Galle roślinne powstają z nieprawidłowego wzrostu wegetatywnego wytwarzanego przez roślinę pod wpływem owadów, roztoczy, bakterii, grzybów lub nicieni. Tworzenie żółci wiąże się z intymnym związkiem między żywicielem roślinnym a twórcą żółci. Galls można znaleźć na każdej części rośliny, ale są najczęściej obserwowane jako Duże, spuchnięte narośle na liściu, ogonku, gałązce lub gałęzi.

Większość żółci jest wywoływana przez roztocza i owady. Roztocza żółciowe (Eriophyidae) są bardzo małymi, Zwykle białymi, kiełbasowatymi roztoczami z tylko dwiema parami odnóży. Roztocza żółciowe znajdują się zwykle w rogach krocza i różnych rodzajach woreczków, często na pąkach liści. Żaluzje Erineum składają się z włosków na powierzchni liścia (ryc. 1), podczas gdy woreczki są deformacjami przypominającymi woreczki, które tworzą się w zagłębieniach na powierzchni liścia (ryc. 2). Inne roztocza żółciowe powodują deformacje kwiatów i pąków (ryc. 3 i 4).

trzy główne grupy owadów, które powodują żółci są mszyce i ich krewni, muszki żółciowe i osy żółciowe. Grupa mszyc obejmuje mszyce, filokserany i psylidy. Mszyca rodzaju Pemphigus obejmuje kilka gatunków, które tworzą galls na liściach lub ogonkach cottonwoods, osiki i wierzby (Rysunek 5). Rodzaj filoksera powoduje galls na łodygach i liściach orzechów pekan i winogron (ryc. 6 i 7). Na liściach i pąkach jagód hackberry (ryc. 8 i 9) występują pospolite żółcienie wywołane przez psylidy, znane również jako skaczące wszy roślinne.

Gall midges (Cecidomyiidae) to duża grupa małych (zwykle mniej niż 1/4 cala długości), delikatnych muchówek, które powodują pęcherzyki żółciowe, pęcherzyki żółciowe i pęcherzyki na liściach i innych tkankach roślinnych. Na przykład muszki żółciowe powodują plamki żółciowe liści, które charakteryzują się zauważalnym przebarwieniem liści (ryc. 10) i żółciami kieszeniowymi żył (ryc. 11).

najczęstszą grupą twórców żółci są osy żółciowe. Większość OS żółciowych należy do rodziny Cynipidae, ale kilka sawflies i OS chalcid również powodują galls. Osy żółciowe są najczęściej spotykane na dębach, ale róże, klony i inne rośliny również służą jako żywotne rośliny żywicielskie. Galle, które tworzą, mogą znajdować się na dowolnej części rośliny, w różnych formach i kształtach (rys. 12-15).

Większość gallowców ma niewielkie znaczenie gospodarcze. Niektóre atakują dzikie rośliny bez wartości ekonomicznej lub nie są szkodliwe, jednak niektóre galaretki mogą spowodować poważne szkody dla cennych ekonomicznie roślin. Kilka roztoczy i muszek to poważne szkodniki drzew owocowych, róż i innych kwiatów. Pecan i filoksera winogronowa są szkodnikami ekonomicznymi odpowiednio Pecan i winogron. Kilka OS żółciowych powoduje duże, nieregularne Żółcie na gałęziach dębu, które mogą skutecznie opasać gałązkę i czasami powodować śmiertelność drzew (ryc. 16 i 17). Galls roślin może stać się na tyle powszechne, aby wygląd rośliny nieatrakcyjny, co może ograniczyć zbywalność dotkniętych roślin szkółkarskich.

pomimo wizualnego wpływu, jaki może wywołać ciężka infestacja żółciowa, relacja między żywicielem rośliny a producentem żółci jest tak ładnie zrównoważona, że porażone rośliny rzadko są zabijane przez producenta żółci. Sprawia to, że kontrola owadów żółciowych jest trudna i często niepotrzebna. Niektóre odmiany drzewa wydają się być mniej podatne na powstawanie żółci. Badania sugerują, że mniej podatne drzewa mają liście, które otwierają się później w sezonie. Czasami najskuteczniejszą metodą kontroli jest przycinanie izolowanych porażonych części roślin i niszczenie ich. Samo sprzątanie i niszczenie porażonych liści, gałązek i gałęzi jesienią pomoże stłumić inwazję. Niektórzy naturalni wrogowie mogą z czasem zwiększać swoją liczbę i wywierać pewną kontrolę. Najskuteczniejszym czasem kontrolowania twórców żółci za pomocą środka owadobójczego / mitycydu jest, gdy dorośli aktywnie składają jaja (zwykle wczesną wiosną, gdy roślina wznawia szybki wzrost i liście zaczynają się rozwijać). Wnioski mogą wymagać ponownego zastosowania dwa do trzech razy w ciągu tygodnia lub dwóch, a zakres musi być dokładny. Gdy galls zaczynają się tworzyć, owad lub roztocza, które jest wewnątrz żółci jest chroniony przed kontaktem lub ogólnoustrojowe środki owadobójcze, i tworzenie żółci nie można zapobiec. Zawsze postępuj zgodnie z instrukcjami na etykiecie, aby bezpiecznie i skutecznie stosować pestycydy. Szczegółowe sugestie dotyczące kontroli chemicznej można znaleźć w arkuszu informacyjnym o rozszerzeniu OSU EPP-7306: Ornamental and Lawn Pest Control for Homeholders.

Rysunek 1. Szkarłatna żółć erineum na klonie cukrowym. Zdjęcie: Ronald S. Kelley, Departament Vermont. lasów, parków i Rekreacji, Bugwood.org.

Rysunek 2. Elm finger gall. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

Rysunek 3. Jesion kwiat gall. Fot. Steve Katovich, USDA Forest Service, Bugwood.org.

Rysunek 4. Topola bud gall. Zdjęcie: Eric Rebek, Oklahoma State University.

Rysunek 5. Gałązka Topoli na drewnie bawełnianym. Zdjęcie Whitney Cranshaw, Colorado State University, Bugwood.org.

Rysunek 6. Żółć z liści orzechowych. Fot. Louis Tedders, USDA Agricultural Research Service, Bugwood.org.

Rysunek 7. Liście filoksery winogronowej. Zdjęcie: Rick Grantham, Oklahoma State University.

Rysunek 8. Hackberry nipple gall. Fot. Steve Katovich, USDA Forest Service, Bugwood.org.

Rysunek 9. Żółć brodawkowata (po pojawieniu się dorosłych psylidów). Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

Rysunek 10. Tulipan liści drzewa spot gall. Zdjęcie: Lance S. Risley, William Paterson University, Bugwood.org.

Rysunek 11. Żyłka kieszonkowa na pin oak. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

Rysunek 12. Nakrapiana żółć na dębie. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

rysunek 13. Bullet gall na burr oak. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

Rysunek 14. Oak apple gall. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

rysunek 15. Woolly oak gall. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

Rysunek 16. Dny dębowej gall. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University

rysunek 17. Rogaty Dąb. Zdjęcie: Tom Royer, Oklahoma State University.

Tom Royer
Extension Entomologist and IPM Coordinator

Eric Rebek
Associate Professor and State Extension Specialist