często zmieniamy nasze postawy i zachowania, aby dopasować się do postaw i zachowań ludzi wokół nas. Jednym z powodów tej zgodności jest troska o to, co myślą o nas inni. Proces ten został zademonstrowany w klasycznym badaniu, w którym studenci celowo Dali błędne odpowiedzi na proste zadanie oceny wizualnej, zamiast iść przeciwko grupie. Innym powodem, dla którego stosujemy się do normy jest to, że inni ludzie często mają informacje, których my nie mamy, a opieranie się na normach może być rozsądną strategią, gdy nie jesteśmy pewni, jak powinniśmy działać. Niestety, często błędnie rozumiemy, jak zachowuje się typowa osoba, co może przyczynić się do problemów, takich jak nadmierne picie alkoholu często spotykane u studentów. Wykonywanie poleceń autorytetu może czasami prowadzić do niepokojących zachowań. Niebezpieczeństwo to zostało zilustrowane w słynnym badaniu, w którym uczestnicy zostali poinstruowani, aby podać bolesne wstrząsy elektryczne innej osobie w czymś, co uważali za eksperyment edukacyjny. Pomimo gwałtownych protestów osoby otrzymującej wstrząsy, większość uczestników kontynuowała procedurę, gdy eksperymentator polecił to zrobić. Odkrycia te stawiają pytania o siłę ślepego posłuszeństwa w godnych pożałowania sytuacjach, takich jak okrucieństwa i ludobójstwo. Budzą również obawy dotyczące etycznego traktowania uczestników eksperymentów psychologicznych.

Kiedy był nastolatkiem, mój syn często lubił oglądać moje i moją żonę zdjęcia zrobione w liceum. Śmiał się z fryzur, ubrań i okularów, które ludzie nosili”.”A kiedy skończył ze swoim wyśmiewaniem, zwrócilibyśmy uwagę, że nikt nie jest odporny na modę i modę i że pewnego dnia jego dzieci będą prawdopodobnie równie rozbawione jego szkolnymi fotografiami i trendami, które uważał za tak normalne w tym czasie.

codzienna obserwacja potwierdza, że często przyjmujemy działania i postawy ludzi wokół nas. Trendy w ubraniach, muzyce, jedzeniu i rozrywce są oczywiste. Ale nasze poglądy na kwestie polityczne, kwestie religijne i styl życia również odzwierciedlają w pewnym stopniu postawy ludzi, z którymi się kontaktujemy. Podobnie, na decyzje dotyczące zachowań, takich jak palenie i picie, wpływa to, czy osoby, z którymi spędzamy czas, angażują się w te działania. Psychologowie odnoszą się do tej powszechnej tendencji do działania i myślenia jak ludzie wokół nas jako konformizm.

Zgodność

Co powoduje taką zgodność? Na początek ludzie mogą mieć wrodzoną tendencję do naśladowania działań innych. Chociaż zazwyczaj nie jesteśmy tego świadomi, często naśladujemy gesty, postawę ciała, język, szybkość rozmowy i wiele innych zachowań osób, z którymi wchodzimy w interakcję. Naukowcy odkryli, że to naśladowanie zwiększa więź między ludźmi i pozwala naszym interakcjom płynąć bardziej płynnie (Chartrand & Bargh, 1999).

poza tą automatyczną tendencją do naśladowania innych, psychologowie zidentyfikowali dwie podstawowe przyczyny zgodności. Pierwszym z nich jest wpływ normatywny. Kiedy działa wpływ normatywny, ludzie idą razem z tłumem, ponieważ martwią się o to, co inni o nich myślą. Nie chcemy patrzeć z boku ani stać się celem krytyki tylko dlatego, że lubimy różne rodzaje muzyki lub ubieramy się inaczej niż wszyscy inni. Dopasowanie przynosi również nagrody, takie jak koleżeństwo i komplementy.

