w ciągu trzech dekad spędzonych w telewizji publicznej Fred Rogers codziennie witał sąsiadów swoją znaną piosenką przewodnią, wymieniając skórzane buty na Trampki i zapinając jeden ze swoich charakterystycznych cardiganów. Swetry-pięknie dziergane przez matkę—były przytulną i stałą obecnością dla jego młodych fanów.

Za kulisami pracownicy produkcyjni PBS’ s Mister Rogers 'Neighborhood musieli wykazać się kreatywnością, aby utrzymać klasyczny wygląd Freda Rogersa—wygodny styl, który Tom Hanks zaprezentuje w nadchodzącym filmie „piękny dzień w okolicy”.

Kiedy serial zadebiutował w 1968 roku, Pan Rogers nosił swetry zapinane na guziki. Ale w drugim sezonie, niektóre swetry zapinane na suwak zostały dodane do rotacji-znacznie łatwiejsze do zapięcia, mówi David Newell, który grał dostawcę Pana McFeely w serialu. Podczas jednego z wczesnych odcinków Fred źle zapinał sweter, ale i tak zdecydował się użyć materiału. „Chciał pokazać dzieciom, że ludzie popełniają błędy”, wspomina Newell w wywiadzie. Ale zamki były łatwiejsze do założenia i nie uderzały o mikrofon, więc zrobił przełącznik.

centralnym punktem klasycznego wyglądu Freda Rogersa było dzieło jego matki — Nancy McFeely Rogers dziergała swetry w różnych kolorach, tworząc nowe w każde Boże Narodzenie. Gdy jego matka zmarła w 1981 roku, podaż nowych swetrów ręcznych wyschła. Na początku lat 90., po setkach tapingów, przędza była cienka.

to, czego widzowie z sąsiedztwa Pana Rogersa nigdy nie widzieli, to szaleńcze poszukiwania, które przeszedł jego personel produkcyjny, aby zastąpić kultowe Kardigany, zanim całkowicie się zużyły.

pokaz był oszczędną operacją, a dział sztuki nie miał środków, aby ręcznie replikować swetry. „To był mały budżet”, mówi Kathy Borland, dyrektor artystyczny ostatniej dekady pokazu. „To był program w Pittsburghu, a nie w Nowym Jorku i L. A. chciał, aby był mały i lokalny. To było przytulne, Nie showbiznes.

majsterkowicze z okolic Pittsburgha wnieśli swoje najlepsze próby, ale nigdy się nie udało. „Przychodzili ze swetrem, a ja wiedziałem, że to będzie złe” – powiedział Borland. Odpowiedni sweter musiał być łatwy do zapinania w górę iw dół, aby nie rozpraszał się, gdy śpiewał ” to piękny dzień w okolicy. I musiał to być bogaty kolor, który pojawiłby się na kamerze. „To był sweter telewizyjny, a nie sweter chodzący po ulicy.”

dział sztuki przeszukał sklepy i katalogi, ale na początku lat 90.Męskie rozpinane Kardigany nie były do końca modne. „Nie mogliśmy ich znaleźć. Nikt nie nosił tych swetrów zapinanych na suwak ” – powiedziała Margy Whitmer, producentka serialu. „Nie byli wtedy fajni.”

po strajku w sklepach, Borland zauważył na ulicy pracownika poczty w swetrze przypominającym Sweter Freda. zapytała, czy może zobaczyć etykietę i zapisała nazwę producenta.

tutaj historia staje się mglista. Borland powiedziała, że pamięta, że zadzwoniła do producenta swetrów pocztowych, ale nie pamięta, czy dostała je od tej firmy, czy od innego dostawcy, którego polecili.

