gruźlica przewodu pokarmowego

najczęstszym miejscem gruźlicy przewodu pokarmowego jest lokalizacja jelitowo-jelitowa (ILEOCECAL TB), a następnie jelitowo-okrężnica. Przełyk, żołądek i dwunastnica są rzadko zaangażowane.

esophageal TB: przełyku zaangażowanie jest niezwykle rzadkie u pacjentów immunocompetent i stanowią tylko 0,2% -1% przewodu pokarmowego TB, ale to jest powszechnie postrzegane u pacjentów z AIDS. Objawy to zwykle ból zamostkowy, dysfagia i odynofagia. W przełyku, TB zwykle występuje w środkowej trzeciej i objawia się jako wrzodziejące zmiany lub guz jak zmiany. Zajęcie przełyku jest zwykle wtórne do przylegającego gruźlicy śródpiersia węzłowego (TB zewnątrzpochodnego). Hematogenne rozprzestrzenianie się z małej zmiany dooskrzelowej może wystąpić również. Pierwotne zaangażowanie przełyku (wewnętrzna TB) jest niezwykle rzadkie i można przypisać spożyciu zakażonej plwociny.

w badaniach nad barem, gruźlica zewnętrzna jest postrzegana jako zwężenie lub przemieszczenie przełyku, zwłaszcza na poziomie carina. W późnych stadiach u pacjentów mogą występować owrzodzenia, zwężenia i przetoki. W włóknistej chorobie śródpiersia mogą wystąpić uchyłki trakcyjne w sąsiednim przełyku (rys. (rys. 77). Rozpoznanie pierwotnej gruźlicy przełyku jest zwykle stawiane na podstawie badania histopatologicznego, ponieważ cechy radiologiczne są niespecyficzne (rys. (rys. 8) 8) i wynikają z wysokiego stopnia podejrzenia. Ponieważ ziarniniaki gruźlicze znajdują się głęboko w warstwie podśluzówkowej przełyku, należy wykonać biopsje endoskopowe wielokrotne i głębokie przełyku w celu optymalnej diagnozy.

gruźlica żołądka: zajęcie żołądka jest zwykle związane z gruźlicą płuc lub stanem z niedoborem odporności. Pierwotne zaangażowanie żołądka jest rzadkie (0 .4%-2%) ze względu na właściwości bakteriobójcze kwasu żołądkowego, niedobór tkanki limfatycznej w ścianie żołądka i grubą nienaruszoną błonę śluzową żołądka. Inne drogi rozprzestrzeniania mogą być hematogenne lub z sąsiednich węzłów chłonnych. Pacjenci mogą wykazywać niespecyficzne objawy niejasnego dyskomfortu w nadbrzuszu, utraty wagi i gorączki lub mogą wykazywać cechy niedrożności wylotu żołądka. Morfologicznie można zaobserwować wiele rodzajów zajętości żołądka. Najczęstszym typem jest wrzodziejące uszkodzenie wzdłuż mniejszej krzywizny i odźwiernika. Inne typy to odmiana przerostowa, obecność wielu guzków miliardowych i zwężenie odźwiernika gruźliczego w późnych stadiach. Zwykle występuje związane z nim gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych.

na obrazowaniu zmiany te mogą pojawić się jako łagodne owrzodzenia lub nadżerki. W późnych stadiach może występować zwężenie odźwiernika ze zniekształconym regionem antropylorycznym(rysunek (rys. 9).9). Diagnostyka różnicowa gruźlicy żołądka może być rak, chłoniak i inne infekcje, takie jak kiła.

gruźlica dwunastnicy: zajęcie dwunastnicy występuje u 2% -2,5% wszystkich przypadków gruźlicy przewodu pokarmowego. Podobnie jak w żołądku, pierwotne zaangażowanie jest rzadkie. Najczęstszym miejscem pierwotnego zaangażowania jest trzecia część dwunastnicy. Może to być wewnętrzne, zewnętrzne lub oba. Forma zewnętrzna, która jest bardziej powszechna, jest zwykle wtórna do limfadenopatii w pętli C dwunastnicy. Postać wewnętrzna może być wrzodziejąca, przerostowa lub wrzodziejąco-przerostowa. Zwykle jest to skomplikowane przez powstawanie zwężeń lub przetok. Pacjenci ci zwykle występują późno z cechami niedrożności, gdzie zwężenia są identyfikowane na obrazie lub zewnątrzoponowe wrażenie przez limfadenopatię. Badania baru wykazują obecność zwężenia zewnętrznego lub wewnętrznego (rys. (rys. 1010). Zespół podobny do zwężenia trzeciej części dwunastnicy może naśladować zespół tętnicy krezkowej górnej. Uporczywy wąski strumień baru w jelicie sugeruje „znak sznurka” może być postrzegane. Formowanie komunikacji przetokowej jest łatwo identyfikowane przez badania baru w czasie rzeczywistym. Obrazowanie przekrojowe, takie jak CT, pokazuje zwężenie luminalu, zgrubienie dwunastnicy (rysunek (rys. 11)11), a także sąsiednie masy limfatyczne powodujące kompresję. Diagnostyka różnicowa dwunastnicy TB może być chłoniak, nowotwór złośliwy, nietypowa choroba wrzodowa lub rak głowy trzustki. Ponieważ cechy dwunastnicy TB może być niespecyficzne, wysoki wskaźnik podejrzenia jest konieczne do diagnozy.