jak silny jest wpływ normatywny? Rozważmy klasyczne badanie przeprowadzone wiele lat temu przez Salomona Ascha (1956). Uczestnicy byli studentami męskimi, którzy zostali poproszeni o podjęcie pozornie prostego zadania. Eksperymentator Stojący kilka stóp dalej trzymał kartę, która przedstawiała jedną linię po lewej stronie i trzy linie po prawej stronie. Zadaniem uczestnika było głośno powiedzieć, która z trzech linii po prawej stronie ma taką samą długość jak linia po lewej. Szesnaście kart zostało przedstawionych pojedynczo, a poprawna odpowiedź na każdej z nich była tak oczywista, że zadanie było trochę nudne. Poza jednym. Uczestnik nie był sam. W rzeczywistości było sześć innych osób w pokoju, które również udzieliły odpowiedzi na zadanie liniowe. Co więcej, chociaż udawali, że są uczestnikami eksperymentu, inne osoby były w rzeczywistości Konfederatami pracującymi z eksperymentatorem. Prawdziwy uczestnik siedział tak, że zawsze dawał odpowiedź po wysłuchaniu tego, co mówi pięciu innych „uczestników”. Wszystko poszło gładko, aż do trzeciej próby, kiedy w niewytłumaczalny sposób pierwszy „uczestnik” dał oczywiście błędną odpowiedź. Błąd mógł być zabawny, tyle że drugi uczestnik dał taką samą odpowiedź. Podobnie jak trzeci, czwarty i piąty uczestnik. Nagle prawdziwy uczestnik znalazł się w trudnej sytuacji. Jego oczy mówiły mu jedno, ale pięć na pięć osób najwyraźniej widziało coś innego.

to jedno nosić włosy w określony sposób lub polubić pewne potrawy, bo wszyscy wokół tak robią. Ale, uczestnicy celowo dać błędną odpowiedź tylko w celu dostosowania się do innych uczestników? Konfederaci jednolicie udzielili błędnych odpowiedzi na 12 z 16 prób, a 76 procent uczestników przynajmniej raz zgodziło się z normą, a także udzieliło błędnej odpowiedzi. W sumie w 1/3 z 12 prób testowych Chociaż możemy być pod wrażeniem, że większość uczestników odpowiedzi szczerze, większość psychologów uważa za niezwykłe, że tak wielu studentów uległo presji grupy, zamiast wykonywać pracę, do której się zgłosił. W prawie wszystkich przypadkach uczestnicy wiedzieli, że udzielają błędnej odpowiedzi, ale ich troska o to, co inni ludzie mogą o nich myśleć, przeważyła ich pragnienie zrobienia właściwej rzeczy.

różne procedury Asch były przeprowadzane wielokrotnie (Bond, 2005; Bond& Smith, 1996). Teraz wiemy, że ustalenia są łatwo powielane, że wzrasta zgodność z większą liczbą Konfederatów (do około pięciu), że nastolatki są bardziej podatne na dostosowywanie się niż dorośli, i że ludzie dostosowują się znacznie rzadziej, gdy wierzą, że Konfederaci nie usłyszą ich odpowiedzi (Berndt, 1979; Bond, 2005; Crutchfield, 1955; Deutsch & Gerard, 1955). To ostatnie odkrycie jest zgodne z poglądem, że uczestnicy zmieniają swoje odpowiedzi, ponieważ są zaniepokojeni tym, co inni o nich myślą. Wreszcie, chociaż widzimy efekt w praktycznie każdej kulturze, która została zbadana, więcej zgodności znajduje się w krajach kolektywistycznych, takich jak Japonia i Chiny, niż w krajach indywidualistycznych, takich jak Stany Zjednoczone (Bond & Smith, 1996). W porównaniu z kulturami indywidualistycznymi ludzie żyjący w kulturach kolektywistycznych kładą większą wartość na celach grupy niż na indywidualnych preferencjach. Są również bardziej zmotywowani do zachowania harmonii w swoich relacjach międzyludzkich.

