611 Olive Street
St.Louis, Missouri 63101-1799
U. S. A.

perspektywy firmy:

Maj jest pasjonatem przyjazności. Nasi współpracownicy są dumni z tego, że witają klientów z uśmiechem, zapewniają im uważną obsługę i dziękują im po imieniu.

Historia firmy May Department Stores Company

firma May Department Stores Company jest drugim co do wielkości operatorem sieci ekskluzywnych domów towarowych w Stanach Zjednoczonych, tuż za Federated Department Stores. Firma z siedzibą w St. Louis prowadzi 11 sieci domów towarowych i David ’ s Bridal, największy sklep z odzieżą ślubną i akcesoriami w Stanach Zjednoczonych. W jej posiadaniu znajdują się znane nazwiska Lorda& Taylor, Robinson 'S-May, Kaufmann’ s, Foley 's, Filene’ s, Hecht ’ s, Meier& Frank, Strawbridge ’ S, L. S. Ayres, The Jones Store i Famous-Barr. Z prawie 600 punktów sprzedaży detalicznej w 43 Stanach, May odnotowała 26. rok z rzędu rekordowej sprzedaży i zysków w 2001 roku fiskalnym.

Wczesne lata

początki firmy May Department Stores Company sięgają 1877 roku, kiedy założyciel firmy David May otworzył swój pierwszy sklep w górniczym mieście Leadville w stanie Kolorado w wieku 29 lat. Emigrant z Niemiec, May osiedlił się w Indianie, gdzie zarabiał na życie jako sprzedawca w małym sklepie z odzieżą męską. Pracowitość i talent marketingowy przyniosły mu ćwierć zainteresowania biznesem, ale zły stan zdrowia zmusił go do sprzedaży udziałów i poszukiwania suchszego, zdrowszego klimatu na Zachodzie, gdzie próbował poszukiwać. Brak doświadczenia przyniósł jednak szybką porażkę i tym samym wrócił na pole, które znał i otworzył sklep z odzieżą męską z dwoma partnerami.

firma May, Holcomb & Dean zaopatrywała górników w czerwoną wełnianą bieliznę i miedziane nitowane kombinezony. Sklep okazał się natychmiastowym sukcesem, ale spór o nieruchomości rozwiązał spółkę, pozostawiając May w spokoju, aby postawić budynek na nowo zakupionym gruncie. To drugie przedsięwzięcie zostało nazwane wielkim zachodnim Domem Aukcyjnym & Sklep odzieżowy, przedsiębiorstwo, które wkrótce było wystarczająco duże, aby powitać partnera, Mosesa Shoenberga, którego rodzina była właścicielem lokalnej opery. Do 1883 roku nowe partnerstwo kwitło, ponieważ ludność miasta stała się na tyle wyrafinowana, że wymagała odzieży do wielu celów. May I Shoenberg dotrzymywali kroku popytowi, zapewniając sukces dzięki agresywnym metodom reklamy i konserwatywnemu zarządzaniu finansami.

wkrótce Wielki Zachodni Dom Aukcyjny& Sklep odzieżowy był w stanie finansowo rozszerzyć swój towar o odzież damską, po przetestowaniu rynku z ogromnym zapasem drogich sukienek kupionych w zbyt zaopatrzonym sklepie w Chicago. Dwa lata później, pomimo kryzysu po boomie, który do końca dekady zrujnował prosperity Leadville, May wykupiła zainteresowanie sklepem w 1885 roku. Następnie założył oddział w Aspen w stanie Kolorado, a następnie firmę odzieżową Manhattan w Glenwood Springs w stanie Kolorado.

