Second Battle of Ypres
Date	22 April to 25 May 1915
Location	Ypres (now Ieper), West Flanders, Belgium
Participants	United Kingdom (Canada, India), France (Algeria and Morocco), Belgium; Cesarstwo Niemieckie
ofiary	59 000 Brytyjczyków (w tym 6500 Kanadyjczyków) 22 000 Francuzów* 35 000 Niemcy *oszacowanie

Ypres salient

ludzie pierwszej dywizji kanadyjskiej — rolnicy, drwale, prawnicy, pracownicy fabryk, właściciele firm, nauczyciele i lekarze — byli jednymi z pierwszych Kanadyjczyków, którzy zostali wolontariuszami Służba na wojnie. W październiku 1914 roku w ramach Kanadyjskich Sił Ekspedycyjnych przybyło do Anglii ponad 31 000 ludzi, a w lutym 1915 roku, po okresie szkolenia w Anglii, przybyło do Francji. W tym czasie walki na Froncie Zachodnim ustabilizowały się w wojnie wyniszczającej między wielkimi armiami Niemiec z jednej strony a Francją, Wielką Brytanią i jej imperium z drugiej — wykopanymi w rozległy system okopów przeciwnika, biegnących od Morza Północnego do Szwajcarii.

w kwietniu 1915 roku, po krótkim okresie życia okopów w stosunkowo spokojnym sektorze frontu, Pierwsza Dywizja Kanadyjska została skierowana do Ypres salient — wybrzuszenia na linii frontu na równinie Flandryjskiej, na wschód od starożytnego belgijskiego miasta Ypres.Alianci chcieli chronić Ypres częściowo dlatego, że oferował połączenia kolejowe i drogowe z portami na wybrzeżu, które alianci byli zdeterminowani trzymać z dala od niemieckich rąk. Obrona narodu belgijskiego była również potężnym uzasadnieniem dla roli Wielkiej Brytanii w wojnie, a opuszczenie Ypres-ostatniego dużego Belgijskiego Centrum nieobsadzonego przez siły niemieckie-oznaczałoby ważne zwycięstwo Niemiec.

zajezdnia była niebezpiecznym miejscem dla alianckich obrońców. Był otoczony z trzech stron przez żołnierzy wroga i artylerię. Prace okopowe, do których Kanadyjczycy przenieśli się w kwietniu, były również żałośnie niewystarczające — płytkie, słabo zbudowane i zaśmiecone ludzkimi odchodami, basenami wody i niezgrzebanymi zwłokami żołnierzy poległych w poprzednich walkach.

pierwszy atak gazowy I wojny światowej

broń chemiczna została zakazana przez traktaty międzynarodowe przed I wojną światową. Wiosną 1915 roku Niemcy zdecydowali się jednak na przetestowanie nowej broni-chlorinegas-na „Ypres salient”. 22 kwietnia 1915 r. Niemcy uwolnili ponad 160 ton gazu z tysięcy kanistrów ułożonych wzdłuż linii niemieckich. Kanadyjczycy i wojska francusko-Algierskie obsadziły okopy po lewej stronie, obserwując, jak potężna żółto-zielona Chmura pojawiła się najpierw nad ziemią niczyją między przeciwnymi armiami, a następnie dryfowała z wiatrem na południe nad alianckimi liniami.

najcięższa część chmury gazu uderzyła w Algierczyków, chlor paląc ich gardła i powodując, że ich płuca wypełniają się pianą i śluzem, skutecznie topiąc mężczyzn we własnych płynach. Kanadyjczycy patrzyli w szoku i przerażeniu, jak duszący się Albańczycy oderwali się od swoich linii, wielu uciekało w ich kierunku w panice — pozostawiając 6-kilometrową dziurę w linii frontu na lewej flance Kanadyjczyków.

gdy siły niemieckie posuwały się zza dryfującej chmury gazu w kierunku pustych algierskich okopów, kanadyjskie i brytyjskie bataliony-w tym żołnierze cierpiący na gaz — ruszyły, aby zatkać dziurę. W ciągu kilku godzin desperackich walk tego dnia, z pomocą odizolowanych grup Francuzów i Algierczyków, udało im się powstrzymać wroga przed okrążeniem 1 Dywizji kanadyjskiej wewnątrz salient i pomaszerowaniem na miasto Ypres.

drugi atak gazowy

siły kanadyjskie i brytyjskie spędziły kolejne kilka dni rozpoczynając kontrataki i zwalczając serię chaotycznych starć — na Mauser Ridge, Gravenstafel Ridge i w walce wręcz w Kitchener ’ s Wood-próbując stłumić niemiecki atak i utrzymać linie poza Ypres.

