Taishi Shōtoku, oryginalne imię Umayado, (ur. 574, Yamato, Japonia—zm. 8 kwietnia 622, Yamato), wpływowy regent Japonii i autor jednych z największych osiągnięć japońskiej historiografii, rządu Konstytucyjnego i etyki.
Shōtoku był członkiem potężnego rodu Soga i był drugim synem krótko panującego cesarza Yōmei. Gdy polityczne manewry doprowadziły jego ciotkę na tron, Shōtoku został następcą tronu i regentem w 593 roku. Pozostał na tym stanowisku aż do śmierci. Jednym z jego pierwszych działań było wznowienie wysyłania wysłanników do Chin, co zostało przerwane od V wieku, otwierając tym samym drogi wymiany kulturalnej, gospodarczej i politycznej. Sprowadził do Japonii dziesiątki chińskich artystów, rzemieślników i urzędników, przyjął chiński Kalendarz, stworzył system autostrad i wzniósł wiele buddyjskich świątyń, w tym świątynię Hōryū, zbudowaną w 607 roku w Ikarudze, niedaleko Nary, która jest obecnie uważana za jedną z najstarszych zachowanych drewnianych budowli na świecie.
Shōtoku promował buddyzm i konfucjanizm w środowisku shintō i wprowadził do Japonii nowe instytucje polityczne, religijne i artystyczne. Za pomocą perswazji i politycznego manewru naśladował we własnym kraju gigantyczne biurokratyczne Imperium Chin i rozszerzył władzę domu cesarskiego, przywracając w jego ręce uprawnienia, które zostały przekazane feudalnym panom.
Shōtoku skompilował kroniki rządu, według chińskiego modelu, tworząc pierwszą księgę historii Japonii. Ustanowił także system 12 szeregów dworskich, z których każda była oznaczona kolorem czapki, którą nosił Urzędnik. System ten stał się jedną z najważniejszych zmian w japońskim rządzie, ponieważ oznaczał zerwanie ze starym systemem dziedzicznych stanowisk i zakładał biurokrację zasługi na wzór chiński.
jego „Seventeen Article Constitution” (Q. V.; 604) poinstruował japońską klasę rządzącą w konfucjańskich koncepcjach etycznych i chińskim systemie biurokratycznym, który uważał za ideał dla japońskiego rządu. Chociaż istnieją pewne wątpliwości, czy dokument ten był dziełem Shōtoku, czy może późniejszym fałszerstwem, reprezentuje on jego myślenie i wynikał z jego wpływów. Pamiętany jest także za projekty irygacyjne oraz działania socjalne. Działał na rzecz szerzenia buddyzmu, a po jego śmierci był uważany za buddyjskiego Świętego.