strategia firmy była już mocno ugruntowana w tym czasie. Drukowane reklamy, które trąbiły o prawdziwych okazyjnych cenach, przyciągały stale rosnącą klientelę Klasy średniej, podczas gdy częsta sprzedaż utrzymywała towar w ruchu. Szybka rotacja zapasów utrzymywała klientów w szczycie mody. Energia i szybkie decyzje w zarządzaniu były znakami towarowymi Davida Maya. Często cytowana historia mówi, że zapłacił $31,000 za zapasy zbankrutowanego sklepu odzieżowego, który szpiegował podczas wizyty w Denver w Kolorado w 1888 roku. Pod koniec dnia zainstalował orkiestrę dętą z przodu, aby pomóc sprzedać istniejące zapasy. Zaledwie tydzień zajęło mu oczyszczenie inwentarza, przebudowa sklepu i ustanowienie nieruchomości na nowo jako Majówka & Firma Odzieżowa.

majowe starania o rozbudowę trwały do 1890 roku. po raz pierwszy przyszedł zakup słynnego domu towarowego w St. Louis w stanie Missouri, za co wraz z trzema Szwagrami Shoenbergów zapłacił 150 tysięcy dolarów. Sześć lat później, rozprzestrzeniając swoje interesy w Cleveland, Ohio, wydał 300 000 dolarów na zakup starzejącego się Hull & Dutton store, zmieniając nazwę NA it May Company. Aby łatwiej zarządzać wieloma posiadłościami rozsianymi po całym kraju, w 1905 May przeniósł siedzibę firmy do St.Louis w stanie Missouri, gdzie pozostał do lat 90.

ekspansja na początku XX wieku

w 1911 roku, rok po założeniu May Department Stores Company w Nowym Jorku, została notowana na New York Stock Exchange. May wykorzystała wpływy na zakup drugiej sieci St. Louis, William Barr Dry Goods Company. Aby skonsolidować udziały firmy w Missouri, połączył dwie sieci St. Louis, tworząc słynną firmę-Barr. Pomimo dużych inwestycji, których wymagał ten ruch, sprzedaż za rok osiągnęła 14,8 miliona dolarów, a zysk netto 1,5 miliona dolarów.

do 1917 roku David May był gotowy przekazać kierownictwo firmy swojemu synowi, Mortonowi. W 1923 roku, w wieku 75 lat, kupił dom towarowy A. Hamburger & Sons, za 4,2 miliona dolarów w gotówce. Następnie osobiście nadzorował jego renowację i energiczną promocję. Przemianowany na May Company, sklep otworzył nowe drogi w Kalifornii i pomógł wyprodukować dane o sprzedaży z 1926 roku, które przekroczyły 100 milionów dolarów po raz pierwszy w historii firmy. Był to ostateczny triumf Davida Maya, który zmarł w 1927 roku w wieku 79 lat.

w tym samym roku firma przejęła Bernheimer-Leader Stores, Inc., Baltimore, Maryland. Za cenę 2,3 miliona dolarów nowa akwizycja została również przemianowana na May Company i, zgodnie z nowo ustanowioną polityką firmy,była ostatnią akwizycją przez jakiś czas. Priorytetem stała się konsolidacja, poprawa wydajności i przebudowa sklepu. Plany systematycznej modernizacji systemu dostaw i zapewnienia parkingów dla klientów rozpoczęto w 1928 roku, a zakończono w 1932 roku.

sprzedaż May osiągnęła 106,7 miliona dolarów w 1929 roku. W kolejnych ponurych latach firma utrzymała stabilność dzięki ścisłemu planowaniu finansowemu i większemu skupieniu się na zapasach. Kupcy zawsze utrzymywali duże zapasy towarów, niezależnie od zewnętrznego klimatu gospodarczego. Praktyka ta okazała się teraz opłacalna, ponieważ wyższe koszty zakupu nie stanowiły problemu; firma po prostu dodała stare i nowe ceny przedmiotu, uśredniła oba i przeprowadziła jedną ze swoich słynnych sprzedaży. Duże zapasy stały się zatem atutem, pozostawiając sklepy nienaruszone przez depresję, która doprowadziła do bankructwa dostawców w trudnej sytuacji.

