dlaczego tak trudno jest kontrolować nasz gniew z naszymi dziećmi? Jest wiele powodów, ale myślę, że jest to głównie dlatego, że pozwalamy sobie na złość i utratę kontroli. Kiedy reagujemy emocjonalnie na nasze dzieci i tracimy kontrolę, pozwalamy naszym dzieciom określić, jak się zachowujemy, a nie odwrotnie.

zbyt często rodzice reagują na swoje dzieci bez zastanowienia. Rodzice uważają, że muszą natychmiast opanować swoje dzieci, zamiast poświęcać chwilę na myślenie: „poczekaj, pozwól mi najpierw opanować się, zanim zareaguję na moje dziecko.”

najlepszym sposobem, aby zapobiec utracie kontroli, jest zrozumienie, co Cię denerwuje i rozpoznanie, kiedy zaczynasz tracić kontrolę. Jest to kluczowa umiejętność dla rodziców. Na szczęście jest to umiejętność, której rodzice mogą się nauczyć.

kiedy próbujesz zarządzać zachowaniem swojego dziecka zamiast lęku, mówisz: „Jestem poza kontrolą. Musisz się przebrać, żebym poczuła się lepiej.

oto sekret: kiedy opanujesz się, Twoje dzieci również zwykle się uspokoją. Pamiętaj, spokój jest zaraźliwy—podobnie jak niepokój. Udowodniono, że lęk rodziców o swoje dziecko znacznie przyczynia się do niepokoju ich dziecka.

pomyśl o tym w ten sposób: jeśli nie możesz uzyskać spokoju i kontroli, to tworzysz dokładną atmosferę, której próbujesz uniknąć.

oto przykład. Powiedzmy, że uczysz swoje dziecko jeździć na rowerze. Twoje dziecko tego nie rozumie i jest marudne, marudne i mówi do ciebie. Twoje emocje są połączeniem frustracji, zirytowania, gniewu i rozczarowania. Czujesz się odpowiedzialny, że nauczysz go jeździć na rowerze, a on po prostu nie chce współpracować.

wtedy krzyczysz na swoje dziecko, a twoje dziecko nadal walczy. Potem jest jeszcze gorzej, bo jest tak niespokojny, że nie może się skoncentrować. Czuje się zmuszony do zrobienia czegoś i reaguje na to, zawodząc.

Kiedy tak się dzieje, zamiast pstrykać i reagować, po prostu zadaj sobie pytanie: „Jak zachować spokój, aby pomóc mojemu dziecku dotrzeć tam, gdzie powinno być?”

przypomnij sobie, że nie jesteś odpowiedzialny za zmuszenie go do jazdy na rowerze, jesteś odpowiedzialny za zachowanie spokoju i zapewnienie wskazówek. Stamtąd możesz pomyśleć o najskuteczniejszym sposobie, aby pomóc mu w nauce.

w końcu, jeśli tracimy kontrolę i wpadamy w gniew, tworzymy awarię, której staramy się uniknąć.

rzeczywiście, kiedy tracimy kontrolę i złościmy się na oczach naszych dzieci, komunikujemy się: „w domu nie ma dorosłych.”Mówimy, że nie możemy poradzić sobie z naszym lękiem. Kiedy próbujesz zarządzać zachowaniem dziecka, zamiast lękiem, mówisz: „wymknąłem się spod kontroli. Musisz się przebrać, żebym poczuła się lepiej.”

nikt nie chce stracić kontroli i złościć się—nie robimy tego celowo. Ale wydaje się, że tak się dzieje. Na szczęście są rzeczy, które możesz zrobić, aby trenować się, aby zachować spokój. Poniżej znajduje się kilka technik kontrolowania gniewu i zachowania spokoju w kontaktach z dzieckiem.

podejmij zobowiązanie, aby zachować kontrolę

zobowiąż się, aby starać się zachować kontrolę od teraz. Zauważ, co Cię denerwuje—czy to twoje dziecko cię ignoruje? Czy backtalk doprowadza cię do szału?

nie zawsze jest łatwo utrzymać kontrolę i nikt nie może kontrolować swojego temperamentu w 100% czasu. Niemniej jednak, zobowiązać się do zachowania spokoju i pracy w kierunku tego celu.

zwykle pierwszą rzeczą jest po prostu zobowiązanie się do nie mówienia nic, do nie reagowania w ogóle, gdy pojawia się uczucie gniewu wobec dziecka.

daj sobie chwilę na zrobienie tego, co musisz zrobić, aby się uspokoić. Wychodzę z pokoju. Czasami idę do sypialni lub łazienki, ale tymczasowo opuszczam sytuację. Pamiętaj, że nie ma nic złego w rozłączaniu. Nie musisz reagować na swoje dziecko.

spodziewaj się, że Twoje dziecko naciśnie Twoje przyciski

denerwujemy się, gdy nasze dzieci nie robią tego, co chcemy. Nie słuchają ani nie stosują się.