innym powodem, dla którego czasami idziemy razem z tłumem, jest to, że ludzie często są źródłem informacji. Psychologowie określają ten proces jako wpływ informacyjny. Większość z nas, przez większość czasu, jest zmotywowana do robienia właściwych rzeczy. Jeśli społeczeństwo uważa, że umieszczamy śmieci w odpowiednim pojemniku, mówimy cicho w bibliotekach i napiwek dla kelnera, to większość z nas to zrobi. Ale czasami nie jest jasne, czego społeczeństwo od nas oczekuje. W takich sytuacjach często opieramy się na normach opisowych (Cialdini, Reno, & Kallgren, 1990). Oznacza to, że działamy w sposób, w jaki działa większość ludzi—lub większość ludzi takich jak my. To nie jest nierozsądna strategia. Inni ludzie często mają informacje, których my nie mamy, zwłaszcza gdy znajdujemy się w nowych sytuacjach. Jeśli kiedykolwiek uczestniczyłeś w rozmowie, która przebiegła w ten sposób,

” Czy uważasz, że powinniśmy?”
” jasne. Wszyscy to robią.”,

jednak nie zawsze jest łatwo uzyskać dobre opisowe informacje o normie, co oznacza, że czasami polegamy na błędnym pojęciu normy przy podejmowaniu decyzji o tym, jak powinniśmy się zachowywać. Dobrym przykładem na to, jak błędne normy mogą prowadzić do problemów, są badania nad upijaniem się wśród studentów. Nadmierne picie jest poważnym problemem na wielu kampusach (Mita, 2009). Istnieje wiele powodów, dla których uczniowie piją, ale jednym z najważniejszych jest ich postrzeganie normy opisowej. Ile uczniowie piją jest wysoce skorelowane z tym, jak uważają, że przeciętny student pije (sąsiedzi, Lee, Lewis, Fossos, & Larimer, 2007). Niestety, uczniowie nie są zbyt dobrzy w dokonywaniu tej oceny. Zauważają hałaśliwego pijaka na imprezie, ale nie biorą pod uwagę wszystkich uczniów, którzy nie uczęszczają na imprezę. W rezultacie studenci zazwyczaj przeceniają opisową normę picia przez studentów (Borsari & Carey, 2003; Perkins, Haines, & Rice, 2005). Większość uczniów uważa, że spożywają znacznie mniej alkoholu niż norma, co jest błędnym obliczeniem, które prowadzi do niebezpiecznego popychania w kierunku coraz bardziej nadmiernego spożycia alkoholu. Z pozytywnej strony stwierdzono, że dostarczanie uczniom dokładnych informacji na temat norm picia zmniejsza nadmierne picie (Burger, LaSalvia, Hendricks, Mehdipour, & Neudeck, 2011; Neighbors, Lee, Lewis, Fossos, & Walter, 2009).

badacze wykazali siłę norm opisowych w wielu dziedzinach. Właściciele domów zmniejszyli ilość zużywanej energii, gdy dowiedzieli się, że zużywają więcej energii niż ich sąsiedzi (Schultz, Nolan, Cialdini, Goldstein, & Griskievicius, 2007). Studenci wybrali opcję zdrowej żywności, gdy doprowadziły do przekonania, że inni uczniowie dokonali tego wyboru (Burger et al., 2010). Goście hotelowi częściej używali ręczników, gdy wieszak w łazience powiedział im, że to właśnie robi większość gości (Goldstein, Cialdini, & Griskievicius, 2008). Coraz więcej osób zaczęło korzystać ze schodów zamiast windy, gdy poinformowano, że zdecydowana większość osób weszła schodami na jedno lub dwa piętra (Burger &).