wyraźną zaletą spółki był szeroki zasięg geograficzny spółek zależnych May. Każdy sklep miał własny dział zakupów, dzięki czemu mógł zaspokoić swoje indywidualne potrzeby. Ponieważ głębokość depresji również różniła się od obszaru do obszaru, kupujący mogli dokładnie ocenić swoje wymagania dotyczące zapasów. Dodatkowe scentralizowane urządzenia zakupowe pozwoliły jednak nabywcom na skorzystanie z praktyk zakupów masowych, aby obniżyć koszty. Staranne planowanie się opłaciło – chociaż sprzedaż spadła do 72,5 miliona dolarów do 1932 roku, powoli rosła do 89,2 miliona dolarów do końca 1935 roku.

Dywersyfikacja po depresji

do 1939 roku firma była gotowa do ponownej ekspansji. Zapowiadając trend 1940s w kierunku podmiejskich centrów handlowych, May otworzył oddział Wilshire Boulevard swojego sklepu w Los Angeles, zaopatrując go w Towary dla klientów o wyższych dochodach. Następnie, w 1946 roku, May zorganizowała fuzję z Kaufmann Department Stores, Inc., z Pittsburgha. Z historią sięgającą 1871 roku, Kaufmann ’ s był największym domem towarowym zachodniej Pensylwanii i przez wiele lat serdecznie dzielił kilka majowych biur zakupu. Razem obie operacje były wystarczająco duże, aby wyprodukować łączną sprzedaż w 1945 roku w wysokości 246,4 miliona dolarów. Kaufmann ’ s sprowadziła do spółki klientów o wyższych dochodach, siedem nowych lokali oraz własną markę farb, pościeli i kosmetyków. W 1948 roku nastąpiła kolejna ważna akwizycja: firma Strouss-Hirshberg Z Youngstown w stanie Ohio. Dzięki temu firma miała sklepy w Youngstown i Warren w stanie Ohio oraz New Castle w Pensylwanii.

formuła agresywnej promocji, konkurencyjne ceny i szeroki wybór sprawiły, że firma dominowała w pięciu z ośmiu miast, w których znajdowały się sklepy majowe. Liberalne płace i plany motywacyjne zapewniały lojalność pracowników, czego przykładem jest kilku dyrektorów domów towarowych, którzy byli w firmie od wielu lat. W 1949 roku sprzedaż osiągnęła wartość 392,9 miliona dolarów, pomimo przesunięć ludności na przedmieścia, konkurencji ze strony domów dyskontowych i wzrostu wydatków klientów na żywność i benzynę.

w 1951 r.Morton D. May zastąpił swojego ojca na stanowisku prezesa firmy, a Morton J. May objął kierownictwo firmy, podobnie jak wcześniej jego ojciec. Kontynuując ekspansję i konsolidację swojego ojca, młodszy May do końca 1953 roku posiadał stery 25 sklepów; linia składała się obecnie z dziesięciu dużych sklepów w centrum miasta, pięciu dużych sklepów branżowych i dziesięciu mniejszych sklepów branżowych. Sprzedaż w tym roku wyniosła 447,5 miliona dolarów, a firma mogła sobie pozwolić na 10 milionów dolarów, które wydała w latach 1954-55 na przebudowę, modernizację i powiększenie podmiejskich sklepów. Dodatkowy potencjał ekspansji podmiejskiej pobudził budowę pierwszego centrum handlowego firmy, Centrum Sheffield. Projekt obejmował 55 akrów w pobliżu Lorain w stanie Ohio i zawierał około 40 sklepów detalicznych oraz parking dla 3000 samochodów. Okazało się tak popularne, że kolejne centrum zostało zbudowane w Los Angeles w ciągu następnych dwóch lat.

inne nowe przedsięwzięcia w latach 50.obejmowały zakup Denver ’ s Daniels w 1957 r.& Fischer Stores Company, która następnie została połączona z istniejącą działalnością w Denver i przemianowana na May D&F. Hecht Company of Washington, D. C., została również przejęta w 1959 r., z oddziałem w Baltimore. Chociaż koszty rozruchu i remontu Zwykle ograniczały zyski w pierwszym roku przejęcia, fuzja Hechta nie miała wpływu na zyski. Maj zakończył dekadę rekordową sprzedażą sięgającą 645,1 miliona dolarów.

