Psalm 42:7 inspireert de verbeelding, maar hebben we eigenlijk de vertaling goed? Begrijpen we echt wat dit vers betekent?

I ‘ll quote The King James here:

Deep calleth to deep at the noise of thy waterspouts:
all thy waves and thy billows are gone over me.

Ok, dus voor een bijgewerkte vertaling, Hier is de ESV:

Deep calls to deep at the brul of your waterfalls;
al uw breakers en uw golven zijn over me heen gegaan.

vaak gebruiken mensen dit vers om de aard van het gebed te beschrijven–een” roepen ” van diep in zichzelf naar diep in God. Je kunt er een gevoel voor krijgen uit de nummers die dit couplet citeren zoals “Deep Calls to Deep” van Mary-Kathryn of Matt Redman ‘ s lied met dezelfde naam. Je kunt een gevoel krijgen voor de christelijke prediking geïnspireerd door deze lijn van Benny Hinn praten over intimiteit met God. Er zijn vele andere preken, preken, liederen en inspirerende christelijke reflecties op deze zin. Maar, hebben we het echt goed? Ik denk het niet.

de typische interpretatie in deze christelijke reflecties probeert de zin te associëren met een persoonlijke communicatie tussen God en de ziel. Echter, Ik denk dat onze Psalmist eigenlijk probeert om water poëtisch te beschrijven. Ja, water. Let op de rest van het vers over watervallen en golven. De uitdrukking “tehom el-tehom qore”. De altijd behulpzame blauwe Letter Bijbel geeft ons een woordenboekvermelding op het significante woord hier, tehom”deep”:

let op de relevante regel: “‘wave calleth to wave,’ dat wil zeggen wave follows wave without intermission. “Het woord tehom verwijst normaal gesproken naar een grote hoeveelheid water zoals de zee. Hier echter, de psalmist heeft het over het verplaatsen van water, golf na golf, of in het geval van een waterval, crash na crash van het water van bovenaf. “Deep calls to deep” beschrijft zo goed als een dichter kan de ontzagwekkende kracht, herhaalde crashen en visuele impact van golf na golf, niet de schreeuw van het hart.

dit vers komt natuurlijk in de context van een gedicht over intimiteit met God, dat de dorst naar God beschrijft, de vreugde van zijn aanwezigheid en de terreur van zijn verlies. Het gaat over de diepten van wanhoop en conflict en de lijdensweg van het treurige verlangen naar God. Maar de persoonlijke dimensie is aan het einde van dit vers in plaats van het begin. Er staat: “je brekers en je golven zijn over me heen gegaan.”De Psalmist voelt zich overweldigd door de duisternis en wanhoop die hij ervaart, raken hem met golf na golf. Hij rouwt en wordt onderdrukt (vers 9). Hij zoekt hoop, maar vindt treiteren. Zijn gebed moet worden bevrijd uit de overweldigende wateren van de duisternis in intieme vereniging met God. Dus, ja, deze Psalm gaat over intimiteit met God, maar een of andere manier hebben we een harde tijd om de details goed.