posłuszeństwo

chociaż ludzie wokół nas mogą mieć na nas większy wpływ, niż uznajemy, to od nas zależy, czy spełnimy normę. Ale czasami decyzje o tym, jak działać, nie są takie łatwe. Czasami jesteśmy kierowani przez potężniejszą osobę do robienia rzeczy, których możemy nie chcieć robić. Badacze, którzy badają posłuszeństwo, są zainteresowani tym, jak ludzie reagują, gdy otrzymują rozkaz lub polecenie od kogoś na pozycji autorytetu. W wielu sytuacjach posłuszeństwo jest dobrą rzeczą. W młodym wieku uczymy się posłuszeństwa rodzicom, nauczycielom i policjantom. Ważne jest również, aby postępować zgodnie z instrukcjami sędziów, strażaków i ratowników. A wojsko nie funkcjonowałoby, gdyby żołnierze przestali słuchać rozkazów przełożonych. Ale jest też ciemna strona posłuszeństwa. W imię „wykonywania rozkazów” lub „po prostu wykonywania mojej pracy” ludzie mogą naruszać zasady etyczne i łamać prawa. Co bardziej niepokojące, posłuszeństwo często znajduje się w sercu najgorszych ludzkich zachowań—masakr, okrucieństw, a nawet ludobójstwa.

To właśnie ta niepokojąca strona posłuszeństwa doprowadziła do jednych z najbardziej znanych i najbardziej kontrowersyjnych badań w historii psychologii. Milgram (1963, 1965, 1974) chciał wiedzieć, dlaczego tak wielu przyzwoitych obywateli niemieckich poszło w parze z brutalnością nazistowskich przywódców podczas Holokaustu. „Te nieludzkie polityki mogły powstać w umyśle jednej osoby”, napisał Milgram (1963, str. 371), ” ale mogły być przeprowadzane na masową skalę tylko wtedy, gdy bardzo duża liczba osób wykonywała rozkazy. „

aby zrozumieć to posłuszeństwo, Milgram przeprowadził serię badań laboratoryjnych. We wszystkich wariantach podstawowej procedury uczestnikami byli mężczyźni rekrutowani ze społeczności otaczającej Uniwersytet Yale ’ a, gdzie przeprowadzono badania. Ci obywatele zapisali się na to, co uważali za eksperyment na uczeniu się i pamięci. W szczególności powiedziano im, że badania dotyczyły wpływu kar na naukę. W każdą sesję uczestniczyły trzy osoby. Jeden był uczestnikiem. Innym był eksperymentator. Trzeci był konfederatem, który udawał kolejnego uczestnika.

eksperymentator wyjaśnił, że badanie składa się z testu pamięci i że jeden z mężczyzn będzie nauczycielem, a drugi uczniem. Poprzez sfałszowany rysunek, prawdziwy uczestnik był zawsze przypisywany roli nauczyciela, a konfederat był zawsze uczącym się. Nauczyciel patrzył, jak uczeń był przywiązany do krzesła i miał elektrody przymocowane do nadgarstka. Następnie nauczyciel przeniósł się do pokoju obok, gdzie siedział przed dużą metalową skrzynką, którą eksperymentator zidentyfikował jako ” generator wstrząsów.”Przód pudełka wyświetlał wskaźniki i światła oraz, co najbardziej godne uwagi, serię 30 dźwigni na dole. Każda dźwignia była oznaczona napięciem, zaczynając od 15 woltów i przesuwając się w krokach 15 woltów do 450 woltów. Etykiety wskazywały również siłę wstrząsów, zaczynając od „lekkiego wstrząsu” i przechodząc do „niebezpieczeństwa: poważny wstrząs” pod koniec. Dwie ostatnie dźwignie były po prostu oznaczone „XXX” na Czerwono.

za pomocą mikrofonu nauczyciel przeprowadził test pamięci uczącemu się w pokoju obok. Uczeń odpowiedział na przedmioty wielokrotnego wyboru, naciskając jeden z czterech przycisków, które były ledwo dostępne dla jego opasanej dłoni. Jeśli nauczyciel zobaczył, że prawidłowa odpowiedź świeci się po jego stronie ściany, po prostu przeszedł do następnego punktu. Ale jeśli uczeń źle zrozumiał przedmiot, nauczyciel nacisnął jedną z dźwigni wstrząsu i w ten sposób wydał uczniowi karę. Nauczyciel został poinstruowany, aby zacząć od dźwigni 15-woltowej i przejść do następnego najwyższego wstrząsu za każdą kolejną błędną odpowiedź.

