Streszczenie
wprowadzenie. Haptoglobina wiąże globinową część wolnej hemoglobiny. Pomiar haptoglobiny w surowicy jest stosowany jako marker laboratoryjny w diagnostyce niedokrwistości hemolitycznej. Ponieważ przechowywana krew zawiera wolną hemoglobinę, transfuzja może wpływać na poziom haptoglobiny. Cele Badania. Celem pracy była ocena, czy Haptoglobina w surowicy może być oznaczona w celu oceny hemolizy u pacjentów niedawno przetoczonych. Pacjenci i metody. Do badania włączono 21 pacjentów, którzy otrzymywali więcej niż jedną jednostkę koncentratu krwinek czerwonych (prbcs) ze wskazań niehemolitycznych. Stężenia haptoglobiny w surowicy były rejestrowane przed, bezpośrednio po, oraz 24 i 48 godzin po transfuzji. Obserwacje i wyniki. Do badania stężenia haptoglobiny w surowicy w różnych okresach wykorzystano analizę wariancji z powtarzanymi pomiarami i nie stwierdzono znaczącej różnicy (). Wniosek. Wyniki sugerują, że Haptoglobina w surowicy może być stosowana w diagnostyce hemolizy u pacjentów otrzymujących wiele jednostek PRBC.
1. Wprowadzenie
Haptoglobina, globulina alfa2, która działa w celu wiązania części globin wolnej hemoglobiny we krwi, jest reaktantem ostrej fazy. Okres półtrwania haptoglobiny w surowicy wynosi około pięciu dni, ale w obecności wolnej hemoglobiny (np. wewnątrznaczyniowej hemolizy), kompleks hemoglobiny-haptoglobiny, który tworzy jest szybko usuwany z surowicy przez system monocytów-makrofagów z wynikowymi poziomami haptoglobiny w surowicy, które są niskie lub nieobecne. Kompleks hemoglobiny-haptoglobiny zapobiega również uszkodzenia kanalików nerkowych poprzez hamowanie ucieczki hemoglobiny przez kłębuszki . Tak więc zwiększone obciążenie wolnej hemoglobiny w osoczu szybko powoduje znaczne zmniejszenie mierzonej haptoglobiny w surowicy (normalny poziom 36-195 mg / dL).
pomiar haptoglobiny w surowicy jest stosowany jako jeden z markerów laboratoryjnych w diagnostyce niedokrwistości hemolitycznej. Badania wykazały wpływ długotrwałego przechowywania na ilość wolnej hemoglobiny w przechowywanej krwi. Nishiyama przyjrzał się wpływowi transfuzji krwi na haptoglobinę i wolną hemoglobinę. Autor zauważył, że wraz z wiekiem zmagazynowanej krwi zwiększył się również wskaźnik wykrywalności wolnej hemoglobiny .
w tym badaniu zarejestrowaliśmy poziomy haptoglobiny przed i po transfuzji u pacjentów otrzymujących wielokrotne transfuzje krwi w przypadku domniemanej niedokrwistości niehemolitycznej, aby zobaczyć, czy wielokrotne transfuzje obniżyły wartości haptoglobiny wystarczająco, aby zaprzeczyć jej przydatności w diagnozowaniu niedokrwistości hemolitycznej u przetoczonych pacjentów.
2. Cel badania
celem badania była ocena, czy Haptoglobina w surowicy może być oznaczona w celu oceny hemolizy u pacjentów niedawno poddanych transfuzji krwi.