a+ Odzież szkolna i codzienna, producent swetrów z siedzibą w Burlingame w Kalifornii. Vince Knoss, współwłaściciel firmy, mówi ,że jest” bardzo możliwe”, że pracownicy produkcji serialu kupili rozpinane rozpinane swetry od jednego z wielu dystrybutorów firmy w całym kraju. „Zawsze myśleliśmy, że Fred Rogers nosi nasze swetry”, mówi, ale rekordy sprzedaży nie sięgają wystarczająco daleko, aby to potwierdzić.

same swetry nie podają żadnego źródła, ponieważ Borland musiał kupić całkowicie białe swetry i usunąć etykiety przed ich farbowaniem. Miała duże doświadczenie jako projektantka garderoby zajmująca się ogromnymi zadaniami — na dzień umarłych George ’ a Romero pracowała nad około 500 strojami zombie. Aby farbować swetry Freda, kupiła garnek do zupy o wielkości przemysłowej od dostawcy restauracji i powiesiła je na sznurku na swoim podwórku. „To była poważna decyzja, aby kupić garnek. Kosztował 70 dolarów ” – mówi. Nieustannie mieszając miarą, nasyciła swetry w odcieniach fioletu, zieleni, czerwieni, błękitu i rdzy.

wtedy pojawił się kolejny problem—tkanina wokół zamka nie wchłonęła barwnika. Catherine McConnell, asystentka dyrektora artystycznego serialu, wypełniała biały pasek trwałym markerem. Dział sztuki również woskowane Zamki na gładsze zakładanie i ściąganie. „Za każdym razem, gdy wkładał ten sweter,” mówi Borland, ” moje serce wpadało mi w stopy.”Gdy w scenie otwierającej mieli gładki Zamek na kamerze, mogła się zrelaksować.

wykonali również operację na kołnierzach. Nowe Swetry miały złożony kołnierz jak koszula sukienna, podczas gdy oryginalne swetry Freda miały wąski kołnierz kurtki uniwerku. „Musieliśmy zdjąć połowę kołnierza. Musieliśmy sprawić, aby wyglądał dobrze w środku i na zewnątrz, ponieważ zdjął go i umieścił na wieszaku”, mówi Borland.

czasami swetry wymagały konserwacji, aby utrzymać je zgodnie ze standardami telewizyjnymi. Borland pamięta czasy, kiedy Fred nosił zielony sweter, aby odwiedzić Koko the Gorilla 1998. Kiedy wrócił, poczuł goryla na swetrze. Wyrwał obszar klatki piersiowej swetra i poprosił Borlanda, aby go powąchał, przypomniała sobie.

Śmierdziało. Umyła go, a ponieważ trochę wyblakł, musiała Go przefarbować.

„Czasami mówiliśmy:” Fred, musisz kupić nową sportową kurtkę. Ale powiedziałby: „to zbyt drogie.””I utrzymując swoją wagę na poziomie 143 funtów-po liczbie liter w każdym słowie frazy „kocham cię” – nie musiał kupować większego rozmiaru.

sweter zawsze był czymś więcej niż kostiumem czy rekwizytem. „Były symbolem ubrań do zabawy” – mówi Newell. „Spotykał dzieci na ich poziomie.”

w 1984 roku Rogers podarował jeden ze swetrów zrobionych na drutach przez jego matkę do Smithsonian ’ s National Museum of American History. „Styl komfortu i ciepła Pana Rogersa, rozmowy jeden na jeden, jest przekazywany w tym swetrze”, powiedział Dwight Bowers, jednorazowy historyk kultury w Muzeum, w 2003 roku. „Czy wartości można nauczać poprzez kulturę masową? Myślę, że Pan Rogers jest dowodem na to, że mogą.”

dla fanów serialu sweter był symbolem jego więzi z dziećmi i przypomnieniem o naszym dzieciństwie, ale dla Freda był również symbolem miłości matki. Jak mówi Bill Isler, były prezes i dyrektor generalny Fred Rogers Company, ” Fred był bardzo dumny, że jego matka zrobiła na drutach sweter, który jest w Smithsonian.”