myślę, że najlepszym rozwiązaniem jest oczekiwać i zaakceptować, że Twoje dziecko będzie naciskać przyciski i nie brać tego do siebie. W pewnym sensie Twoje dziecko wykonuje swoją pracę-testuje swoje granice.

podobnie, Twoim zadaniem jest zachowanie spokoju i upewnienie się, że Twoje dziecko wie, gdzie są granice, a kiedy je przekroczy, zostanie pociągnięte do odpowiedzialności.

wiesz, kim jesteś i nie jesteś odpowiedzialny jako rodzic

niektórzy rodzice są zdezorientowani tym, czym są i nie są odpowiedzialni. A kiedy biorą odpowiedzialność za rzeczy, które należą do ich dziecka, nieuchronnie stają się sfrustrowani.

bądź świadomy tego, co należy do Ciebie i co należy do Twojego dziecka. Innymi słowy, co należy do twojego pudełka, a co do pudełka Twojego dziecka.

Skrzynka ma granice i ma przestrzeń osobistą w tych granicach. W pudełku są Twoje myśli, uczucia i obowiązki. W pudełku Twojego dziecka są jego myśli, uczucia i obowiązki.

gdy już wiesz, czyja jest skrzynka, to rodzice powinni zostać we własnym pudełku i trzymać się z dala od pudełka dziecka. To nie znaczy, że nie rodzicie, to po prostu oznacza, że wpływacie na swoje dziecko, ale nie kontrolujecie go.

Twoje dziecko ma obowiązki, które musi spełniać w życiu. Są w jego pudełku. Należą do Twojego dziecka, nie do ciebie.

Jeśli zawsze myślisz, że jesteś odpowiedzialny za to, jak sprawy się potoczą, to staniesz na drodze swojego dziecka, a to stworzy więcej stresu i niepokoju.

rodzic, który z powodzeniem trzyma się z dala od pudełka dziecka, powiedziałby swojemu dziecku:

„jestem odpowiedzialny za pomoc w rozwiązaniu problemu. Ale nie jestem odpowiedzialny za rozwiązanie problemu za Ciebie.”

Jeśli czujesz, że jesteś odpowiedzialny za rozwiązywanie problemów swojego dziecka, to on nie będzie czuł, że musi je rozwiązać sam. Będziesz coraz bardziej pobudzony i coraz bardziej się starasz. A im więcej próbujesz, tym mniej Twoje dziecko próbuje. To odwrotne do zamierzonego.

rodzice mają obowiązki. Rodzice powinni trenować swoje dziecko, gdy jest to konieczne. A rodzice powinni ustalić zasady rodziny i pociągnąć swoje dzieci do odpowiedzialności za te zasady, dając im skuteczne konsekwencje. Reszta zależy od dziecka.

Related content: How To Give Kids Consequences That Work

nie martw się o przyszłość

czasami przewijamy się w przyszłość i zastanawiamy się, czy tak będą nasze dzieci do końca życia. Zastanawiamy się, jak sobie poradzą w prawdziwym świecie, jeśli nawet nie odrobią lekcji.

im więcej myślimy o ich przyszłości, tym bardziej wzrasta nasz niepokój. W naszych głowach zaczynamy się martwić, że nie wykonujemy dobrej pracy jako rodzice. Martwimy się, że nie wiemy, co zrobić, aby ich opanować.

psychologowie mają pojęcie o błędach myślenia. Błędy myślowe to myśli, które mamy w głowie, które nie pasują do rzeczywistości i są zwykle negatywne i samozaparcia. Jednym z tych błędów myślenia jest nasza naturalna skłonność do zakładania najgorszego możliwego wyniku dla danej sytuacji. W rzeczywistości rzeczy rzadko okazują się tak złe, jak sobie wyobrażaliśmy. Wygląda na to, że nasze mózgi uwielbiają nas straszyć.

dlatego pozostań w swoim pudełku i skup się na tym, co możesz zrobić w teraźniejszości. Przyszłość zależy od Twojego dziecka i nie masz nad nią kontroli, bez względu na to, jak bardzo się starasz. A jeśli spróbujesz, twój niepokój wzrośnie i będzie gorzej dla was obojga.

przygotuj się na swój lęk

zauważ, co wyzwala twój lęk i spróbuj się na niego przygotować. Możesz zauważyć, że każdego dnia o piątej twoja rodzina ma nerwy na krawędzi. Wszyscy są w domu z pracy lub szkoły, są głodni i dekompresują.

zadaj sobie pytanie: „Jak mam sobie z tym poradzić, kiedy Wiem, że moja Nastolatka przyjdzie na mnie krzyczeć? Co mam zrobić, gdy poprosi o skorzystanie z samochodu, kiedy wie, że odmówię?”

przygotuj się teraz na konflikt, o którym wiesz, że nadchodzi.

powiedz sobie: „tym razem Nie będę się z nią kłócił. Nikt mnie do tego nie zmusi. Nie dam jej pozwolenia na naciskanie moich guzików.”

twoja postawa powinna być, ” nieważne jak bardzo starasz się wciągnąć mnie w kłótnię, to się nie stanie.”