3. Metody
3.1. Pacjenci
pacjenci, u których w okresie od września 2007 r.do czerwca 2008 r. złożono wniosek o podanie dwóch lub więcej jednostek transfuzji PRBC, zostali zidentyfikowani z banku krwi w Staten Island University Hospital. Spośród nich pacjenci w wieku osiemnastu lat lub starsi zostali zgłoszeni do udziału w badaniu. Z badania wykluczono pacjentów, u których w ciągu ostatnich czterech miesięcy przeprowadzono transfuzję krwi, przeprowadzono wymianę zastawki serca w wywiadzie, stwierdzono powiększenie wątroby, powiększenie śledziony i (lub) żółtaczkę podczas badania fizykalnego, pacjentów z nieprawidłowymi testami czynności wątroby lub innymi objawami hemolizy w momencie włączenia do badania. Uzyskano pisemną świadomą zgodę na udział w badaniu i na transfuzję krwi. Pacjenci mogą w każdej chwili wycofać się z badania. Każdy pacjent, u którego wystąpiły objawy hemolizy w okresie badania, został usunięty, a stężenie haptoglobiny w surowicy nie zostało wykorzystane w analizie statystycznej.
3.2. Procedura
Po uzyskaniu świadomej zgody i udokumentowaniu odpowiedniego wskazania do przetoczenia krwi, pobrano próbki krwi od pacjentów za pomocą obwodowego wkłucia dożylnego, które wykonywano z zachowaniem techniki aseptycznej. Stężenia haptoglobiny w surowicy oznaczano cztery razy dla każdego pacjenta: raz przed pierwszą transfuzją i trzy razy po ostatniej transfuzji (bezpośrednio po transfuzji i dwadzieścia cztery i czterdzieści osiem godzin po transfuzji). Te czasy zostały ustalone na podstawie okresu półtrwania haptoglobiny i kompleksu hemoglobiny-haptoglobiny. Do pomiaru przedtransfuzji haptoglobiny w surowicy próbka dla typu i dopasowania krzyżowego była używana tak często, jak to możliwe, aby uniknąć dodatkowych wkłuć dożylnych. Zarejestrowano również wiek każdej jednostki przetoczonej koncentratu krwinek czerwonych.
3.3. Transfuzja PRBC
transfuzja PRBC została przeprowadzona przez pielęgniarkę opiekującą się pacjentem zgodnie z zalecanymi wytycznymi. Prbc uzyskano ze szpitalnego banku krwi. Konserwantem stosowanym w PRBC był CPD (dekstroza fosforanu cytrynianu). Przetoczone jednostki zostały zidentyfikowane po odpowiednim typie i dopasowaniu krzyżowym w banku krwi. Badani nie byli zaangażowani w selekcję lub transfuzję PRBC.
3.4. Pomiar haptoglobiny w surowicy
poziomy haptoglobiny w surowicy mierzono w laboratorium szpitalnym przy użyciu Beckmen Coulter Unicel DXC łącząc przeciwciało antyhaptoglobiny z cząsteczką haptoglobiny, tworząc nierozpuszczalny kompleks. Ten kompleks antygen-przeciwciało mierzono absorbancją optyczną w nanometrach 340 przy użyciu zasady turbidymetrii . Haptoglobina w surowicy była podawana w miligramach na decylitr. Prawidłowy zakres haptoglobiny w surowicy w naszym laboratorium szpitalnym wynosi 36-195 mg / dL.
3.5. Statystyka
wykorzystaliśmy analizę wariancji z powtarzanym pomiarem do zbadania różnic grupowych w poziomie haptoglobiny w surowicy w różnych przedziałach czasowych. Do badania różnic pomiędzy poziomami haptoglobiny przedtransfuzyjnej a posttransfuzyjnej wykorzystano test univariate paired-test. Fisher Exact był używany do kategorycznych danych. Istotność statystyczna została ustalona na mniejszą lub równą 0,05. Dane zbadano za pomocą Number Cruncher Statistical System (2004). Wielkość próby dwudziestu jeden pacjentów mierzonej cztery razy z powtarzanymi pomiarami Anova obliczono na podstawie umiarkowanej wielkości efektu 0,2.