lata 60.-70.: wpływy społeczne i demograficzne

wraz z początkiem lat 60. badania demograficzne, wykorzystywane do śledzenia obecnych i przyszłych wzorców zakupowych, wykazały dwa nowe trendy. Z jednej strony nastąpiła zmiana na discount merchandising, doprowadzając firmę do konkurencji z drogeriami, supermarketami i domami dyskontowymi. Z drugiej strony, droższy koniec spektrum był teraz wykazując zwiększony nacisk na modę w ubrania, pościel, i inne zszywki maja. Aby efektywniej przenosić niedrogie zszywki, firma zwiększyła automatyzację w większości jednostek. Na końcu towarów specjalnych, firma zmodernizowała swój towar do jeszcze bardziej ekskluzywnych marek.

dwa ważne przejęcia zostały wynegocjowane w 1965 roku, oba zostały sfinalizowane w następnym roku. Jednym z nich była fuzja z firmą Meier & Frank Co., Inc., Portland, Oregon. Kolejny nabytek, G. Firma Fox & Oba te Fuzje zostały zbadane przez Federalną Komisję Handlu (FTC), której ograniczające uprawnienia zostały rozszerzone na początku 1966 roku. Ponieważ obie transakcje zostały zainicjowane przed wejściem w życie nowych ograniczeń, nabycie było dozwolone, chociaż Spółka musiała zgodzić się na brak dalszych przejęć przez dziesięć lat, chyba że wyraźnie zezwoli na to FTC.

Kiedy Morton D. May został prezesem zarządu w 1967 roku, jego następcą na stanowisku prezesa został Stanley J. Goodman, pojawił się niepokojący nowy trend: energiczny program akwizycji i towarzyszące mu remonty i rozbudowy sklepów zaczęły przynosić zyski. Popularność sklepów w centrum malała, a popyt klientów w nowych oddziałach podmiejskich nie był jeszcze wystarczający, aby to zrekompensować. Znacznie wzrosły również koszty pracy. Dane z końca roku opowiedziały swoją własną historię: w 1966 całkowita sprzedaż osiągnęła 869,1 miliona dolarów, uzyskując zysk w wysokości 45,9 miliona dolarów, podczas gdy w 1967 całkowita sprzedaż osiągnęła 979 milionów dolarów, ale przyniosła zysk w wysokości zaledwie 38,4 miliona dolarów. W następnym roku, chociaż łączna sprzedaż przekroczyła po raz pierwszy 1 miliard dolarów, zysk spadł do 36,2 miliona dolarów.

mimo to kontynuowano plany związane ze zniżkowym końcem rynku. W 1968 roku firma zatrudniła Johna F. Geisse ’ a, doświadczonego handlowca dyskontowego, do kierowania nową spółką zależną dyskontową; wkrótce został wiceprezesem. Nowe przedsiębiorstwo o nazwie Venture rozpoczęło działalność w St.Louis w 1970 roku. Osiągając szybki sukces, do 1972 r.rozrósł się do 12-działowego łańcucha. Trzy lata później było 20 sklepów, obsługujących ponad jedenaście milionów mieszkańców.

w 1975 r. spółka zależna Venture wniosła około 9% Sprzedaży majowej w wysokości 1,75 miliarda dolarów. Koncentrując się na rynku środkowo-zachodnim, firma miała osiem sklepów Venture w Chicago, a liczba była zbyt mała, aby zapewnić korzyści związane ze zwiększoną produktywnością lub oszczędnościami w zakresie magazynowania i dystrybucji. Aby zaradzić temu problemowi, w 1978 roku spółka zależna zakupiła od Jewel Companies 19 sklepów w stylu Turn o łącznej rocznej sprzedaży wynoszącej około 180 milionów dolarów. Jednostki zostały następnie przeprojektowane i uzupełnione kosztem 27 milionów dolarów. Dalsza ekspansja musiała jednak zostać tymczasowo wstrzymana, ponieważ istniejące systemy dystrybucji i monitorowania zapasów nie były w stanie poradzić sobie z nagłym wzrostem działalności w obszarze Chicago.

