jak każda Artyleria, mają reputację niszczycielskiego morale na źle zdyscyplinowanych lub już wstrząśniętych oddziałach. Efekt materialny zależy od okoliczności, a dobrze osłonięte umocnienia polowe mogą zapewnić rozsądną ochronę.
nadal nie są w stanie prawidłowo wykorzystać pozycji odwróconego zbocza w walce górskiej, ponieważ trudniej jest określić trajektorię w porównaniu z haubicą poprzez dodanie lub usunięcie przyrostów pędników. Proste typy rakiet typu MRL mają dość długi minimalny zasięg strzelania z tego samego powodu. Podejście do zmniejszenia tej granicy jest dodanie pierścieni hamulcowych do nosa rakiety. Zwiększony opór spowalnia rakietę w stosunku do czystej konfiguracji i tworzy mniej płaską trajektorię. Zapakowana amunicja MLP nie oferuje takiej opcji, ale niektóre typy MlP z pojedynczo ładowanymi rakietami.
improwizowane wyrzutnie rakietowe oparte na śmigłowcach lub montowanych na samolotach (zazwyczaj o kalibrze 57-80 & mm), zwłaszcza na lekkich ciężarówkach i pickupach (tzw. „technikach”) są często spotykane w wojnach domowych, kiedy rebelianci używają przechwyconych wyrzutni i amunicji.
nowoczesne systemy MRL mogą wykorzystywać nowoczesną nawigację lądową (zwłaszcza nawigację satelitarną, taką jak GPS) do szybkiego i dokładnego pozycjonowania. Dokładne określenie pozycji baterii wymagało wcześniej tak dużego wysiłku, że wykonywanie rozproszonej pracy baterii było czasami niepraktyczne. Systemy NDP z GPS mogą mieć swoje NDP rozproszone i ogień z rozproszonych pozycji na jednym celu, podobnie jak wcześniej wiele baterii było często łączonych na jednym obszarze docelowym.
Radar może być używany do śledzenia balonów pogodowych w celu określenia wiatrów lub do śledzenia specjalnych rakiet, które ulegają samozniszczeniu w powietrzu. Śledzenie umożliwia określenie wpływu wiatrów i temperatury materiałów pędnych na tor lotu rakiety. Obserwacje te mogą być następnie uwzględnione w roztworze odpalania dla salwy rakietowej w celu uzyskania efektu.
takie radary śledzenia mogą być również używane do przewidywania błędu zasięgu poszczególnych rakiet. Amunicja korygująca trajektorię może z tego skorzystać, ponieważ Radio kierunkowe może wysłać zakodowaną wiadomość do rakiety, aby uruchomić hamulce powietrzne w odpowiednim czasie, aby naprawić większość błędu zasięgu. Wymaga to, aby rakiety były pierwotnie skierowane zbyt daleko, ponieważ zasięg może być skrócony tylko przez hamulce pneumatyczne, a nie Rozszerzony.Bardziej zaawansowany system wykorzystuje dane radarowe i jednokierunkowy radiowy łącznik danych do inicjowania dwuwymiarowej (zakres i azymut) korekcji toru lotu rakiety za pomocą płetw lub silników nosowych. To ostatnie jest bardziej powszechne w systemach, które mogą być używane do modernizacji starych rakiet, a IMI ACCULAR jest przykładem.
rakiety stabilizowane płetwami pozwalają również na łatwą korektę kursu za pomocą sterów lub ładunków minutowych. W tym celu wprowadzono precyzyjnie kierowaną amunicję. W tym celu stosuje się takie zasady jak nawigacja satelitarna GPS, systemy nawigacji inercyjnej i półaktywne poszukiwacze laserowe. Poprawia to rozrzut od setek metrów w zasięgu kilkudziesięciu kilometrów do zaledwie kilku metrów i jest w dużej mierze niezależne od zasięgu pocisku (z wyjątkiem INS, ponieważ ins navigation tworzy małe rozrzuty, które są mniej więcej proporcjonalne do zasięgu). To z kolei sprawiło, że znaczne zwiększenie zasięgu rakiet (lub pocisków rakietowych) było przydatne; dotychczasowa dyspersja sprawiała, że rakiety były zbyt nieefektywne i często zbyt niebezpieczne dla zaprzyjaźnionych oddziałów na długich dystansach.Pociski MRL dalekiego zasięgu często latają wyższą trajektorią quasiballistyczną niż krótsze rakiety dystansowe i tym samym stanowią wyzwanie dekonfliktowe, ponieważ mogą zderzyć się z przyjaznymi samolotami w powietrzu.
różnice między pociskiem MRL a dużym przeciwpancernym pociskiem kierowanym, takim jak Nimrod, zatarły się z powodu kierowanych pocisków MRL, takich jak M31 GUMLRS.