4. Obserwacje i wyniki
łącznie dwudziestu jeden pacjentów otrzymało 47 jednostek PRBC. Najczęstszym wskazaniem do przetoczenia krwi była ostra utrata krwi z powodu krwawienia z przewodu pokarmowego u piętnastu pacjentów, z czego jedenastu pacjentów miało krwawienie hemoroidalne, a czterech pacjentów miało niezidentyfikowane źródło krwawienia z przewodu pokarmowego. Trzech pacjentów miało ciężkie krwawienia miesiączkowe z mięśniaków macicy, jeden pacjent brał udział w wypadku samochodowym, w wyniku którego nastąpiła masowa utrata krwi, a dwóch pacjentów zostało przyjętych do oddziału intensywnej opieki medycznej z ostrą niewydolnością oddechową spowodowaną zachłystowym zapaleniem płuc. Chociaż stężenie haptoglobiny w surowicy może być zwiększone w stanach zapalnych, z dwóch pacjentów w naszym badaniu, którzy zostali przyjęci z ostrą niewydolnością oddechową, nie odnotowano nieprawidłowo podwyższonego początkowego poziomu haptoglobiny w surowicy.
w przypadku dwudziestu jeden pacjentów, stężenie haptoglobiny w surowicy pobrane podczas przedtransfuzji, bezpośrednio po transfuzji, 24 godziny i 48 godzin po transfuzji zbadano pod kątem istotnych różnic, stosując analizę wariancji z powtarzanymi pomiarami. Nie stwierdzono istotnych różnic po dostosowaniu za pomocą oszacowania Greenhouse-Geissera,,,.
rycina 1 i Tabela 1 przedstawiają poziomy haptoglobiny u wszystkich dwudziestu jeden pacjentów w różnych odstępach czasu. Tabela 2 przedstawia średnie, odchylenie standardowe i średnie różnice w poziomach haptoglobiny w każdym przedziale czasowym. Różnice zostały zbadane za pomocą testu univariate paired-test z tylko znaczącą różnicą stwierdzoną od poziomu haptoglobiny przedtransfuzyjnej do poziomu haptoglobiny bezpośrednio po transfuzji (, dwustronnie).
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
u dwudziestu jeden pacjentów stężenie haptoglobiny przed transfuzją było w normie. Bezpośrednio po transfuzji u trzech pacjentów stężenie haptoglobiny było poniżej normy, a u dwóch z nich po 24 i 48 godzinach występował utrzymujący się spadek stężenia haptoglobiny. Ponadto u jednego pacjenta stwierdzono zmniejszenie stężenia haptoglobiny w surowicy po 24 godzinach i u jednego po 48 godzinach. U obu tych pacjentów stężenie leku w innych okresach było prawidłowe.
zauważyliśmy również, że łącznie czterech pacjentów otrzymało krew w wieku powyżej 30 dni. W 2 z nich stężenie haptoglobiny było mniejsze niż 36 mg/dL po 48 godzinach od przetoczenia. To nie było statystycznie istotne , dokładnie Fisher.
zaobserwowaliśmy również, że u trzech pacjentów z niską wartością początkową haptoglobiny (poniżej 60 mg/dL) stężenie było mniejsze niż 36 mg/dL po 48 godzinach. U żadnego pacjenta, u którego przed transfuzją stężenie przekraczało 60 mg/dL, nie stwierdzono nieprawidłowego stężenia poniżej 36 mg/dL po 48 godzinach. To było znaczące w, Fisher Exact.
nasze badanie nie miało wpływu na wpływ ogromnych ilości transfuzji PRBC na poziom haptoglobiny w surowicy. Jednak zauważyliśmy, że spośród trzech pacjentów, którzy otrzymali więcej niż dwie jednostki PRBC, tylko u jednego poziom po transfuzji był poniżej normy, a spadek ten obserwowano po 48 godzinach po transfuzji. Pacjent otrzymał cztery jednostki PRBC, z których wszystkie miały więcej niż 30 dni.