w rzeczywistości uczeń nie otrzymał żadnych wstrząsów. Ale popełnił wiele błędów na teście, co zmusiło nauczyciela do podania tego, co uważał za coraz silniejsze. Celem badania było sprawdzenie, jak daleko nauczyciel posunie się, zanim odmówi kontynuowania. Pierwsza wskazówka nauczyciela, że coś jest nie tak, pojawiła się po naciśnięciu dźwigni 75-woltowej i usłyszeniu przez ścianę, w której uczeń powiedział: „Ugh!”Reakcje ucznia stawały się silniejsze i głośniejsze z każdym naciśnięciem dźwigni. Przy napięciu 150 V uczeń krzyknął: „eksperymentuj! To wszystko. Zabierz mnie stąd. Mówiłem ci, że mam problemy z sercem. Serce zaczyna mi teraz przeszkadzać. Zabierz mnie stąd, proszę. Serce zaczyna mi dokuczać. Odmawiam kontynuowania. Wypuść mnie.”

zadaniem Eksperymentatora było zachęcenie uczestnika do dalszej pracy. Jeśli w dowolnym momencie nauczyciel poprosił o zakończenie sesji, eksperymentator odpowiedział zwrotami takimi jak: „eksperyment wymaga kontynuowania” i „nie masz innego wyboru, musisz kontynuować.”Eksperymentator zakończył sesję dopiero po tym, jak nauczyciel cztery razy stwierdził, że nie chce kontynuować. Przez cały czas protesty uczniów stawały się coraz bardziej intensywne z każdym szokiem. Po 300 woltach uczeń odmówił odpowiedzi na kolejne pytania, co skłoniło Eksperymentatora do stwierdzenia, że żadna odpowiedź nie powinna być uważana za błędną odpowiedź. Po 330 woltach, pomimo gwałtownych protestów ucznia po wcześniejszych wstrząsach, nauczyciel usłyszał tylko milczenie, sugerując, że uczeń nie był teraz fizycznie w stanie odpowiedzieć. Jeśli nauczyciel osiągnął 450 woltów—koniec generatora—eksperymentator powiedział mu, aby kontynuował naciskanie dźwigni 450 woltów dla każdej błędnej odpowiedzi. Dopiero po tym, jak nauczyciel trzykrotnie nacisnął dźwignię 450-woltową, eksperymentator ogłosił, że badanie się skończyło.

gdybyś był uczestnikiem tych badań, co byś zrobił? Praktycznie każdy mówi, że zatrzymałby się na wczesnym etapie procesu. I większość ludzi przewiduje, że bardzo niewielu, jeśli jakikolwiek uczestnik będzie naciskał aż do 450 woltów. Jednak w podstawowej procedurze opisanej tutaj, 65 procent uczestników nadal podawać wstrząsy do samego końca sesji. To nie byli brutalni, sadystyczni mężczyźni. Byli to zwykli obywatele, którzy mimo to postępowali zgodnie z instrukcjami Eksperymentatora, aby podać niewinnej osobie coś, co uważali za wstrząsające, jeśli nie niebezpieczne. Niepokojąca implikacja z ustaleń jest taka, że w odpowiednich okolicznościach każdy z nas może być zdolny do działania w jakiś bardzo nietypowy i być może bardzo niepokojący sposób.

Milgram przeprowadził wiele wariacji tej podstawowej procedury, aby zbadać niektóre czynniki wpływające na posłuszeństwo. Odkrył, że wskaźnik posłuszeństwa zmniejszył się, gdy uczeń był w tym samym pomieszczeniu co eksperymentator, a jeszcze bardziej odmówił, gdy nauczyciel musiał fizycznie dotknąć ucznia, aby wymierzyć karę. Uczestnicy byli również mniej skłonni do kontynuowania procedury po zobaczeniu, jak inni nauczyciele odmawiają naciśnięcia dźwigni uderzeniowych, i byli znacznie mniej posłuszni, gdy instrukcje do kontynuowania pochodziły od osoby, którą uważali za innego uczestnika, a nie od Eksperymentatora. W końcu Milgram odkrył, że kobiety postępowały zgodnie z instrukcjami Eksperymentatora w dokładnie takim samym tempie, jak mężczyźni.