jelitowo-jelitowa gruźlica: najczęstszym miejscem zajścia przewodu pokarmowego jest region jelitowo-jelitowy, który jest zaangażowany w 64% przypadków gruźlicy przewodu pokarmowego. Końcowe jelita krętego jest częściej zaangażowane ze względu na różne czynniki, takie jak zastój, obecność obfitej tkanki limfatycznej, zwiększona szybkość wchłaniania w tym miejscu i bliższy kontakt prątka z błoną śluzową. Równoczesne zajęcie jelita grubego może występować w postaci pojedynczego lub wielokrotnego zwężenia odcinka krótkiego lub długiego. Izolowane zaangażowanie jelitowe jest rzadkie i jeśli występuje, może naśladować chorobę Leśniowskiego-Crohna (CD). Kliniczne cechy gruźlicy jelita cienkiego są protean, a pacjenci zwykle obecne z kolki ból brzucha, borborygmi i wymioty. Najczęstszym powikłaniem jest niedrożność jelit wtórna do hiperplastycznego zgrubienia, zwężenia lub z powodu zrostów. Gruźlica stanowi 5%-9% wszystkich perforacji jelita cienkiego w Indiach i jest drugą najczęstszą przyczyną po duru brzusznym.

morfologicznie zmiany w gruźlicy jelit klasyfikuje się do odmian wrzodziejących i wrzodziejących. Rozróżnienie między tymi dwoma zmianami nie jest ostre i oba typy mogą współistnieć (rys. 12a i B). Cechy makroskopowe prezentują bardzo szeroki zakres i czasami rozróżnienie od CD może być trudne. Ziarniniaki zbielne, obecność martwicy kazeacji, obecność ziarniniaków w węzle chłonnym przy braku zmian ziarniniakowych w jelicie, brak pęknięć i szczelin transmuralnych (obecnych w CD) służą do odróżnienia gruźlicy jelit od CD. Martwica zgonów pozostaje bardzo ważnym kryterium w diagnostyce histologicznej gruźlicy jelit. Końcowe połączenie jelita krętego, jelita krętego (IC) i jelita ślepego są jednocześnie zaangażowane w większości przypadków (Fig. 12C-F).

zwykły rentgen brzucha może wykazywać enterolitykę, cechy niedrożności, takie jak rozszerzone pętle jelit z wieloma poziomami płynów powietrznych (rysunek (Figure2A2A i B) lub obecność powietrza pod przeponą w przypadku perforacji. Ponadto mogą wystąpić zwapnione limfocyty, zwapnione ziarniniaki i hepatosplenomegalia. Cechy, które można zaobserwować w badaniach nad barem, to przyspieszony tranzyt jelitowy; hipersegmentacja kolumny barowej („jelito kurze”), strącanie, flokulacja i rozcieńczenie baru; usztywnione i pogrubione fałdy; zwężenie luminalne o gładkich, ale sztywnych konturach („zwężenie klepsydry”), wielokrotne zwężenia z segmentowym rozszerzaniem pętli jelitowych oraz utrwalanie i matowanie pętli jelitowych (Fig.13a). W gruźlicy jelitowo-jelitowej opisano różne objawy to „Fleischner” lub „odwrócony parasol”, w którym występuje pogrubienie warg zastawki jelitowo-jelitowej i/lub szerokie rozwarcie zastawki ze zwężeniem końcowego jelita krętego. „Deformacja gęsiej szyi” oznacza utratę normalnego kąta krtani i rozszerzonej końcowej krtani, pojawiającej się zawieszonej na cofniętej, włóknistej jelicie ślepym. „Portmonetka stenosis” oznacza zlokalizowane zwężenie naprzeciwko zastawki jelitowo-jelitowej z zaokrąglonym gładkim jelitem ślepym i rozszerzonym końcowym jelitem. Dwa inne znaki to „stierlin sign” i ” string sign.”Znak Stierlina” jest przejawem ostrego stanu zapalnego nałożonego na przewlekle zaangażowany segment i charakteryzuje się brakiem retencji baru w stanach zapalnych segmentów jelita krętego, jelita ślepego i zmiennej długości wstępującego okrężnicy, z normalną skonfigurowaną kolumną baru po obu stronach. Pojawia się jako zwężenie końcowego jelita krętego z szybkim opróżnieniem w skróconą, sztywną lub zatartą jelito ślepą. „Znak sznurkowy” pokazuje uporczywy wąski strumień baru wskazujący na zwężenie (rysunek 13B). Zarówno stierlin, jak i znaki strunowe można również zobaczyć na CD, a zatem nie są specyficzne dla TB. Tomografia komputerowa może wykazywać obwodowe pogrubienie ścianek w jelicie ślepym i końcowym jelicie krętym do 3 cm z towarzyszącą limfadenopatią krezkową (Fig. 14a i B). Zwykle obserwuje się asymetryczne pogrubienie zastawki IC i przyśrodkowej ściany jelita ślepego, egzofityczne i obejmujące końcową jelito kręte. Związana z tym limfadenopatia jest zwykle masywna, a centralne obszary o niskim osłabieniu wskazują na martwicę kasetyczną. Można również zobaczyć wiele małych segmentów koncentrycznych zwężeń obejmujących jelito czcze i jelito kręte (rys. (rys. 15)).15). Enterocliza następuje lewatywa baru może być nadal najlepszym protokołem do oceny gruźlicy jelit.