5. Dyskusja
pomiar haptoglobiny w surowicy służy do diagnozowania hemolizy. Jednak dokładność pomiaru haptoglobiny w surowicy u pacjentów, którzy otrzymywali PRBC nie jest znana.
w naszym badaniu zauważamy statystycznie istotny spadek średniego poziomu haptoglobiny w surowicy bezpośrednio po transfuzji (). Jednak ten spadek, z wyjątkiem przypadków, gdy stężenie haptoglobiny przedtransfuzyjnej jest poniżej 60 mg / dL, nie miał znaczenia klinicznego, ponieważ liczby bezwzględne utrzymywały się w normie. W swoich badaniach Nishiyama i Hanaoka odnotowali odwrotną proporcjonalność między poziomem haptoglobiny w surowicy a wiekiem transfuzji krwi . Zaobserwowano, że stężenie haptoglobiny w surowicy zmniejszyło się po przetoczeniu co najmniej 1000 ml lub więcej krwi pełnej, przy średnim czasie przechowywania wynoszącym 12.2 dni. W naszym badaniu maksymalna ilość Przetoczonych Prbc wynosiła 800 ml (dwóch pacjentów). Żaden z badanych pacjentów nie otrzymał pełnej krwi. Jednak w przypadku wskazań takich jak niedokrwistość, transfuzja pełnej krwi, a także transfuzja ogromnej ilości Prbc jest rzadka.
nasze badanie nie było zdolne do badania wpływu ogromnych ilości transfuzji PRBC na poziom haptoglobiny w surowicy. Jednak u trzech pacjentów, którzy otrzymali więcej niż dwie jednostki Prbc, odnotowano spadek haptoglobiny w surowicy tylko u jednego pacjenta, który otrzymał cztery jednostki krwi, z których wszystkie miały więcej niż trzydzieści dni. Spadek ten odnotowano po 48 godzinach. Okres półtrwania kompleksu Haptoglobina-hemoglobina wynosi kilka minut, więc ten spadek haptoglobiny w surowicy po 48 godzinach nie może być wyjaśniony przez szybkie usuwanie kompleksu hemoglobiny-haptoglobiny utworzonego po transfuzji.
zaobserwowaliśmy niewielki spadek stężenia haptoglobiny w surowicy poniżej normy u dwóch z czterech pacjentów, którym przetoczono krew w wieku powyżej 30 dni. U tych dwóch pacjentów stwierdzono również niski prawidłowy poziom haptoglobiny w surowicy przedtransfuzyjnej. Przyczyna tego spadku pozostaje niejasna. Jednakże spadek ten był przemijający i nie wydawał się znacząco podważać przydatności pomiaru haptoglobiny w diagnostyce hemolizy u biorców PRBC.
6. Wnioski
wyniki te sugerują, że stężenie haptoglobiny w surowicy może być użyte jako narzędzie do oceny hemolizy u pacjentów, którzy otrzymali wiele jednostek PRBCs. U tych pacjentów można zauważyć niewielkie, przemijające obniżenie stężenia haptoglobiny w surowicy, zwłaszcza jeśli stężenie haptoglobiny przedtransfuzyjnej jest zwykle niskie. Chociaż przyczyna tego nie jest znana, może to sugerować hemolizę niskiego stopnia i ten spadek, chyba że trwały, może nie być istotny klinicznie.
ponadto istnieje duże zainteresowanie wpływem wolnej hemoglobiny na tlenek azotu i wynikającymi z tego powikłaniami naczyniowymi obserwowanymi zarówno w ostrej, jak i przewlekłej hemolizie, a te odkrycia zasługują na dalsze badania.
było to małe prospektywne badanie mające na celu określenie roli pomiaru haptoglobiny w surowicy u pacjentów otrzymujących wiele jednostek transfuzji krwi. Dalsze badania, o większej wielkości próbki, mające na celu badanie stężenia hemoglobiny w surowicy i stężenia haptoglobiny w surowicy są potrzebne do potwierdzenia naszych ustaleń i dalszej oceny, czy ilość transfuzji lub wiek transfuzji krwi ma jakikolwiek wpływ na poziom haptoglobiny w surowicy.
konflikt interesów
autorzy nie mają żadnych konfliktów interesów do ujawnienia.