24 kwietnia 1915 r.drugi atak gazowy uderzył czołowo w Kanadyjczyków. W tym momencie wojny żaden z żołnierzy nie nosił masek przeciwgazowych. Niektórzy Kanadyjczycy uciekli, a wielu szukało schronienia, leżąc twarzą w dół w szczelinach swoich okopów, gdzie Zielona, mglista chmura gazu, cięższa od powietrza, znalazła ich i zabiła. Ale wielu innych przeżyło, trzymając przemoczone moczem ściereczki i chusteczki na ustach i nosie – po tym, jak zostali poinstruowani przez lekarzy, którzy zidentyfikowali Gaz jako chlor.

w czasie I wojny światowej zginęło około miliona osób — w tym 12 tysięcy Kanadyjczyków. Według Canadian War Museum ” wielu żołnierzy nigdy nie zgłosiło swoich licznych drobnych gazów, które w tym czasie nie były natychmiast wyniszczające. Cierpiąc w późniejszych latach z powodu chorób wywołanych chemicznie i niepełnosprawności, czasami bezskutecznie walczyli o zatwierdzenie roszczeń medycznych, nie dokumentując swoich obrażeń w tym czasie.”

” podszedł i przeszedł przez okopy i pozostał, nie tak wysoko jak osoba, przez całą drogę” – powiedział Lester Stevens, członek Ósmego batalionu z Winnipeg, który był świadkiem drugi atak gazowy. „Dwóch kolegów, jeden po mojej prawej i jeden po lewej, upadło. W końcu zabrali ich do szpitala, ale oboje zmarli…. Byłem wtedy trochę sportowcem i dobrym pływakiem, mogłem wstrzymać oddech … gdy zobaczyłem, że zbliża się Gaz, zawiązałem chusteczkę na nosie i ustach…. To uratowało mi życie.”

atak z 24 kwietnia otworzył poważne luki w liniach kanadyjskich i zmusił do odwrotu kilka batalionów. Ogólnie rzecz biorąc, poobijana Pierwsza Dywizja utrzymała się pod Ypres, zyskując czas do czasu sprowadzenia francuskich i brytyjskich posiłków.Po czterech dniach intensywnych walk Kanadyjczycy zostali w większości zwolnieni 25 kwietnia.

Dr Cluny Macpherson, z St. John ’ s W Nowej Fundlandii, jest uznawany za wynalazcę hełmu Fenate po drugiej bitwie pod Ypres. Hełm rurowy, jak również znany, był płócienną maską gazową, która była traktowana chemikaliami, które chroniły przed chlorem i gazem fosgenowym. Maska została wprowadzona do uzbrojenia Armii Brytyjskiej w lipcu 1915 roku.

na polach Flandrii

wśród osób głęboko dotkniętych horrorem walk był podpułkownik John McCrae, oficer Korpusu Medycznego Armii Kanadyjskiej, który napisał swój słynny wiersz: „w Flanders Fields,” w środku bitwy. Płuca McCrae ’ a zostały uszkodzone przez gaz podczas bitwy, co znacznie pogorszyło jego astmę; mimo to, opiekował się żołnierzami w Essex Farm dressing station niedaleko Ypres — bunkrze z brudną podłogą i światłem zapewnianym tylko przez latarnie i drzwi.

znaczenie i spuścizna

Druga bitwa pod Ypres trwała przez kolejny miesiąc po tym, jak Kanadyjczycy zostali uwolnieni.

za utrzymanie linii w czasie ataków gazowych pierwszych czterech krytycznych dni bitwy, Kanadyjczycy byli chwaleni za odwagę i wytrwałość, reputację, która rosła w miarę trwania wojny. Cena była jednak wysoka. Ogólnie siły brytyjskie w trwającej miesiąc bitwie liczyły 59 000 ludzi — zabitych, rannych lub wziętych do niewoli. Ponad 6500 ofiar to Kanadyjczycy, w tym ponad 2000 Kanadyjczyków.

powiedział szeregowy Albert Roscoe z Ontario w liście do matki kilka tygodni po bitwie: „Nie wiem, jak dziś żyję. To więcej niż mogę wyjaśnić.”

siły kanadyjskie powróciły do Ypres salient w 1917 roku w bitwie pod Passchendaele — znanej również jako Trzecia bitwa pod Ypres — krwawy konflikt, w wyniku którego zginęło 15 654 Kanadyjczyków (w tym ponad 4000 zabitych).