zakupy katalogowe, uwzględniające stale rosnącą liczbę pracujących kobiet, były kolejnym nowym przedsięwzięciem Lat 70. XX wieku.w 50-50 partnerstwie z Canadian Consumers Distributing Company, Ltd., Maj otworzył 18 salonów w połowie lat 70., planując kolejne 150. W przeciwieństwie do innych sklepów katalogowych, które oferowały towary wysyłane z oddzielnych magazynów, dostarczały one zamówione produkty z magazynów na terenie obiektu. Mimo nadziei, że nowe przedsiębiorstwo osiągnie próg rentowności do końca 1976 r., tak się nie stało I May sprzedał swoje 70 amerykańskich salonów firmie dystrybucyjnej Consumers Distributing Company (CDC) w 1978 r.

w listopadzie 1979 roku firma kupiła Volume Shoe Corporation za około 150 milionów dolarów w magazynie. Rodzinna sieć ponad 800 sklepów samoobsługowych w Topeka w stanie Kansas odnotowała wówczas roczną sprzedaż przekraczającą 200 milionów dolarów. W następnym roku recesja w połączeniu z negatywnymi skutkami kosztów rozruchu dla powiększonego centrum dystrybucji obuwia i cięcia głęboko w zyski. W latach 1979-1983 sieć wykazywała jednak największy wzrost zarobków spośród wszystkich działów May Department Store. Idąc celowo w kierunku utworzenia sieci sprzedaży butów Payless w kraju, Volume zakupiło 83 Sklepy od HRT Industries, a także 38 od Craddock-Terry Shoe i przyglądało się możliwościom w miastach wschodniego wybrzeża.

w tym samym czasie nowy prezes majowy, David Farrell, wprowadził program remontów, aby odnowić niektóre z bardziej przestarzałych jednostek firmy i odmłodzić ich wizerunek jako modnych salonów mody. Firma wydała 117 milionów dolarów na samą sieć Famous-Barr, chociaż przebudowano również inne sklepy. Farrell wprowadził również rygorystyczne środki obniżające koszty, które obejmowały instalację nowych systemów telefonicznych i zarządzania energią dla wszystkich 138 domów towarowych. Towar został zmodernizowany, aby kusić ekskluzywnego klienta, ponieważ firma konkurowała ze sklepami specjalistycznymi, których reputacja modowa była już ugruntowana.

utrzymanie udziału w rynku w latach 80.

znaczące zagrożenie dla udziału w rynku pojawiło się w połowie lat 80., w postaci magazynów i punktów sprzedaży poza ceną. Oferując markowe towary po obniżonych cenach, zmusili sprzedawców do przemyślenia swojej zwyczajowej strategii. Odpowiedzią May, aby spełnić swoje wymagania dotyczące modernizacji towarów na jednym końcu ich niszy rynkowej i sprostania wyzwaniu poza ceną na drugim, było nabycie w 1986 roku Associated Dry Goods (ADG) kosztem 2,5 miliarda dolarów. Ta stroma cena zakupu przyniosła firmie Lord jakości & sieć Taylor, domy towarowe J. W. Robinson, jednostki L. S. Ayres, caldor discount operations i sklepy odzieżowe loehmann ’ s off-price. Podobnie jak w przypadku innych majowych spółek zależnych, każdy łańcuch nadal działał niezależnie.

w 1987 roku May utworzyła 50-50 partnerstwo z PruSimon, pod nazwą May Centers Associates (MCA). May przeniósł działalność Centrum Handlowego do MCA. Właścicielem PruSimon było dwóch wspólników: Melvin Simon & Associates, Inc., Indianapolis, Indiana, oraz Prudential Insurance Company of America z siedzibą w Nowym Jorku. PruSimon zapłacił 550 milionów dolarów w gotówce za swój udział w spółce. Główną korzyścią May było odłączenie się od funkcji zarządzania niezwiązanych ze sklepami, które ponownie wzrosły wraz z przejęciem Filene 's z Bostonu i Foley’ s Z Houston w 1988 roku za 1,5 miliarda dolarów.