pozwól się kierować sposobem, w jaki chcesz postrzegać siebie jako rodzica, a nie swoimi uczuciami emocjonalnymi.

użyj pozytywnej rozmowy o sobie

Mów do siebie. Tak, mów do siebie.

w twojej głowie możesz powiedzieć coś w stylu: „nie zamierzam reagować na zachowanie mojego dziecka. Cofnę się. Wezmę głęboki oddech.”

mówienie o sobie może wydawać się hokey, ale to potężne narzędzie. Psychologowie zachowań od dziesięcioleci wiedzą o sile pozytywnego mówienia o sobie. Możesz kontrolować głos w głowie, aby wytwarzał spokój zamiast niepokoju.

zadaj sobie pytanie ” co mi pomogło w przeszłości?”Zacznij myśleć o tym, co pomogło ci poradzić sobie z lękiem w przeszłości. Co pomogło cię uspokoić przez coś, co sprawia, że czujesz się nieswojo?

Powiedz coś sobie za każdym razem, gdy czujesz, że twoje emocje rosną. Może to być wszystko, od „Stop”, „Breathe” lub „Slow down” Do ” Does it really matter?”czy” czy to takie ważne?”Eksperymentuj i używaj słów, które pomogą Ci zachować kontrolę.

trzymam obraz mentalny pod ręką, aby się uspokoić. Myślę o pięknym miejscu, które kocham, które zawsze mnie relaksuje. Spróbuj wymyślić dla siebie ten mentalny obraz. Wizualizacja tego miejsca z wyprzedzeniem zwiększy twoją zdolność do pójścia tam bardziej automatycznie, gdy poczujesz, że jesteś zły na swoje dziecko.

weź głęboki oddech

weź głęboki oddech, gdy czujesz, że się nasilasz—i poświęć chwilę na przemyślenie. Istnieje duża różnica między reagowaniem a reagowaniem.

Kiedy odpowiadasz, masz trochę czasu, aby pomyśleć o tym, co chcesz powiedzieć.

w przeciwieństwie do tego, gdy reagujesz, jesteś po prostu na autopilocie. To wszystko Szarpanie po kolana.

w miarę możliwości chcesz uważnie reagować na to, co mówi lub robi twoje dziecko. Upewnij się, że bierzesz głęboki oddech, zanim odpowiesz dziecku, ponieważ ten dodatkowy moment da Ci szansę na przemyślenie tego, co chcesz powiedzieć.

czasami, aby garnek się nie zagotował, wystarczy zdjąć pokrywkę na kilka sekund, aby mógł oddychać.

wizualizuj pozytywne relacje z dzieckiem

wyobraź sobie idealną relację z dzieckiem za pięć lub dziesięć lat. Zadaj sobie pytanie: „czy w jaki sposób reaguję na moje dziecko teraz pomoże mi mieć związek, którego chcę? Czy moja odpowiedź pomoże mi osiągnąć mój cel?”

nie oznacza to, że poddajesz się żądaniom swojego dziecka lub tolerujesz jego niewłaściwe zachowanie. Zamiast tego oznacza to, że traktujesz swoje dziecko z szacunkiem-tak, jak chcesz, aby traktowało Ciebie. Oznacza to, że rozmawiasz z dzieckiem w taki sposób, w jaki chciałbyś, aby rozmawiało z Tobą.

Zawsze miej w głowie obraz idealnego związku. Niech to zdjęcie stanie się celem. Zadaj sobie pytanie: „czy moja wściekła odpowiedź będzie tego warta?”Jeśli twoim celem jest mieć solidne relacje z dzieckiem, czy Twoja reakcja zbliży cię do tego celu?

wnioski

Kiedy twoje dziecko cię obciąża, twój proces myślenia w tym momencie jest bardzo ważny. Celem jest jak najbardziej obiektywne podejście do naszego zachowania i zachowania dziecka.

zapytaj: „co teraz robi moje dziecko? Co on próbuje zrobić? Reaguje na napięcie w domu?”

nie musisz jej zmuszać do słuchania, ale musisz zrozumieć, co się dzieje—i dowiedzieć się, jak zareagujesz na to, co się dzieje. Wtedy możesz pozostać na dobrej drodze i nie poddawać się gniewnym impulsom, które są przeciwne do produktywności.

sam proces myślenia pomaga nam się uspokoić. Jako rodzice pracujemy nad tym, aby ” co jest w mojej mocy, aby się uspokoić?”

im mniej możemy reagować, tym lepiej. Im więcej rzeczy przemyślimy, tym bardziej pozytywny wynik będzie. To jest sedno tego, o czym tu mówimy.: reagowanie przemyślane, a nie po prostu reagowanie.

ktoś kiedyś powiedział: „odpowiedź pochodzi od słowa odpowiedzialność.”W tym sensie zarządzanie naszym gniewem to branie odpowiedzialności za to, jak chcemy działać, a nie za szarpanie za kolana, gdy nasze przyciski są popychane.

i jeśli uda nam się skupić nasze myślenie na emocjach, jako rodzice postaramy się lepiej. Taki jest cel.