gruźlica jelita grubego: izolowane zaangażowanie jelita grubego wynosi 10,8%. Częstość występowania jest zwiększona u pacjentów z obniżoną odpornością i chorych na AIDS. Jelito ślepe jest najczęstszym miejscem zaangażowania okrężnicy, ale zwykle bierze udział w ciągłym zaangażowaniu z końcową jelitą krętą i złączem IC. Oprócz jelita ślepego najczęstsze miejsce zajścia izolowanego lub segmentowego jelita grubego różni się w różnych badaniach. W jednym z badań najczęstszym miejscem zajścia było okrężnica poprzeczna, a następnie odbytnica i okrężnica wstępująca. W innym badaniu najczęstszym miejscem gruźlicy jelita grubego było okrężnica wstępująca, a następnie okrężnica poprzeczna i okrężnica zstępująca. Wieloogniskowe zaangażowanie obserwuje się w 28% -44% przypadków z gruźlicą jelita grubego.

najczęstszymi objawami klinicznymi są bóle brzucha, po których następuje utrata masy ciała i apetytu oraz zmiana nawyków jelitowych. Podczas kolonoskopii, najczęstszym stwierdzeniem gruźlicy jelita grubego jest obecność wrzodów, które są liniowe / spękane, poprzeczne lub obwodowe i są pokryte matowe białe lub żółte wysięki. Owrzodzenia te można odróżnić od tych z CD przez obecność nieprawidłowej błony śluzowej otaczającej te owrzodzenia, które wykazują cechy takie jak rumień, obrzęk, nieregularność błony śluzowej i guzkowatość. W przeciwieństwie do tego, owrzodzenia w CD są zwykle otoczone normalną błoną śluzową. Ponadto, aftowe wrzody są widoczne w CD, nie są zwykle widoczne w TB. Parametry takie jak zmiany odbytnicy, wzdłużne owrzodzenia, aftowe owrzodzenia i brukowiec wygląd są znacznie częściej u pacjentów z CD niż u osób z gruźlicą.

obrazowanie we wcześniejszym stadium może być niespecyficzne i obejmować skurcz i nadpobudliwość jelita. Ponieważ cechy kliniczne gruźlicy jelita grubego mogą być niespecyficzne, pacjenci zwykle obecne w późniejszym etapie. Tak więc bardziej powszechnymi cechami radiologicznymi są obecność zwężeń (Fig. 16A), a następnie cechy zapalenia jelita grubego i zmian polipoidalnych. Powikłania w postaci perforacji i przetok można zaobserwować w 18,9% przypadków (rysunek (rys. 16).16). Różne warunki, takie jak CD, amebic zapalenie jelita grubego, rzekomobłoniaste i niedokrwienne zapalenie jelita grubego, i nowotwór tworzą diagnostykę różnicową TB zapalenie jelita grubego. Tak więc rozpoznanie gruźlicy jelita grubego powinno być oparte na wysokim wskaźniku podejrzenia i powinno być udowodnione przez kolonoskopię sterowaną biopsją i wykazaniem ziarnistości kazeating w tkance. Większość zmian w gruźlicy jelita grubego ustępuje po leczeniu przeciwgrzybiczym i dlatego Powtórna kolonoskopia może nie być wymagana, jeśli pacjent po leczeniu jest bezobjawowy.