Po spędzeniu dwóch lat na nabyciu ogromnej części ekskluzywnego rynku domów towarowych, firma zdecydowała się zawęzić swoją koncentrację na sprzedaży detalicznej i podjęła kroki w celu zaprzestania działalności dyskontowej. Loehmann ’ s został sprzedany w 1988 roku, dwa lata po przejęciu. Następnie oferowane były Venture i sieć Caldor, które były częścią przejęcia ADG. Niestety, pod koniec lat 80. firma nie była w stanie osiągnąć ceny wywoławczej w wysokości prawie 600 milionów dolarów za Caldor. W konsekwencji sprzedała tę jednostkę grupie inwestorów, która utworzyła spółkę o nazwie Odyssey Partners L. P., Aby kupić 80 procent udziałów. W 1990 roku Venture zostało rozdzielone na udziałowców w dystrybucji zwolnionej z podatku. W tym samym roku May nabyła thalhimers, 26-sklepową grupę z siedzibą w Richmond w stanie Wirginia, co pomogło sprzedaży May przekroczyć 10 miliardów dolarów.

ciągła ekspansja: W latach 90. i Później

na początku lat 90. firma May nadal rozszerzała swój zasięg poprzez nabywanie sklepów w całym kraju, konsolidując je w jedną z własnych firm May, w zależności od regionu geograficznego, w którym się znajdowały. Thalhimers został skonsolidowany z Hecht 's, a Rochester, Nowy Jork Sibley’ s został skonsolidowany z Famous-Barr. Ponadto w 1993 roku Los Angeles’ May Company i Robinson 's zostały połączone w Robinson’ S-May, który pozostał jednym z premierowych ekskluzywnych domów towarowych w okolicy do końca lat 90.

wielu krytyków zaczęło się zastanawiać, czy szybkie przejęcia May nie odniosą skutku. Ponieważ firma kupowała sklepy o już ustalonych nazwach, a następnie zmieniała każdy sklep w jeden, istniała możliwość, że klienci będą zdezorientowani, a niegdyś zamożne sklepy stracą działalność. Na szczęście w maju jednak tak się nie stało, a firma kontynuowała księgowanie rekordowych zysków w całej fazie przejęcia. Ponadto firma faktycznie oszczędzała pieniądze, kontrolując wydatki marketingowe; zamiast wydawać pieniądze na promocję wielu różnych indywidualnych sklepów z miasta do miasta, firma mogła reklamować się regionalnie, gdy nowe sklepy zostały przekształcone w jeden z Majowych imienin.

agresywna praktyka akwizycji i transformacji kontynuowana była w połowie lat 90. XX wieku.szybko rozwijającym się majowym holdingiem było dziesięć sklepów Hess w Pensylwanii i Nowym Jorku w 1994 roku oraz 16 sklepów Wanamaker i Woodward& Lothrop w Filadelfii i Waszyngtonie w 1995 roku. W sumie w 1995 roku firma May nabyła lub otworzyła w sumie 37 nowych domów towarowych. Nabył również dwie duże sieci sklepów obuwniczych, Kobacker Company i The Shoe Works, w Columbus, Ohio. Łącznie te dwie sieci liczyły 550 sklepów.

