czynnikami ryzyka proceduralnego rozwoju SAM pooperacyjnego są mały pierścień protetyczny i niewystarczające zmniejszenie wysokości tylnej ulotki (Tabela 1).

oczywiście SAM jest bytem wieloczynnikowym i prawdopodobieństwo tego powikłania jest większe, gdy współistnieje kilka anatomicznych i hemodynamicznych składników predysponujących.

jak zapobiegać skurczowym ruchom przednim

w przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka dla SAM należy przyjąć dostosowaną strategię chirurgiczną, aby zapobiec temu powikłaniu .

ilekroć występuje nadmiar tkanki ulotki, stosuje się resekcję ulotki plastyką ślizgową w celu zmniejszenia wysokości tylnej ulotki do mniej niż 15 mm i wkłada się powiększony pierścień .

alternatywnymi metodami zmniejszania wysokości tylnej ulotki są plastyka fałdowa, technika skracania tylnej ulotki oraz zastosowanie skróconych neochordów .

pierścień częściowy wydaje się uniemożliwiać Samowi bardziej niż kompletny . Zwykle, podczas skurczu, podstawa przedniego płata MV porusza się tylnie, zwiększając rozmiar LVOT. Wprowadzenie kompletnego sztywnego pierścienia eliminuje ten ruch, powodując tym samym węższą skurczową średnicę LVOT i sprzyjając Samowi.

u wybranych pacjentów z wybrzuszoną subaortalną przegrodą międzykomorową przeprowadzono profilaktyczną myektomię przegrody międzykomorowej przy naprawie zastawki i skutecznie zapobiegano Samowi .

wreszcie, szew krawędź-krawędź (EE) w czasie początkowej naprawy SN został użyty do zapobiegania SAM u pacjentów z ryzykiem wystąpienia tego powikłania . Ta agresywna strategia zapobiegania SAM może być wygodnie rozważona, gdy ogólne warunki u pacjentów są słabe i należy unikać drugiego uruchomienia pompy.

algorytmy podejmowania decyzji

pomimo wyżej opisanych manewrów prewencyjnych, SAM nadal występuje u niezauważalnego odsetka pacjentów i wymagane jest leczenie.

algorytmy są obecnie dostępne do kierowania procesem decyzyjnym, gdy powikłanie to zostanie wykryte wkrótce po odstawieniu od piersi z bypassu krążeniowo-oddechowego .

w pierwszym etapie objętość wewnątrznaczyniowa jest stopniowo rozszerzana, a każdy lek inotropowy jest odstawiany. W drugim etapie podaje się leki blokujące receptory β-adrenergiczne (esmolol w dawce 1 mg/kg) w celu zmniejszenia częstości akcji serca, a obciążenie wtórne zwiększa się farmakologicznie lub (wygodniej) przy częściowej niedrożności aorty wstępującej. Efekt tych manewrów można natychmiast zaobserwować za pomocą echokardiografii.

u około jednej trzeciej pacjentów sam znika po pierwszym etapie, a u zdecydowanej większości (∼80%) po drugim etapie.

u wszystkich pacjentów z przejściowym SAM stosuje się odpowiednie postępowanie medyczne, aby uniknąć nawrotu: utrzymuje się dość wysokie średnie ciśnienie tętnicze (75-90 mmHg), podaje się β-blokery i unika się agresywnej diurezy.

późny wynik kliniczny u pacjentów z przemijającym SAM okazał się bardzo dobry i dlatego konserwatywne Postępowanie w przypadku śródoperacyjnego przemijającego SAM należy uznać za wiarygodne .

u niewielkiego odsetka pacjentów, pomimo wszystkich opisanych powyżej środków, utrzymuje się znaczny SAM i wymagana jest rewizja chirurgiczna (rys. 2).

chirurgiczne leczenie skurczowego ruchu przedniego

SAM można wygodnie wyeliminować za pomocą techniki EE . Krótki dodatkowy przebieg pompy jest wymagany do połączenia przedniej i tylnej ulotki w regionie środkowym za pomocą krótkiego szwu z dużymi ukąszeniami. Udokumentowano doskonałe długoterminowe wyniki tej metody .

kolejną szybką procedurą korekcji SAM jest zmniejszenie wysokości tylnej części ciała poprzez zastosowanie poziomych szwów materacowych.

ogniotrwałe SAM można również leczyć plastyką ślizgową, jeśli procedura ta nie została przeprowadzona przy początkowej naprawie. W takich okolicznościach często wprowadza się pierścień protetyczny większy niż wcześniej wszczepiony (rys. 3) .