depresja

depresja jest często zaburzeniem psychicznym i jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności na całym świecie. Dotyka ponad 264 milionów ludzi na całym świecie, z większą częstością wśród kobiet niż wśród mężczyzn.

pacjent z depresją wykazuje smutek, utratę zainteresowania i zdolności do cieszenia się, poczucie winy lub niską samoocenę, zaburzenia snu lub apetytu, zmęczenie i brak koncentracji. Może również wykazywać różne objawy fizyczne bez wyraźnych przyczyn organicznych. Depresja może być długotrwała lub powtarzalna i znacząco wpływa na zdolność do wykonywania pracy i zajęć akademickich oraz radzenia sobie z codziennym życiem. W najcięższej formie może to prowadzić do samobójstwa.

wykazano, że programy profilaktyczne zmniejszają ich wpływ zarówno na dzieci (na przykład poprzez ochronę i wsparcie psychologiczne w przypadkach przemocy fizycznej lub seksualnej), jak i na dorosłych (na przykład poprzez opiekę psychospołeczną po klęskach żywiołowych lub konfliktach zbrojnych).

ponadto dostępne są skuteczne metody leczenia. Łagodną do umiarkowanej depresję można skutecznie leczyć za pomocą terapii dialogowych, takich jak terapia poznawczo-behawioralna lub psychoterapia. Leki przeciwdepresyjne mogą być skutecznym leczeniem umiarkowanej do ciężkiej depresji, ale nie są preferowanym leczeniem łagodnej depresji. Nie należy ich również stosować w leczeniu depresji dziecięcej i nie są preferowanym leczeniem u nastolatków, którym należy podawać ostrożnie.

w leczeniu depresji bierze się pod uwagę aspekty psychospołeczne i identyfikuje się czynniki, które mogą powodować stres, takie jak trudności gospodarcze, problemy w pracy i przemoc fizyczna lub psychiczna, a także źródła wsparcia, takie jak rodzina i przyjaciele. Ważne jest również utrzymanie lub przywrócenie sieci i działań społecznych.

choroba afektywna dwubiegunowa

zaburzenie to dotyka około 45 milionów ludzi na całym świecie. Zwykle charakteryzuje się naprzemiennymi epizodami maniakalnymi i depresyjnymi, oddzielonymi okresami normalnego nastroju. Podczas epizodów manii pacjent wykazuje podwyższony lub drażliwy nastrój, nadpobudliwość, gadatliwość, zwiększoną samoocenę i zmniejszoną potrzebę snu. Osoby, które mają tylko epizody maniakalne i nie cierpią na fazy depresyjne, są również klasyfikowane w ramach diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej.

dostępne są leki stabilizujące nastrój, dzięki którym można skutecznie zwalczać ostre fazy choroby afektywnej dwubiegunowej i zapobiegać nawrotom. Ponadto wsparcie psychospołeczne jest ważnym elementem leczenia.

schizofrenia i inne psychozy

schizofrenia jest poważnym zaburzeniem psychicznym, które dotyka około 21 milionów ludzi na całym świecie. Psychozy, w tym schizofrenia, charakteryzują się zaburzeniami myślenia, percepcji, emocji, języka, postrzegania siebie i zachowania. Psychozy zwykle towarzyszą halucynacje (słyszenie, widzenie lub postrzeganie tego, co nie istnieje) i złudzenia (trwałe pomysły, które nie pasują do rzeczywistości, w których pacjent jest głęboko przekonany, nawet jeśli istnieją dowody przeciwne). Zaburzenia te mogą utrudniać osobie normalną pracę lub naukę.

stygmatyzacja i dyskryminacja mogą prowadzić do braku dostępu do usług społeczno-społecznych. Ponadto istnieje duże niebezpieczeństwo nieprzestrzegania praw człowieka osób dotkniętych chorobą, na przykład w wyniku ich długotrwałego przetrzymywania w zakładach psychiatrycznych.

schizofrenia Zwykle debiutuje pod koniec okresu dojrzewania lub na początku dorosłości. Skuteczne jest leczenie lekami i wsparcie psychospołeczne. Dzięki odpowiedniemu leczeniu i wsparciu społecznemu pacjenci mogą prowadzić produktywne życie i integrować się ze społeczeństwem. Udzielanie mieszkań, pomoc, dotacje na mieszkania i pomoc w zatrudnieniu to środki wsparcia dla osób cierpiących na poważne zaburzenia psychiczne, takie jak schizofrenia, skrócą etapy rehabilitacji i pokonają przeszkody, które uniemożliwiają im znalezienie i utrzymanie pracy i mieszkania.