w 1996 r.firma kontynuowała imponującą ekspansję poprzez kolejny kluczowy zakup 13 sklepów z odzieżą Strawbridge& Clothier stores w Filadelfii. Sklepy nadal działały pod nazwą Strawbridge ’ s, a May otworzyła kolejne 15 przez cały rok. W połowie 1996 roku May zdecydowała się również na spin-off Payless ShoeSource holdings, notując nowo-wolnostojącą firmę na Nowojorskiej Giełdzie Papierów Wartościowych w tym roku i osiągając roczną sprzedaż w wysokości 11,7 miliarda dolarów.

pod koniec wieku sklepy majowe nadal borykały się z ostrą konkurencją, ale firma rozwijała się dzięki swojej znakomitej reputacji i ciągłym wysiłkom na rzecz ulepszania produktów i utrzymania pozycji marketera marek o wysokiej widoczności. Firma kontynuowała budowanie na tych mocnych stronach dzięki innowacyjnym pomysłom merchandisingowym, jednocześnie koncentrując się na ekspansji na terenie całego kraju. W 1998 roku Jerome Loeb został prezesem, a Eugene Kahn objął stanowisko prezesa i dyrektora generalnego. Pod przewodnictwem tych dwóch weteranów handlu detalicznego, May odnotowała 24. rok z rzędu rekordowej sprzedaży i zysków w tym roku i dodała 11 Dillard ’ s Inc. sklepy do swojego arsenału.

w 1999 roku May zbyła swoje zainteresowania elektroniką użytkową, aby zrobić miejsce dla dodatkowej powierzchni dla swoich artykułów o wyższej marży, takich jak artykuły gospodarstwa domowego, meble, upominki i Tekstylia. Nabyła Zion Cooperative Mercantile Institution z siedzibą w Utah i połączyła te sklepy w swoje Meier & Frank operations. Zyski osiągnęły w tym roku 927 milionów dolarów przy sprzedaży 13,86 miliarda dolarów.

maj przeniósł się w nowe tysiąclecie zdecydowany kontynuować swój sukces. W ramach strategii zapewnienia młodszej bazy klientów firma zakupiła The David ’ s Bridal Inc. sieć sklepów z odzieżą i akcesoriami ślubnymi w 2000 roku. David ’ s Bridal była największą siecią ubrań i akcesoriów ślubnych w Stanach Zjednoczonych i miała solidną bazę klientów w wieku od 18 do 34 lat. dokładna grupa demograficzna May zaczęła być skierowana do jej domów towarowych. W związku z tym firma rozpoczęła wdrażanie nowych programów, które zachęciłyby młodą narzeczoną do zakupów w domach towarowych Davida I may. Na przykład klient ślubny Davida otrzyma kartę podarunkową ślubną, jeśli zarejestruje się w domu towarowym May.

May otworzyła również 23 nowe domy towarowe w 2000 roku i rozszerzyła działalność na dziewięć nowych rynków. W następnym roku nabyła 13 sklepów od zbankrutowanych oddziałów i 9 sklepów od Saks Inc. W grudniu ogłosiła plany zakupu After Hours Formalwear Inc., największy sprzedawca smokingów w Stanach Zjednoczonych, Kahn skomentował zakup w artykule Daily News z 2001 roku, stwierdzając: „After Hours jest bardzo ekscytującym przejęciem i wysoce strategicznym uzupełnieniem naszego biznesu ślubnego Davida. Istnieje ogromna synergia marketingowa i biznesowa między sklepami Davida, sklepami Po godzinach i biznesem ślubnym w naszych działach domów towarowych.”

wraz z planami wzrostu w nowym tysiącleciu, amerykańska gospodarka zwolniła, a sektor detaliczny zaczął odczuwać bóle przerostu. W 2001 roku Stany Zjednoczone miały 5,6 miliarda stóp kwadratowych powierzchni handlowej-20 stóp kwadratowych na osobę. May była jednak pewna, że nawet w trudnych czasach gospodarczych nadal zapewni rekordowy wzrost. Dzięki silnej pozycji w branży handlu detalicznego i wieloletniej udanej strategii biznesowej, May wydaje się być dobrze przygotowana do walki ze zwiększoną konkurencją i trudnymi czasami gospodarczymi w przyszłości.