badania posłuszeństwa Milgrama były przedmiotem wielu kontrowersji i dyskusji. Psychologowie nadal debatują nad tym, w jakim stopniu badania Milgrama mówią nam coś o okrucieństwach w ogóle, a w szczególności o zachowaniu obywateli niemieckich podczas Holokaustu (Miller, 2004). Z pewnością istnieją ważne cechy tego czasu i miejsca, których nie da się odtworzyć w laboratorium, takie jak wszechobecny klimat uprzedzeń i odczłowieczenia. Inna kwestia dotyczy istotności ustaleń. Niektórzy twierdzą, że dziś jesteśmy bardziej świadomi niebezpieczeństw ślepego posłuszeństwa niż wtedy, gdy badania były prowadzone w latach 60. Jednak wyniki częściowych i zmodyfikowanych replikacji procedur Milgrama przeprowadzonych w ostatnich latach sugerują, że ludzie reagują na obecną sytuację podobnie jak pół wieku temu (Burger, 2009).

kolejny punkt kontrowersji dotyczy etycznego traktowania uczestników badań. Naukowcy mają obowiązek dbać o dobro swoich uczestników. Jednak nie ma wątpliwości, że wielu uczestników Milgram doświadczyło intensywnego poziomu stresu podczas procedury. W jego obronie Milgram nie był obojętny na skutki tego doświadczenia dla jego uczestników. W kwestionariuszach uzupełniających zdecydowana większość jego uczestników stwierdziła, że są zadowoleni, że brali udział w badaniach i uważali, że podobne eksperymenty powinny zostać przeprowadzone w przyszłości. Niemniej jednak, częściowo ze względu na badania Milgrama, opracowano wytyczne i procedury, aby chronić uczestników badań przed tego rodzaju doświadczeniami. Chociaż intrygujące odkrycia Milgrama pozostawiły nam wiele pytań bez odpowiedzi, przeprowadzenie pełnego powtórzenia jego eksperymentu pozostaje poza granicami dzisiejszych standardów.

psychologowie społeczni lubią mówić, że wszyscy jesteśmy pod wpływem ludzi wokół nas bardziej niż rozpoznajemy. Oczywiście każda osoba jest wyjątkowa i ostatecznie każdy z nas dokonuje wyborów dotyczących tego, jak będziemy, a nie będziemy działać. Ale dziesięciolecia badań nad konformizmem i posłuszeństwem jasno pokazują, że żyjemy w świecie społecznym i że—na dobre i na złe-wiele z tego, co robimy, jest odbiciem ludzi, których spotykamy.

Image Attributions

Figure 13.15: bianca francesca, https://goo.gl/0roq35, CC BY-NC-SA 2.0, https://goo.gl/Toc0ZF

Figure 13.16: Fred the Oyster, https://goo.gl/Gi5mtu, CC BY-SA 4.0, https://goo.gl/zVGXn8

Figure 13.17: Infrogmation of New Orleans, https://goo.gl/5P5F0v, CC BY 2.0, https://goo.gl/BRvSA7

Figure 13.18: …your local connection, https://goo.gl/ut9fvk, CC BY-NC-SA 2.0, https://goo.gl/Toc0ZF

Figure 13.19: Fred the Oyster, https://goo.gl/ZIbQz1, CC BY-SA 4.0, https://goo.gl/X3i0tq

rysunek 13.20: Sharon Drummond, https://goo.gl/uQZGtZ, CC BY-NC-SA 2.0, https://goo.gl/Toc0ZF

Asch, S. E. (1956). Badania niezależności i zgodności: I. mniejszość jednego przeciwko jednomyślnej większości. Monografie Psychologiczne, 70 (9, Całość Nr 416).

Berndt, T. J. (1979). Zmiany rozwojowe zgodne z rówieśnikami i rodzicami. Psychologia Rozwojowa, 15, 608-616.

Bond, R. (2005). Wielkość grupy i zgodność. Procesy grupowe & relacje międzygrupowe, 8, 331-354.

