Jaskinia, zwana również jaskinią, naturalny otwór w ziemi wystarczająco duży dla ludzkiej eksploracji. Taka Wnęka powstaje w wielu rodzajach skał i w wielu procesach. Największe i najczęstsze jaskinie to te powstałe w wyniku reakcji chemicznej między obiegowymi wodami gruntowymi a skałą złożoną z wapienia lub dolomitu. Jaskinie te, zwane jaskiniami solution, zazwyczaj stanowią składnik tzw. terenu krasowego. Nazwa pochodzi od regionu krasowego na zachodnim Półwyspie Bałkańskim rozciągającego się od Słowenii do Czarnogóry, teren krasowy w ogóle charakteryzuje się szorstkim i pofałdowanym krajobrazem z gołymi skalnymi gzymsami, obłąkanymi powierzchniowymi drenażami i zapadliskami, a także jaskiniami. Należy jednak zauważyć, że występują znaczne różnice między obszarami krasowymi. Niektóre mogą mieć dramatyczne ukształtowanie terenu, ale niewiele jaskiń. Natomiast inne mogą mieć rozległy rozwój jaskiń z niewielką ekspresją powierzchniową; na przykład Góry Guadalupe w Nowym Meksyku, miejsca jaskiń Carlsbad i różne inne jaskinie, mają bardzo niewiele powierzchniowych cech krasowych.

krajobrazy krasowe powstają przez usunięcie podłoża skalnego (składającego się w większości przypadków z wapienia, dolomitu, gipsu lub soli, ale w niektórych przypadkach takich normalnie nierozpuszczalnych skał jak kwarcyt i granit) w roztworze przez podziemne trasy, a nie przez wietrzenie powierzchniowe i strumienie powierzchniowe. W rezultacie wiele drenaży krasowych jest wewnętrznych. Opady deszczu spływają do zamkniętych zagłębień i w dół ich kanalizacji. Dalsze rozpuszczanie w podpowierzchni tworzy ciągłe przewody, które służą jako zintegrowane dreny do szybkiego przepływu wody podziemnej. Wylotami dla przewodów przewodzących wodę są często sprężyny o majestatycznych rozmiarach. Jaskinie są fragmentami takich systemów kanałów, a niektóre z nich zapewniają dostęp do aktywnych strumieni. Jaskinie te mogą być całkowicie wypełnione wodą; inne są suchymi korytarzami pozostawionymi przez strumienie, które przecinają się do niższych poziomów. Powierzchniowe strumienie wypływające z obszarów podbitych przez nierozpuszczalne skały często opadają, gdy docierają do granicy regionu krasowego. Te opadające potoki tworzą dopływy podziemnego systemu odwadniającego.