główne filie: Leadville Insurance Company; Snowdin Insurance Company; May Merchandising Company; May Department Stores International; May Capital Sp. Z O. O.; Grande Levee Inc.; David ’ s Bridal, Inc.; Lord & Taylor; Hecht 's; Strawbridge’ s; Foley 's; Robinson’ S-May; Kaufmann 's; Filene’ s; Famous-Barr; L. S. Ayres; The Jones Store; Meier & Frank.

główni konkurenci: Federated Department Stores Inc.; Dillard ’ s Inc.; Saks Sp. Z O. O.

Chronologia

• Najważniejsze daty:
• 1877: David May otwiera swój pierwszy sklep w Leadville w stanie Kolorado.
• 1892: zdobywa się słynny dom towarowy.
• 1898: May kupuje Hull & I zmienia nazwę na May Company.
• 1905: siedziba firmy zostaje przeniesiona do St.Louis.
• 1911: firma notuje się na Nowojorskiej Giełdzie Papierów Wartościowych; powstaje słynna firma-Barr.
• 1926: sprzedaż przekroczyła 100 milionów dolarów.
• 1946: połączenie firmy z Domami Towarowymi Kaufmann.
• 1954: maj rozpoczyna wartą 10 milionów dolarów modernizację swoich sklepów.
• 1959: przejęcie firmy Hecht z Waszyngtonu.
• 1965: May kończy zakup firmy Meier & Frank Co. Inc. i G. Fox & firma.
• 1978: spółka zależna firmy Venture kupuje 19 sklepów Turn-Style od Jewel Companies.
• 1986: May przejmuje Associated Dry Goods za 2,5 miliarda dolarów.
• 1990: firma kupuje 26-sklepową sieć Thalhimers; sprzedaż przekracza 10 miliardów dolarów.
• 1992: maj rozpoczyna wdrażanie strategii konsolidacji.
• 1996: zakupiono trzynaście Strawbridge & Clothier Stores; firma wycofuje swoje Payless ShoeSource holdings.
• 2000: przejęcie sieci sklepów David ’ s Bridal.

informacje dodatkowe

• spółka publiczna
• założona: 1910
• pracownicy: 137 000
• sprzedaż: 14,5 mld USD (2001)
• Giełdy: Nowy Jork
• symbol Ticker: maj
• NAIC: 45211 Domy towarowe

kolejny odnośnik

• „ADG acquisition turns may into super power”, chain store age executive, wrzesień 1986.
• Berner, Robert, „za dużo detalistów, za mało kupujących”, Business Week, 12 lutego 2001.
• „a Discounter of Power in Chicago”, Business Week, 28 sierpnia 1978.
• La Monica, Paul R., „May Department Stores; The Shoe Doesn’ t Fit,” Financial World, April 8, 1996, s. 16.
• „majowe Domy towarowe”, Barron ’ s, 29 marca 1954.
• „May Exits CE, Beefs Up Home Furnishing,” HFN: the Weekly Newspaper for the Home Furnishing Network, March 29, 1999, s. 3.
• „May Stores: Watch Them Grow,” Fortune, December 1948.
• „May Wraps Dillard’ s Buy,” HFN: the Weekly Newspaper for the Home Furnishing Network, September 14, 1998, s. 4.
• „detaliści odkrywają swoje bogactwo Nieruchomości”, Business Week, 19 stycznia 1981.
• Rutberg, Sidney, and Valerie Seckler, ” May Co. Aims to Spin Off Payless Shoes, ” WWD, 18 stycznia 1996, str. 2.
• Weitzman, Jennifer, ” May Co. Buys After Hours Formalwear, ” Daily News Record, December 24, 2001.
• Yaeger, Don, „High-end Goods the Ticket”, HFN: the Weekly Newspaper for the Home Furnishing Network, 10 czerwca 1996, str. 9.