Źródła

Ośrodki innowacji. W okresie neolitu i po neolicie w różnych częściach świata rozwinęły się miejsca, które uczeni nazywają „kulturalnymi ogniskami”. Były to centra innowacji w takich dziedzinach jak produkcja żywności, nawadnianie, środowisko stworzone przez człowieka, rząd i religia. W efekcie kulturowe palenisko było regionalną „kolebką cywilizacji”, w której rozwijano i dzielono się odrębnymi cechami kulturowymi, elementami i wartościami. Kulturalne ogniska w znacznym stopniu wpłynęły na okoliczne regiony; im bliżej było do paleniska, tym silniejsze były wpływy. Wszystkie paleniska kulturowe miały charakter miejski, w stosunku do gęstości zaludnienia w pozostałej części ich specyficznych środowisk. Były one położone w pobliżu rzek lub jezior, które zalewały corocznie, i wykorzystywały systematyczne Rolnictwo i nawadnianie, aby produkować nadwyżki żywności dla głównie osiadłej populacji. Z kolei każdy musiał przyjąć wzorce mieszkaniowe i zorganizowane zachowania, aby chronić uprawy przed drapieżnikami zwierząt i owadów.

Rozwój Rolnictwa. Wszyscy rozwinęli charakterystyczne stratyfikacje społeczne oparte na podziale pracy dostosowanym do warunków materialnych ich środowisk, a także rozwinęli rytuały, obrzędy, a czasem wielowarstwowe procesy religijne związane z różnymi cyklami produkcji żywności. Wszyscy przekształcili swoje naturalne środowiska, aby budować stałe mieszkania-na ogół w błocie, kamieniu lub cegle i zaprawie—i struktury publiczne. Wszyscy opracowali procedury zarządzania, aby wykorzystać swoje zasoby naturalne, a wszyscy ostatecznie nauczyli się używać narzędzi i broni, albo poprzez ich wytwarzanie—zwykle z brązu lub żelaza lub kombinacji tych dwóch—lub poprzez rozwijanie silnych stosunków handlowych z ludami, którzy pracowali nad metalami. Wszystkie te kultury

reprezentowały triumf rolników nad koczowniczymi łowcami-zbieraczami.

Afryka Zachodnia. W Afryce Zachodniej dorzecza rzek Nigru i Senegalu oraz jeziora Czad—wraz z mniejszymi ciekami wodnymi, takimi jak rzeki Faleme, Benue i Volta-umożliwiły rozwój palenisk kulturowych. Migracja różnych ludów do tych regionów, przed i w okresie 500-1590, doprowadziła do rozwoju miast zachodnioafrykańskich królestw i imperiów oraz rozległego wykorzystania i rozprzestrzeniania się metalurgii. Z kolei klanowe umiejętności wytapiania i kucia żelaza i złota wymagały trwałego wylesiania i powtarzających się dostosowań populacji.

inne ogniska Kultury. Dolina Tygrysu i Eufratu na Bliskim Wschodzie, Nil w północno-wschodniej Afryce, Indus w południowej Azji, Huang He (Żółta Rzeka) i Jangcy w Chinach, a także główne rzeki Europy były również ogniskami kulturowymi, które rozwijały się równolegle, począwszy od innowacji w rolnictwie, a kończąc na budowaniu państwa, innowacjach technicznych, ludzkich zmianach środowiska, wojnach między konkurencyjnymi państwami i migracjach wywołanych konfliktami politycznymi i religijnymi, a także wyczerpywaniem się zasobów.

Źródła

Nehemia Levtzion, „the Early States of the Western Sudan to 1500,” in History of West Africa, edited by J. F. A. Ajayi and Michael Crowder, second edition, volume 1 (London: Longman, 1976), PP.114-151.

Akin L. Mabogunje, „Historical Geography: Economic Aspects,” in Methodology and African Prehistory, edited by J. Ki-Zerbo, volume 1 of General History of Africa (London: Heinemann / Berkeley: University of California Press / Paris: UNESCO, 1981), PP.333-347.