postaram się wymyślić język skonstruowany tak, aby pasował do języka, którym posługują się Ugandyjscy bohaterowie z Księgi Mormonów. Albo przynajmniej początek jednego – nie zamierzam tego do końca wypracować, po prostu pomyśl o tym trochę.

Jeśli dobrze pamiętam, publiczność jest wystawiona tylko na dwie wypowiedzi w języku (który, nawiasem mówiąc, jest w całości zmyślony, a nie oparty na suahili). Te wypowiedzi są:

Hasa diga eebowai = Fuck you, God
Ma ’ hanibu eebowai = Thank You, God

Nie będę się zbytnio przejmował wymową – wyobrażam sobie, że scenarzyści zamierzali ją wymawiać tak, jak jest to intuicyjne dla anglojęzycznych, więc zrobię to samo.

więc po pierwsze, „eebowai” oczywiście oznacza Boga. Jeśli ten język ma system przypadków, to jest w wołaczu. Powiedzmy ,że” eebowu „jest mianownikiem,” eebowma „jest celownikiem,” eebowim „jest ablatywem,” eebowat ” jest subiektywny. (Jeśli mówimy o Bogu, wydaje się, że przypadek subiektywny byłby miły.), A „eebolotum” jest przypadkiem elatywnym. (Zdaję sobie sprawę, że te sprawy stają się absurdalne.) I chyba też powinniśmy mieć obiektywny przypadek-może po prostu „eebo”.

dobra, chyba skończyliśmy z „eebowai”. Teraz zajmijmy się drugą częścią tego wyrażenia. Co ciekawe, ” hasa diga „i” ma ’ hanibu „nie mają tego samego początku ani końca, chociaż oba tłumaczą jako czasownik + „ty”. Wyjaśnię to mówiąc, że ten język, podobnie jak łacina, używa celownika, a nie Celu, dla wyrażenia „dziękuję”. I powiedzmy, że ten język stawia przedmiot przed szykiem wyrazów czasownika-OVS, powiedzmy. Więc ” hasa „jest celem” Ciebie”, a” ma ’ ha ” jest celownikiem. Co ma sens, skoro powiedziałem, że celownikiem „Boga” jest „eebowma”. Myślę, że w przypadku zaimków oznaczenia przypadków pojawiają się na początku wyrazu, a nie na końcu, jak w przypadku rzeczowników. Z wyjątkiem” hasa”, które jest nieregularne. Więc reszta przypadków-wołacz to „ai ’ ha”, ablatyw to „im ’ ha”, subesywny to ” at 'ha”(„pod tobą” … jak często to pojawiało się w rozmowie?), mianownik to ” basa „(podobnie jak obiektywne” hasa”, robię to nieregularnie), a elatywny to”lotum ’ ha”.

pozostałe części tych zwrotów – ” diga „to ” fuck”, a „nibu” to „thank”. Wyobrażam sobie, że ” diga „jest luźno tłumaczone, a” hasa diga „dosłownie oznacza” niech ci nogi zostaną połamane „(w rzeczywistym użyciu, oczywiście, to dosłowne znaczenie zwykle nie jest obecne w umysłach mówców, tak jak w przypadku słowa” fuck ” w języku angielskim). Powiem, że”- ga „jest końcówką jusywną, a” – bu ” jest końcówką czasu teraźniejszego w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Wyobrażam sobie (bo trochę mi się kończy Para), że rozróżnienia czasowników w tym języku są dość minimalne. Każdy czasownik ma pięć form: bezokolicznik/forma rzeczowa, która kończy się na „sai” (więc „disai” to „złamać komuś nogi”, a „nisai” to „podziękować”), pierwsza osoba liczby pojedynczej, która kończy się na „bu” (więc „X dibu” to „łamię / złamię / złamię nogi X”, A „X nibu” to „dziękuję/podziękowałem/podziękuję X”), druga i trzecia osoba liczby pojedynczej, która kończy się na „bi”, forma liczby mnogiej, która kończy się na „ba” i forma optatywna, która kończy się na „ga”. (więc „X diga” to „niech X ma złamane nogi”, a „x niga” to „niech x zostanie podziękowany”).
I thank = nibu
thou thankest = nibi
he/she thank = nibi
We/you/they thank = Niba
May ___ be thanked = niga ___
więc „Fuck You, God” (dosłownie „niech twoje nogi zostaną złamane, Boże”) to „hasa diga, Eebowai”, a „Thank You, God” to „ma’ hanibu, eebowai”.

czy to ma sens? Coś schrzaniłem?