Bond, R., & Culture and conformity: a meta-analysis of studies using Asch ’ s (1952b, 1956) line judgment task. Biuletyn Psychologiczny, 119, 111-137.

Borsari, B., & Normy opisowe i nakazowe w piciu Studenckim. integracja metaanalityczna. Journal of Studies on Alcohol, 64, 331-341.

Replikacja Milgrama: czy ludzie nadal będą posłuszni dzisiaj? Amerykański Psycholog, 64 Lata, 1-11.

Burger, J. M.,& Zmiana codziennych zachowań zdrowotnych poprzez opisowe manipulacje normami. Wpływ Społeczny, 6, 69-77.

Burger, J. M., Bell, H., Harvey, K., Johnson, J., Stewart, C., Dorian, K., & Swedroe, M. (2010). Pożywne czy pyszne? Wpływ opisowych informacji o normach na wybór żywności. Journal of Social and Clinical Psychology, 29, 228-242.

Burger, J. M., LaSalvia, C. T., Hendricks, L. A., Mehdipour, T., & Neudeck, E. M. (2011). Partying before the party gets started: the effects of descriptive norms on pre-gaming behavior. Basic and Applied Social Psychology, 33, 220-227.

& Efekt kameleona: związek percepcja-zachowanie i interakcja społeczna. Journal of Personality and Social Psychology, 76, 893-910.

Cialdini, R. B., Reno, R. R.,& Teoria skupienia zachowań normatywnych: Recykling pojęcia norm w celu ograniczenia zaśmiecania w miejscach publicznych. Journal of Personality and Social Psychology, 58, 1015-1026.

Crutchfield, R. S. (1955). Konformizm i charakter. American Psychologist, 10, 191-198.

Deutsch, M., & Badanie normatywnych i informacyjnych wpływów społecznych na indywidualny osąd. Journal of Abnormal and Social Psychology, 51, 629-636.

Goldstein, N. J., Cialdini, R. B.,& Griskievicius, V. (2008). Pokój z punktem widzenia: wykorzystanie norm społecznych do motywowania ochrony środowiska w hotelach. Journal of Consumer Research, 35, 472-482.

Milgram, S. (1974). Posłuszeństwo władzy: pogląd eksperymentalny. Nowy Jork, NY: Harper & wiersz.

Milgram, S. (1965). Pewne warunki posłuszeństwa i nieposłuszeństwa wobec władzy. Stosunki Międzyludzkie, 18, 57-76.

Milgram, S. (1963). Behawioralne studium posłuszeństwa. Journal of Abnormal and Social Psychology, 67, 371.

Miller, A. G. (2004). Co eksperymenty posłuszeństwa Milgrama mogą nam powiedzieć o Holokauście? Uogólnienie z pracowni Psychologii Społecznej. In A. G. Miller (Ed.), Psychologia społeczna dobra i zła (S. 193-239). New York, NY: Guilford Press.

Mita, M. (2009). Pijaństwo w College ’ u wciąż rośnie. JAMA: Journal of the American Medical Association, 302, 836-837.

Larimer, M. E., Lewis, M. A., Fossos, N., & Larimer, M. E. (2007). Czy normy społeczne są najlepszym wskaźnikiem wyników wśród pijących studentów? Journal of Studies on Alcohol and Drugs, 68, 556-565.

Oparte na Internecie spersonalizowane informacje zwrotne w celu ograniczenia picia alkoholu w 21. urodziny: randomizowana kontrolowana próba nawet specyficznej interwencji prewencyjnej. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 77, 51-63.

Perkins, H. W., Haines, M. P., & Rice, R. (2005). Miperceiving the college drinking norm and related problems: a nationwide study of exposure to prevention information, percepted norms, and student alcohol nadużycie. Journal of Studies on Alcohol, 66, 470-478.

Schultz, P. W., Nolan, J. M., Cialdini, R. B., Goldstein, N. J.,& Griskievicius, V. (2007). Konstruktywna, destrukcyjna i rekonstrukcyjna Siła norm społecznych. Psychological Science, 18, 429-434.