Typoglicemia (portmanteau „literówka” i „hipoglikemia”) to neologizm do rzekomego odkrycia na temat procesów poznawczych związanych z czytaniem tekstu. Zasada jest taka, że czytelnicy mogą zrozumieć tekst pomimo błędów ortograficznych i źle umieszczonych liter w słowach. Jest to miejska legenda i mem internetowy, który wydaje się być poprawny.

poniższy przykład tekstu typoglikemicznego został rozpowszechniony w Internecie we wrześniu 2003 roku:

Aoccdrnig to a Rscheearch at Cmabrigde Uinervtisy, it deosn ’ t mttaer in waht orredr the ltteers in a wrod are, the olny iprmoetnt tihng is taht the frist and LSAT ltteer be at the rghit pclae. Rset może być toatl mses i można sitll raed it wouthit porbelm. Tihs jest bcuseae huamn mnid deos nie raed ervey lteter przez istlef, ale wrod jako wlohe.

niektóre wersje tekstu kończą się stwierdzeniem „Taka cdecja jest arpoiately cllaed Typoglicemia :)- Amzanig huh?”

chociaż fragment jest zaśmiecony błędami, wciąż stosunkowo łatwo jest rozpoznać słowa. Jednak przykład nie zniekształca krótszych słów, a twierdzenie, że liczą się tylko litery boczne, jest nieprawdziwe.

na Uniwersytecie Cambridge nie przeprowadzono takich badań. Te e-maile mogły być zainspirowane listem od Grahama Rawlinsona z Uniwersytetu w Nottingham do New Scientist w 1999 roku, w którym omawia swój doktorat z 1976 roku. tezy, a może przez badania grupy Thomasa R. Jordana na temat względnych wpływów zewnętrznych i wewnętrznych liter słów.