standardowe zrzeczenie się prawa moralnego.

prawa moralne w Kanadzie zostały słynnie wykonane w przypadku Snow v. Eaton Centre Ltd. W tym przypadku Duże Centrum handlowe Toronto Eaton Centre zleciło artyście Michaelowi Snow wykonanie rzeźby przedstawiającej Gęsi kanadyjskie. Śnieg skutecznie powstrzymał Eatona przed dekorowaniem gęsi kokardkami na Boże Narodzenie.

w Chinachedytuj

Artykuł 20 prawa autorskiego Chińskiej Republiki Ludowej (1990) zapewnia nieograniczony czas ochrony praw autorskich, zmian i integralności autora. Ponieważ art. 55 tej samej ustawy przewiduje ochronę wsteczną, która nie wygasła w dniu wejścia w życie tej ustawy, chińskie wieczyste prawa osobiste również działają wstecz. Wersja z 2001 r.zachowuje ten przepis, a pierwotny art. 55 staje się art. 59.

w art. 18 ustawy o prawie autorskim z 2005 r. przewiduje się wieczyste prawa autorskie. Prawa moralne, o których mowa w Art. 6, mają na celu należyte przypisanie utworu oraz przeciwdziałanie wszelkim zniekształceniom, okaleczeniom lub innym modyfikacjom utworu, w przypadku gdy taki czyn byłby lub jest szkodliwy dla reputacji autora lub gdy utwór został zdyskredytowany przez akt.

w Hong KongEdit

prawa moralne są określone w rozporządzeniu o prawie autorskim (Rozdział 528) Dział IV, począwszy od sekcji 89. Autor programu komputerowego nie ma praw moralnych (§91). Prawa osobiste nie mogą być przenoszone, chyba że po śmierci posiadacza praw osobistych (sekcja 105 i 106).

w Indiaedytuj

prawa moralne są uznawane zgodnie z sekcją 57 indyjskiej ustawy o prawie autorskim. Sekcja 57 indyjskiej ustawy o prawie autorskim odnosi się do specjalnych praw autora. Stanowi ona:

(1) niezależnie od praw autorskich autora, a nawet po cesji w całości lub w części wspomnianych praw autorskich, autor utworu ma prawo do roszczenia o autorstwo utworu, jak również prawo do ograniczenia lub roszczenia o odszkodowanie w związku z (a) zniekształceniem, okaleczeniem lub inną modyfikacją tego utworu; lub b) wszelkie inne działania związane z daną pracą, które mogłyby zaszkodzić jego czci lub reputacji. (2) prawo przyznane autorowi utworu przez podpunkt (1), INNE niż prawo do roszczenia o autorstwo utworu, może być wykonywane przez prawnych przedstawicieli autora.

kwestia praw moralnych została omówiona w Amar Nath Sehgal przeciwko Unii Indii& Ors.(Amar Nath Sehgal przeciwko Unii Indii & Ors CS/OS/No. 2074 / 1992) Trybunał Sprawiedliwości Pradeep Nandrajog). Sprawa dotyczyła muralu, który został zamówiony w 1957 roku przez rząd Indii podczas budowy Vigyan Bhavan w New Delhi. Mural, o którym mowa, był wykonany z brązu, miał rozpiętość 140 stóp i 40 stóp. Mural pozostał na wystawie i był bardzo ceniony aż rozebrany w 1979 roku, a następnie wysłany do magazynów Union of India. Sąd Najwyższy w Delhi wyraźnie odniósł się do Konwencji berneńskiej, wydając wyrok. Sąd przyznał również odszkodowanie Rs. 500000 (pół miliona), a także zarządził na rzecz Amar Nath Sehgal, że będzie miał absolutne prawo do odtworzenia muralu w dowolnym miejscu i prawo do sprzedaży tego samego.

sąd zaakceptował istnienie praw moralnych, mimo że dzieło zostało zlecone, a prawa autorskie przeszły na union of India i pozew wniesiono 13 lat po wspomnianej ustawie (obrona ograniczeń, o którą prosił rząd, została odrzucona przez Sąd).

w MacaoEdit

art. 41 dekretu-Prawa_n.o_43/99/m przewiduje niezbywalne, niewykonalne i nienaruszalne prawa osobiste autora.

w Tajwanieedytuj

na Tajwanie Ustawa o prawie autorskim zapewnia autorom wieczyste prawa moralne w zakresie przypisywania i ochrony przed zmianami w złej wierze, nawet jeśli utwory są w domenie publicznej, w następujący sposób:

• Artykuł 25 ustawy o prawie autorskim z 1928 r.
• Artykuł 21 ustawy o prawie autorskim z 1944 r.
• Artykuł 21 ustawy o prawie autorskim z 1948 r., niezmieniony od ustawy z 1944 r. faktyczna jurysdykcja Republiki Chińskiej została ograniczona do obszaru Tajwanu w 1949 roku.26 ustawy o prawie autorskim z 1985 r.
• Artykuł 26 ustawy o prawie autorskim z 1990 r., niezmieniony od Ustawy o prawie autorskim z 1985 r.
• Artykuł 26 ustawy o prawie autorskim z 1990 r., niezmieniony od Ustawy o prawie autorskim z 1985 r.
• Sekcja 3, Artykuły 15-21 ustawy o prawie autorskim z 1992 r., z artykułem niezmienionym w kolejnych wersjach ustawy o prawie autorskim

w Zjednoczonym Królestwie. statesedit

prawa moralne tradycyjnie nie były uznawane w prawie amerykańskim. Niektóre elementy praw osobistych istnieją w Stanach Zjednoczonych, ale są zwykle chronione przez szczególne postanowienia umów między stronami lub przez przepisy poszczególnych stanów lub prawa pokrewne w amerykańskim prawie autorskim. Amerykańskie prawo autorskie kładzie nacisk na ochronę nagrody finansowej nad ochroną autorstwa.: xiii tradycja praw wyłącznych w Stanach Zjednoczonych jest niezgodna z pojęciem praw moralnych, które zostało ustanowione w tradycji Kodeksu Cywilnego wywodzącej się z porewolucyjnej Francji. Kiedy Stany Zjednoczone przystąpiły do Konwencji berneńskiej, przewidywała ona, że postanowienia konwencji dotyczące „praw moralnych” zostały w wystarczającym stopniu uwzględnione w innych ustawach, takich jak ustawy dotyczące oszczerstw i zniesławienia.: 30

niektóre państwa mają prawa moralne, w szczególności odnoszące się do sztuki wizualnej i artystów (patrz np. California Art Preservation Act, Artists Authorship Rights Act (New York)). Nie jest jednak jasne, czy te prawa, lub ich części, są poprzedzone przepisami federalnymi, takimi jak ustawa o prawach artystów wizualnych.

In Gilliam v. Amerykańska grupa komediowa Monty Pythona złożyła w 1975 roku roszczenie o okaleczenie (podobne do roszczenia o prawa moralne) w postępowaniu sądowym przeciwko amerykańskiej stacji telewizyjnej ABC za emisję reedycji Latającego Cyrku Monty Pythona. Sprawa została jednak rozstrzygnięta przede wszystkim na podstawie tego, czy BBC uzyskało licencję w taki sposób, aby umożliwić ABC edycję filmów (paragraf 20).

Ustawa o prawach artystów Wizualnychedytuj

Ustawa o prawach artystów wizualnych z 1990 roku przyznaje autorom „dzieła sztuki wizualnej” – np. fotografii, obrazów, rzeźb itp. – niezbywalne prawo do

• roszczenie o autorstwo
• zapobiegać używaniu własnego nazwiska w jakimkolwiek dziele, którego autor nie stworzył
• zapobiegać używaniu własnego nazwiska w jakimkolwiek dziele, które zostało zniekształcone, okaleczone lub zmodyfikowane w sposób, który zaszkodzi honorowi lub reputacji autora
• zapobiegać celowym zniekształceniom, okaleczeniom lub modyfikacjom, które naruszałyby honor lub reputację autora
• zapobiegać niszczeniu dzieła sztuki, jeśli jest „uznanej pozycji”

prawa te różnią się od wszelkich praw autorskich i własności kopii dzieła.

prawo do Adaptacjiedit

posiadacze praw autorskich mają prawo do kontroli adaptacji lub przygotowania „dzieł pochodnych”. Prawo to przysługuje na mocy prawa autorskiego. Zob.17 U. S. C. § 106.

Lanham Acedit

sekcja 43 ustawy Lanham reguluje reklamę fałszywą i wprowadzającą w błąd, a w niektórych przypadkach może mieć zastosowanie do przypisywania utworów chronionych. Nie można go jednak wykorzystywać do tworzenia praw osobistych do utworów spoza ustawy. Patrz: Dastar V. Twentieth Century Fox.

dzięki uprzejmości non-attributionEdit

autorzy czasami chcą zdystansować się od pracy, w którą byli zaangażowani, niektórzy do tego stopnia, że nie chcą być uznani za autora pracy. Jednym ze sposobów, w jaki mogą to zrobić, jest podpisywanie pracy pod pseudonimem. Alan Smithee był tradycyjnym, zbiorowym pseudonimem używanym w latach 1968-1999 przez niezadowolonych hollywoodzkich reżyserów filmowych, którzy nie chcieli już być przypisywani. Ta uprzejmość nie zawsze była jednak przedłużana. Reżyser Highlander II, Russell Mulcahy, chciał, aby jego nazwisko zostało usunięte po zakończeniu produkcji filmu, ale był on umownie zobowiązany do nie impugowania filmu i powiedziano mu, że użycie pseudonimu go impuguje.