Danilin

na świecie jest około 50 milionów ludzi cierpiących na demencję. To przewlekłe i postępujące zaburzenie charakteryzuje się upośledzeniem funkcji poznawczych (to znaczy zdolnością do przetwarzania myślenia) poza tym, co można uznać za konsekwencję normalnego starzenia się. Demencja wpływa na pamięć, myślenie, orientację, zrozumienie, obliczenia, zdolność uczenia się, język i osąd. Upośledzeniu funkcji poznawczych zwykle towarzyszy, a czasem poprzedza pogorszenie kontroli emocjonalnej, zachowań społecznych lub motywacji.

demencja jest spowodowana różnymi chorobami i urazami, które wpływają na mózg, takimi jak choroba Alzheimera lub udar.

chociaż nie ma dostępnych metod leczenia demencji ani odwracania jej postępującej ewolucji, obecnie badanych jest wiele nowych leków, które znajdują się na różnych etapach badań klinicznych. Zamiast tego istnieje wiele interwencji wspierających i poprawiających życie osób z demencją, a także ich opiekunów i członków ich rodzin.

zaburzenia rozwojowe, w tym autyzm

pojęcie zaburzenia rozwojowego jest ogólnym terminem obejmującym upośledzenie umysłowe i powszechne zaburzenia rozwojowe, w tym autyzm. Zaburzenia rozwojowe Zwykle debiutują w dzieciństwie, ale zwykle utrzymują się w wieku dorosłym, powodując dysfunkcję lub opóźnienie dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Zwykle nie charakteryzują się okresami remisji i nawrotów, podobnie jak wiele innych zaburzeń psychicznych, ale są zgodne z ciągłym wzorcem.

upośledzenie umysłowe objawia się wpływem zdolności różnych dziedzin rozwoju, takich jak umiejętności poznawcze i zachowania adaptacyjne. Upośledzenie umysłowe wpływa na zdolność przystosowania się do codziennych wymagań życiowych.

objawami powszechnych zaburzeń rozwojowych, takich jak autyzm, są zaburzenia zachowań społecznych, komunikacji i języka, a także szczególne ograniczenia każdej osoby w odniesieniu do jej zainteresowań i działań, które wielokrotnie wykonuje. Zaburzenia rozwojowe zwykle zaczynają się w dzieciństwie lub we wczesnym dzieciństwie. Czasami osoby dotknięte chorobą mają pewien stopień upośledzenia umysłowego.

zaangażowanie rodziny w opiekę nad osobami z niepełnosprawnością rozwojową ma kluczowe znaczenie. Ważne jest, aby znać sytuacje i działania, które powodują napięcie lub informują o samopoczuciu danej osoby, a także znaleźć najbardziej odpowiednie środowisko do nauki. Ustanawianie codziennych procedur, ustalanie konkretnych momentów jedzenia, zabawy, nauki, kontaktu z innymi i snu pomaga uniknąć niepotrzebnego stresu. Ważne jest również, aby służby zdrowia regularnie monitorowały dzieci i dorosłych z niepełnosprawnością rozwojową oraz utrzymywały kontakt ze swoimi opiekunami.

ponadto społeczeństwo jako całość powinno być zaangażowane w zapewnienie poszanowania praw i potrzeb osób niepełnosprawnych.

kto może wykazywać zaburzenia psychiczne?

determinanty zdrowia psychicznego i zaburzeń psychicznych obejmują nie tylko indywidualne cechy, takie jak możliwość zarządzania naszymi myślami, emocjami, zachowaniami i interakcjami z innymi, ale także społeczne, kulturowe, ekonomiczne, polityczne i środowiskowe, takie jak polityka krajowa, Ochrona socjalna, standard życia, warunki pracy lub wsparcie społeczne społeczności.

innymi czynnikami, które mogą powodować zaburzenia psychiczne, są stres, dziedziczenie genetyczne, odżywianie, infekcje okołoporodowe i narażenie na zagrożenia środowiskowe.

zasoby systemu opieki zdrowotnej

systemy opieki zdrowotnej nie podjęły jeszcze odpowiednich działań w związku z obciążeniem zaburzeniami psychicznymi; dlatego na całym świecie istnieje duża luka między potrzebą leczenia a jego zapewnieniem. W krajach o niskich i średnich dochodach od 76% do 85% osób z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi nie otrzymuje leczenia; wskaźnik ten jest również wysoki w krajach o wysokich dochodach, od 35 do 50 procent.

oprócz pomocy świadczonej przez służby zdrowia, osoby z chorobami psychicznymi potrzebują wsparcia społecznego i opieki. Często muszą pomagać w uczestnictwie w programach edukacyjnych, które odpowiadają ich potrzebom, a także znaleźć pracę i mieszkanie, które pozwolą im żyć i pozostać aktywnym w środowisku społecznym.

odpowiedź who

w kompleksowym planie działania WHO w zakresie zdrowia psychicznego na lata 2013-2020 przyjętym przez Światowe Zgromadzenie Zdrowia w 2013 r. uznaje się, że zdrowie psychiczne jest ważnym elementem dobrobytu wszystkich ludzi. Plan ten ma następujące cztery cele:

• wzmocnienie skutecznego przywództwa i zarządzania w zakresie zdrowia psychicznego;

• zapewnienie kompleksowych, kompleksowych i operacyjnych usług w zakresie zdrowia psychicznego i opieki społecznej na poziomie społeczności;

• w celu wdrożenia strategii promocji i profilaktyki zdrowia psychicznego;

• wzmocnienie systemów informacyjnych, dowodów i badań w zakresie zdrowia psychicznego.

w ramach programu działań who na rzecz wypełnienia luki w zdrowiu psychicznym, wprowadzony w 2008 r., wykorzystuje podręczniki techniczne, narzędzia i moduły szkoleniowe oparte na danych w celu rozszerzenia świadczenia usług w krajach, szczególnie w warunkach ograniczonych zasobów. Program ten koncentruje się na szeregu priorytetowych warunków i, co ważne, kieruje szkoleniem dla niespecjalistycznych pracowników służby zdrowia z kompleksowym podejściem, które zachęca do zdrowia psychicznego na wszystkich poziomach opieki.